De British Audio Troika wordt geleverd in een toepasselijk rood juwelendoosje waarin hij met schuimrubber strippen op zijn plaats wordt gehouden (zie foto). Een punt van kritiek: er wordt geen technische info of montagemateriaal meegeleverd... dat is té minimalistisch (de vroegere Koetsu`s werden echter ook zonder handleiding geleverd). We hebben hierover contact opgenomen met Mike Harris van British Audio die ons beloofde dat hun Rebuilt Troika in het vervolg met een bijsluiter en een goede `survival-kit` zal worden geleverd. Aan het nieuwe cantilever noch de kunststof tijk was te zien dat het een verbouwd exemplaar betrof en de vaste armkopdraadjes bleken zelfs in perfecte staat te zijn. 
De tip van het cantilever stond lateraal net iets uit het midden (hij neeg fractioneel naar links). Tijdens een uitwisseling met Len Gregory kwam dit punt naar voren. Hij benadrukte dat dit gebruikte Troika`s zijn en dat hij de originele ophanging -wanneer deze onbeschadigd is- niet wil verstoren. De vorige eigenaar had dit exemplaar blijkbaar met een wat te hoge dwarskrachtcompensatie gebruikt en de remedie is in dit geval een iets lichtere compensatie, aldus Len. Zowel tijdens het afregelen als het beluisteren bleek dit element uitstekende prestaties te leveren. De knalrood geanodiseerde Troika blijft een indrukwekkende en elegante verschijning, iets wat helaas niet van de gedateerd ogende London kan worden gezegd. Het frequentiebereik loopt van 20 Hertz tot 20 kiloHertz, hij heeft een kanaalscheiding van 30 dB en de maximale uitgangsspanning ligt op 100 microVolt. De optimale naalddruk ligt tussen de 1.5 en 1.7 gram, de eigen impedantie is 3 Ohm en hij weegt 7 gram.
Luisteren: de Super Gold
Gezien de huidige London aftasters goed met medium-mass toonarmen werken en de Troika een voorkeur heeft voor zeer rigide armen werd er gekozen voor een Linn Ekos (oude model) die ter beschikking werd gesteld door Jan Verlegh van Audio Excellence, waarvoor wij hem bij deze nogmaals willen bedanken. Als Phonotrap werd er gekozen voor de Heed Quasar vanwege de bijzonder open presentatie en goede instelbaarheid. De inbouw van de Super Gold verliep minder soepel dan verwacht, mede omdat het element vrij gemakkelijk iets van zijn montageblok loskomt (bij het wegnemen van de naaldbeschermer) en daar zelfs scheef in kan zitten... daar moet men bij London echt iets aan doen. De Decapod versie (met een rigide motageblok) heeft daar geen last van.
Daarnaast bleek de London vrij bromgevoelig te zijn (wat overigens niet ongewoon is voor een MI afaster met grote spoelen). Presence Audio adviseert een naalddruk van 1.8 gram voor de Super Gold (met dit ingespeelde demo-exemplaar werden de beste resultaten verkregen bij 1.76 gram). De Peter Gabriel LP So werd tevoorschijn gehaald om de track In Your Eyes te beluisteren. De stem van Peter Gebriel werd opvallend direct en open gepresenteerd, met een lichte nadruk op `s` klanken. De percussie kwam energiek over maar miste wat aan articulatie. Met de London werden de maataccenten beklemtoond waardoor de weergave des te knallender over kwam (de Troika belichtte bij deze muziek de verbindingen tussen de maataccenten, wat resulteerde in een goede ritmische flow).
Alhoewel de London niet de meest fijnzinnige vertolker is, weet hij op ongekend goede wijze de macro-dynamiek en pure impulsivitiet van muziek over te brengen. Koetsu fans zullen waarschijnlijk minder gecharmeerd zijn van deze presentatie maar de `drive` en dynamische expressie van deze eigenwijze aftaster kunnen absoluut verslavend werken (denk aan oude Klipsch en Tannoy weergevers). Het is daarom van belang dat de Phonoversterker een even goede dynamische vrijheid en een ruim uitstuurbereik heeft want de London is bepaald geen fluisteraar. De bijzondere LP Heretics And Privateers van ex-Steppenwolf zanger John Kay werd op het Schotse draaiplateau gelegd, waarvan de track To Be Alive werd afgetast. Het krachtige (akoestiche) gitaarspel kwam met veel presence (en alweer beklemtoonde maataccenten) naar voren. De doorleefde stem van John Kay werd hier niet eerder met zoveel plastische aanwezigheid waargenomen. Met name de luide, gekweld klinkende uithalen van zijn zang werden zeer overtuigend gepresenteerd, zonder een spoortje versluiering of dynamische afvlakking. Deze muziek kwam met de Super Gold qua zeggingskracht vrijwel perfect uit de muzikale verf. De London kan muziek op tegelijkertijd dramatische en zelfverzekerde wijze vertolken en het moet gezegd, met levendige akoestische sessies is hij echt in zijn... element.
Die zelfverzekerdheid en expressie kwamen weer duidelijk naar voren met The Boy In The Bubble van Paul Simon`s meesterwerk Graceland. De drumklappen waarmee deze track opent klonken opvallend solide (ze kregen echter een minder lange uitsterving mee dan met de Troika). De indeling van het stereobeeld was overzichtelijker dan met de herbouwde rode Schot en de melodielijn van de accordeon kon ook tijdens drukke passages met gemak worden gevolgd. Alhoewel de hier besproken Britse aftasters elkaar de hand kunnen schudden voor wat betreft dynamische expressie, bleken ze behoorlijk te verschillen op andere punten van weergave. De Super Gold kon in het hoog soms wat `wit` of zelfs piekerig worden maar de stemmenweergave was van zeldzaam hoge kwaliteit.
