In tegenstelling tot de intimiteit van het eerder genoemde concert van Trijntje Oosterhuis is The Dance van Fleetwood Mac groots en meeslepend. De enorme stage wordt door de SCS4T's moeiteloos in mijn luisterruimte geprojecteerd. Het geluid is dynamisch en ritmisch prima voor elkaar. Bij het slotnummer van het concert, Don't Stop, probeer ik er achter te komen in hoeverre de speakers in staat zijn hoge volumes weer te geven. Wel, ik kan u zeggen dat ik als luisteraar eerder de grens bereikte dan de speakers. Deze geven bij erg luid spelen geen krimp. De klank wordt totaal niet schel of onaangenaam. Alleen het geluidsbeeld dreigt in drukke passages wat dicht te lopen. Gezien het formaat van de gebruikte units en de kastinhoud is dit een prestatie van formaat.
The Police leverde in de jaren 70 met het album Reggatta De Blanc een topalbum af. Met de komst van het medium SACD werd het album geremasterd en opnieuw uitgebracht. Van dit album kwamen de eerste twee nummer 1 hits in de UK te weten Message in A Bottle en Walking On The Moon. Bij het beluisteren van laatstgenoemde track valt het op dat de tweeters van de SCS4T's duidelijk energieker zijn dan de bandtweeters in mijn Audiovector S3's. De hi-hat en bekkens van Stewart Copeland's drumkit klinken duidelijk meer op de voorgrond en feller. Feit is wel dat de weergave van de tweeter opnieuw niet doorschiet naar scherp of aangezet. De stem van Sting wordt wat meer naar de achtergrond geplaatst. Dit valt des te meer op door de uitzonderlijk goede ruimtelijke weergave die deze Thiel SCS4T's zo kenmerkt. Pace & rhythm staat hoog in het vaandel bij Thiel en de muziek swingt dan ook de pan uit. De speakers hebben geen enkele moeite om de energie die in het nummer zit weer te geven zonder aan snelheid in te boeten.
Op zoek naar wat deze speakers qua laagweergave in hun mars hebben pak ik het album Inside Job van Eagles voorman Don Henley uit de cd-kast. De trage ballad Taking You Home kent een aantal passages met diep doorlopend laag en hier weten de luidsprekers prima raad mee. Natuurlijk klinkt het minder vol dan ik gewend ben maar kwalitatief is het dik in orde. Het klinkt heerlijk snel, strak en goed doortekend. Zompig of ongecontroleerd komt in het woordenboek van deze Thiel's niet voor. Don's stem kan in de uithalen scherp of onaangenaam klinken, zeker wanneer een luidspreker gebruik maakt van een metal dome tweeter. Zoniet bij deze SCS4T's, elke vorm van scherpte of andere onaangename vervorming ontbreekt volledig. Sterker nog, ik heb tweeters gemaakt van andere materialen gehoord die hier meer problemen mee hebben. De S en T klanken klinken totaal niet aangezet of overdreven. Net als bij het eerder genoemde album van Trijntje Oosterhuis balanceert het hoog op het randje, wat de Engelsen zo mooi verwoorden met het woord "threadbare".
Luisteren naar Lp's met mijn Funk Vector/Shelter combinatie brengt wat meer rust in de hoogweergave. Ten opzichte van de vM (SA)Cd-speler klinkt de draaitafel wat terughoudender en een fractie minder gedetailleerd in de treble. Zwart wit gezien zit deze draaitafel aan de warme kant van neutraal en de (SA)Cd-speler aan de koele kant.
Roxy Music's Slave To Love laat horen dat de Thiel luidsprekers zich nu nog beter op hun gemak voelen. De verhouding hoog, midden en laag is nu nog beter in verhouding. De detaillering is uitstekend, ik hoor stemmen uiterst links ver buiten de speakers die normaal gesproken minder opvallend aanwezig zijn in een smaller stereobeeld. De weergave is prachtig vloeiend en ritmisch.
On Saturday Afternoons In 1963 staat op het eerste album van Rickie Lee Jones. Het nummer duurt slechts 2:35 minuten maar had wat mij betreft wel tien minuten mogen duren. Het klinkt prachtig meeslepend en emotioneel, dit is muziek die rechtstreeks het hart in gaat. De Thiel speakers brengen dit feilloos over naar de luisteraar.
Begin jaren 80 richtte de bekende Engelse producer Trevor Horn de avantgarde popgroep The Art of Noise op. Bekende nummers zijn het door Tom Jones gezongen Kiss en Moments In Love. Laatstgenoemde track zorgt voor een bijna surround ervaring. De SCS4T's klinken zo ruimtelijk dat het lijkt alsof ik in een bubble van geluid ben beland. Het laag klinkt stevig en legt een fundament neer voor de rest van de muziek. De stemmen hangen volkomen los in de ruimte en lijken te zweven. In mijn aantekeningen lees ik het woord "LEKKER' in hoofdletters.
