REVIEWHegel

Stap een

De dac had nog geen minuut gespeeld toen ik hem aansloot in mijn kleinere set. Daarom mocht hij eerst een weekje warmen en zich koesteren aan de 230 Volt, aangeboden vanuit een SEEC netfilter. Felle concurrentie moet komen van een PrimaLuna ProLogue Eight cd speler, uitgerust met mooie Mullard gelijkrichters en Tube Tech ECC83 buizen, naast een speciaal opgezette I/V print (die niet te koop is in deze vorm). De versterker is een PrimaLuna ProLogue Two, waarin EL34 buizen permanent de plaats innemen van de oorspronkelijke KT-88 types. Chord Company luidsprekerkabels leiden naar Ruark Sabre 3 monitors op Target stands. Een Dynaudio Sub 250 maakt het laag erbij, waarvoor de Ruark fysiek te klein is. Qua interlinks doen we niet moeilijk, Inakustik Rhodos Silver knoopt alles analoog aan elkaar, een Apogee kabel draagt het digitale signaal.

Hedel HD10

Waar je als recensent immer de neiging toe hebt, is het onderling vergelijken van apparaten: wat doet de interne PL8 dac ten opzichte van de externe Hegel? Waarbij al de snel de conclusie getrokken is dat de Hegel vooral anders is. Niet beter, niet slechter, hij is anders. Legt accenten anders en maakt het daarmee erg lastig om het vergelijk interessant te maken. Zo kan een mannenstem op de PrimaLuna erg vriendelijk overkomen (de wijze man die verhaalt van zijn belevenissen) terwijl de Hegel er meer een `eager young man` van maakt die het zelfde verhaal nu beleeft. Het verschil is namelijk echt zo groot. Voordat ik inga op de Hegel en zijn specifieke prestaties in deze opstelling zou ik willen stellen dat de Hegel het net name moet hebben van zijn dynamiek, zijn heldere klank en ruime detailweergave, die vooral puristisch aandoet terwijl een PL8 meer de muziekmaker is. De PL8 kan verweten worden dat hij misschien een tikje te lief te is en het geluid eerder verkleurt in aangename pasteltinten. Waarmee ik niets ten nadele van beide converters wil zeggen, maar slechts het verschillend interpreteren wil aangeven. Grote overeenkomsten vinden we op het gebied van ruimtelijke weergave en stereobeeld. Beide zijn prettig om naar te luisteren en vervelen zelfs na uren muziek draaien nog steeds niet. De Hegel gaat wat dieper en blijft strakker in het laag, de PL8 is wat minder aanwezig in het hoog. Stemmen zijn telkens aangenaam, de Hegel meer verstaanbaar, de PL8 wat vriendelijker of (in geval van damesstemmen) iets lieflijker en meer sexy.

 

MERK

EDITORS' CHOICE