REVIEW

Tivoli Audio Model One

Werner Ogiers | 06 mei 2002 |

De klank? Inderdaad vrij behoorlijk. Door gebruik te maken van een stevige luidspreker en een continu-geregelde fysiologische aanpassing (loudness dus) klinkt de Tivoli vol en rond. Baslijnen zijn echt te volgen, en muziek komt over als stevig in plaats van ijl. Met de radio op een hard oppervlak (veel reflecties) wordt het middengebied wat overstemd door al dat basgeweld, maar een andere opstelling helpt, net zoals het dempen van de basreflexpijp met wat mousse. Aanvankelijk leek het hoge midden soms een rafelig randje te hebben, maar dat verdween gelukkig na enkele dagen. De spreiding van de hoge tonen is verrassend beperkt voor een luidsprekertje van zo`n kleine afmetingen. Nu is dit geen slechte zaak, want op-de-as beluisterd klinkt the Tivoli nogal dunnetjes en zelfs agressief, zeker in de harde omgeving van bijvoorbeeld een granieten aanrecht. Daarom dit: zet hem altijd een halve meter boven of onder de normale luisterpositie, en hou de radio op een redelijke afstand, dan is de balans veel warmer en aangenamer. Globaal is de klank wat opdringerig en `hifi`, niet helemaal natuurlijk, maar zeker niet irritant. Samengevat: vrij goed, beter dan de gemiddelde draagbare radio of huiskamer-TV, maar toch nog niet audiofiel. Nu ja, wat verwachten we dan?

FM-ontvangst is goed. Bij ons in de keuken, en met slechts de ingebouwde antenne aktief, komt er een behoorlijk aantal zenders ruisvrij binnen. Het is wel zo dat de radio gevoelig is voor zijn omgeving en orientatie: een kwartslag draaien kan veel verschil maken, en zelfs het toestel aanraken op de verkeerde plek (volumeregelaar!) doet soms het signaal verdwijnen. Niettemin was ik behoorlijk onder de indruk van de antenneloze prestaties. Om te vergelijken haalde ik er een stokoude ITT RC3500 radiocassette bij. Met zo`n anderhalve meter aan sprietantennes deed die het toch nog wel beter dan de Tivoli. Met alle sprieten ingetrokken tot 20cm won het kleine keukenradiootje dan wel weer. Overigens zit er een aansluiting op de achterkant voor kabel of antenne, en is er een draadantennetje meegeleverd.

Is alles dan koek en ei? Nee, jammer genoeg niet. Om te beginnen bromt het toestel wat. Dit heeft te maken met exemplaarspreiding: twee van de vier radio`s die ik in handen heb gehad hebben er last van. Het gaat om een mechanische brom van de transformator, die uiteindelijk ook elektrisch uit de luidspreker komt en de allerzachtste volumestand misschien niet overstemt, maar dan toch `onderbouwt` tijdens muziekweergave. Bij stemweergave wordt het echt hinderlijk. Het is opmerkelijk dat die brom in het tunersignaal zit en niet in de weergave van een externe bron.
Oh ja, inderdaad: je kunt via een 3.5mm plug een externe CD-speler of cassetterecorder aansluiten. Wel is de gevoeligheid van de Tivoli ingangstrap wat te hoog: een standaard 2V CD-speler leidt tot ondraaglijke vervorming. Met een Nakamichi 480 cassettedeck, met 700mV of zo, waren er geen problemen.
Verder is de volumeregeling is ook wat grof. Van stil tot heel luid gaat al met minder dan een kwartslag. Jammer.
Ten slotte is er de prijs. 179 Euro voor een radio is niet niks, vooral niet als je voor dat bedrag, of iets meer, een compleet microsetje met CD hebt. Maar dat doet er eigenlijk niet toe. De Tivoli is er niet voor wie een microsetje wil kopen. De Tivoli is er voor wie een Tivoli wil. Het product definieert zijn eigen markt, en wat mij betreft mag dat best een grote markt zijn, want het is en blijft een heerlijk hebbeding.


EDITORS' CHOICE