REVIEW

Tivoli Audio Model One

Werner Ogiers | 06 mei 2002 |

Is er wel een markt voor dit soort dingetjes? Het lijkt toch onbeschaamd retro, zelfs primitief? Ik denk het wel. Persoonlijk zou ik heel erg geinteresseerd zijn in een kleine bron van muziek, liefst nog met radio en CD, die een behoorlijke geluidskwaliteit levert. Zoiets kan dan, eventueel in aantallen groter dan 1, ingezet worden waar de eigenlijk muziekinstallatie niet komt, en waar geen plaats is voor grote spullen: bureau, keuken, slaapkamer, ... Wat mij betreft mag zoiets rustig mono zijn, want stereo heeft hier immers toch geen zin, zolang het maar compact en stijlvol is. De oorspronkelijke B&O radiocassette beantwoordde hier min of meer aan, maar was nogal groot, duur, en geen CD natuurlijk. Enkele jaren geleden had JBL de Harmony, met CD, maar niet echt met de look van een waardevol meubeltje. En dan nu de Tivoli: afmetingen en uiterlijk zijn recht in de roos, alleen ontbreekt CD nu. Jammer, maar volgens de importeur ben ik niet de enige met deze opmerking.

Nu kun je wel een discman aansluiten op de radio, via een 3.5mm stekkertje, maar een bronkeuzeschakelaar is er niet, en je bent natuurlijk zo vertrokken met een nieuw stapeltje componenten, dus vergeet `stijl` en `elegantie` dan maar.
Hetzelfde geldt in zekere zin voor de stereoversie die eraan komt: beeld je een Tivoli in met op een afstand een tweede luidspreker van dezelfde afmetingen. Optioneel kun je daar dan nog eens een aktieve Tivoli subwoofer op aansluiten, dan heb je drie van die houten doosjes (en een mooie rekening te betalen!). Nee, conceptueel zie ik dit niet zitten. Dan nog liever de Tivoli klokradio die in de pijplijn schijnt te zitten.
Maar terug naar het onderwerp, waar visueel echt niets op is aan te merken. Wij probeerden de cobalt-cherry versie, die in onze beuken keuken helemaal in de achtergrond opging. Mooi zo. Bouwkwaliteit en afwerking waren overigens indrukwekkend.






EDITORS' CHOICE