Industriële klanken, fraaie soundscapes, een diepe beat en een verhalende stem van Katherine Jenkins zijn onderdeel van de track Perfect Life. Wilson vult het nummer later fraai en ingetogen in met gelaagde vocalen, aangevuld met een rijkere muzikale invulling. Melancholisch, fragiel en tegelijk erg intens. Stevige progressieve rock weerklinkt onmiskenbaar vanuit tracks als 3 Years Older, Home Invasion en Regret #9.
Hand. Cannot. Erase. biedt voor elk wat wils, terwijl Steven Wilson boven zichzelf uitsteeg door de enorm diverse, soms explosieve en zeer gelaagde manier van componeren en musiceren. Alleen al voor de geweldige gitaarsolo’s, de flinke ruimte voor zwevende synthesizers, Moogs, Wurlitzers, Hammonds en niet in de laatste plaats de door Marco Minneman zeer strak bespeelde drumkit likt de muziekliefhebber zijn vingers af bij deze plaat. De ontstane toegankelijkheid en enorme diversiteit lijken een logisch gevolg, een soort natuurlijke evolutie. Maar wel die van een meesterbrein. Hand. Cannot. Erase. mag Steven Wilsons beste solo album tot nu toe heten.
Zoals tegenwoordig vaak geschiedt, kwam ook Hand. Cannot. Erase. op diverse media uit. Naast een CD, een digipack met een extra DVD en een Deluxe Editie inclusief boek is het album ook op 180 grams vinyl en Blu-ray verkrijgbaar. De distributeur stuurde me de laatste twee. Beide uitgaven worden overigens geleverd met een downloadcode voor het album in MP3 of Flac bestandsindeling, waarvoor hulde. De high resolution stereo soundtrack van de Blu-ray bood een goede vergelijking met de LP’s, waarbij vooral naar voren kwam dat de vinylversie meer diepte en rust in het geluidsbeeld biedt dan z’n digitale tegenhanger.
