Steven Wilson schreef elf tracks die het leven van de onfortuinlijke hoofdpersoon moesten beschrijven en dook samen met zijn inmiddels bekende live-bezetting de Londense Air Studios in voor de opnames van Hand. Cannot. Erase. Met niemand minder dan Steve Orchard achter de knoppen van de mengtafels. Samen met Guthrie Govan (gitaar), Marco Minneman (drums), Nick Beggs (bas) en Adam Holzam (keyboards) gaf Steven Wilson gestalte aan zijn vierde solo langspeler. Ook fluitist/ saxofonist Theo Travis vervulde weer een rol op het album, zij het een wat kleinere. De man is op slechts één track te horen.
Hand. Cannot. Erase. legt de luisteraar het levensverhaal van de hoofdpersoon gedetailleerd voor aan de hand van 11 tracks, die in lengte variëren van zo’n 2 tot ruim 13 minuten. Naast enkele fraaie instrumentale tracks, waarop ook de invloeden van Wilsons recente remixwerken van oudere progressieve albums naar voren komen, weet Steven de luisteraar van begin tot eind geboeid te houden. Hand. Cannot. Erase. is een stuk toegankelijker, helderder en detailrijker dan Steven Wilsons voorgaande platen, terwijl de muziek af en toe toch ongekend complexe stukken bevat. Precies dat maakt deze plaat erg goed. Wilson gaf de hoofdpersoon extra gestalte door gebruik te maken van Ninet Tayeb als gastvocalist op de sterk opbouwende langere tracks Routine en Ancestral. Intieme klanken zijn hoorbaar op een nummer als Transience of de ballad Happy Returns, terwijl de titeltrack meer in de buurt komt van gewone –maar hoogstaande- popmuziek.
