ARTIKEL

Frankrijk & Kleffe Muziek

Dieter van den Bergh | 22 juli 2012

Frankrijk
“Wat meegaat deze week naar Frankrijk zijn in elk geval wat singer-songwriters, wat van Taj Mahal en Julie Driscoll en Brian Auger & The Trinity. En iets van deze tijd, maar niet teveel. Drie cd’s zijn klassiek, waaronder in elk geval twee maal Sibelius en Glenn Gould die Bach speelt. Dat is voor tijdens de ochtenduren in de auto. Mijn vrouw Karen weet dat inmiddels. Ja, we reizen altijd samen [lachend]. Dat houdt een heleboel dingen wel zo zuiver.”

Kleffe muziek
“Mijn vrouw is meer van de kleffe Franse muziek, al kan ze Eric Clapton, Fleetwood Mac en J.J. Cale ook hebben. Maar zodra we met de auto in Frankrijk zijn, gaat voor haar Radio Nostalgie op. Schrik niet, ik ga zingen! [Zingt vol pathetiek de klassieker C’est moi van C. Jérôme]. Een volstrekte k**song, ik wil die helemaal niet horen, maar ik ken het lied na al die jaren uit mijn hoofd, net als vele andere chansons. Vorige week zei mijn vrouw tot mijn schrik: ‘wist je dat Radio Nostalgie tegenwoordig al in België te ontvangen is?’ Dus begint die kleffe rotzooi volgende week al voor Antwerpen…. Gedver! Iemand als Aznavour heb ik trouwens wel leren waarderen, Mathijs (van Nieuwkerk, red.) maakte me erop attent.”

Aanrader
“Of ik nog een aanrader heb? J.D. Souther, ook wel de zesde Eagle genoemd. Singer-songwriter die fraaie dingen maakt. Hij is verdronken in zijn eigen leven, is denk ik net zo oud als ik. Arcade Fire, een band van nu, vind ik ook erg goed en de nieuwste van Neil Young, een live-concert uit 1984 kan ik ook van harte aanbevelen.”

 

De Favorieten van … Mart Smeets
1-Mijn hifi-set: “Een afspeelset van NAD en speakers van Thorens en Chario en ik heb net een nieuwe draaitafel van Pro-ject.”


2-Favoriete muziekgenre: ‘Het is te gemakkelijk om americana te zeggen, maar het komt er toch het dichtst in de buurt. Doe maar americana dus. Duetten vind ik vaak ook mooi, zoals die van Emmylou Harris en Gram Parsons. Love Hurts is een mierzoet nummer, maar als zij het samen zingen laat het je niet onberoerd.”


3-All time favourite: The Pretender van Jackson Browne.


4-Ik gruwel echt van…. “meezingers. Met de TROS het land in, dat soort dingen. Jantje Smit. Ik weet niet eens een nummer bij naam, maar ik ren ook meteen weg. Kan ik niets aan doen, misschien is hij wel een heel aardige en lieve jongen…van zijn muziek moet ik niets hebben.”

5-Guilty pleasure: “Françoise Hardy. Ze mag nu zo binnen komen lopen. En dan hoeft ze niet eens per se te zingen.”

6-Omvang muziekcollectie: “Tienduizend, inclusief enkele honderden elpees. Ik heb alles nog van vroeger, op een honderdtal elpees na, dankzij een onvoorziene opruimdaad van mijn moeder ooit.”

7-Verzamelaar? “Met Clapton, de Animals, de Kinks en Sibelius kom ik een heel eind. En ja, van Derek & The Dominos heb ik alles op cassette, op plaat en op cd, op ‘limited edition’ en dan alles maal vier. Het is van de zotte.”

8-Vinyl of cd: “Vinyl is mooier qua geluidswarmte, maar je hebt er zoveel ruimte voor nodig. Mijn muziekkamer is 20 bij 5 meter, en nu al helemaal volgestouwd. In de VARA-studio waar we For The Record opnemen staat trouwens geen platenspeler meer. Dat kan eigenlijk niet bij onze muziek, we worden ernstig geknot. Bezuinigingen bij de omroep…”

9- Meest memorabele muziekbeleving: “Zo denk ik niet. Maar Mick Jagger van links naar rechts zien scheuren op het podium in de wetenschap dat hij dik in de zestig is en dat ik dat ook ben en naar hem sta te kijken…. Dat is zeker wel iets memorabels. De Radetzkymars van Strauss heeft voor mij iets heel bijzonders. Die zat mijn vader altijd mee te dirigeren op 1 januari. Nog steeds moet ik op die dag naar de Radetzkymars luisteren en kijken. Hoeveel show er ook in Wenen bij komt, ik krijg altijd weer tranen in mijn ogen. Na vijf minuten is dat allemaal weer voorbij, dan heb ik weer even aan die ouwe van me gedacht.”

10: Mijn luistertip: “Voor als je het helemaal hebt gehad: God Only Knows van The Beach Boys. Brengt alles terug waar het om gaat. Er gebeurt een wonder als je goed luistert. Ik heb Brian Wilson wel vijf keer gezien, hij is een icoon.”

For the Record, het radioprogramma van Mart Smeets en Leo Blokhuis is hier te beluisteren. The Lance factor (uitgeverij Nieuw Amsterdam) is hier te bestellen.


EDITORS' CHOICE