Soundbars hebben het doorgaans wat lastiger om stereoscheiding weer te geven bij muziek. Er bovendien sprake van een dubbel probleem. Langs een kant zijn soundbars dikwijls meer getuned voor film- en tv-weergave, wat te verstaan is als het voorzien van een stevig basfundament, en zijn ze minder afgestemd op het weergeven van 2-kanaalsaudio. Bovendien hebben soundbars het lastig om een echte stereoscheiding neer te zetten, omdat de speakers in één behuizing zitten. Al zijn er wel verdienstelijke apparaten die er wel wat in slagen, bijvoorbeeld door slim te spelen met de speakeringpositionering binnen in de behuizing.
De 2.1-opstelling van de E5 doet ons in elk geval hopen dat Philips toch voor het probleem van stereoscheiding een oplossing kan bieden. En jawel, de Fidelio E5 staat met hoofd en schouders boven conventionele soundbars als het gaat om een wijdse muziekervaring. De E5 vult de ruimte zeer goed, en dat is een serieuze plus. De sub is wat te onsubtiel en te vet voor sommige genres (Daft Punk ok, gitaarrock en klassiek wat minder), maar om occassioneel naar wat liedjes te luisteren is meer dan geschikt. Het is wat spijtig dat je via de basregeling op de afstandsbediening niet echt in kleine stappen de lage tonen kan terugschroeven. Het is een beetje een alles of niets-verhaal.
Wat meteen overtuigt, zijn de prestaties bij het bekijken van films. We onderwierpen de E5 aan een kijksessie met 'Man of Steel', dat bol staat van apocalyptische scenes propvol explosies en ineenstortend vastgoed.
Een eerste observatie: je kunt weldegelijk 4.1-surround ervaren – als je tenminste de losse rearspeakers goed plaatst. Veel mensen gaan de neiging hebben om die net naast hen of iets er voor te plaatsen, bijvoorbeeld op de leuning van de zetel. Dat kan, maar eigenlijk stel je ze best echt net achter je oren op, licht ingedraaid. Besteed je daar even een minuutje aandacht aan, dan komt het wel in orde. Het immersiegevoel zal stukken groter zijn dan bij een gelijkgeprijsde soundbar; je zou al naar een duurdere soundbar met projectie moeten grijpen (zoals bij Yamaha, B&W of Loewe) om een betere surroundervaring te krijgen.
Ook op andere vlakken presteert de E5 goed voor zijn prijspunt. Actiescenes worden met weinig subtiliteit, maar veel fors geweld uitgespeeld - wat precies is wat sommige actieliefhebbers willen. De overijverige bas doet hier goed zijn best om de gedetailleerde klank die uit de 2/4 speakers komt te onderbouwen, en het resultaat is zeker even goed als je zou krijgen uit een low-end AV-receiver met betaalbare speakers. Voor net geen zevenhonderd euro niet slecht.
Je kunt overigens kiezen voor een meer gecomprimeerd klank, wat de soms felle dynamische contrasten in films zoals Man of Steel wegwerkt. Maar persoonlijk vonden we dat ten kosten gaan van de verstaanbaarheid van dialogen.
De E5 heeft een Dolby Digital-decoder aan boord, zodat het alvast 5.1-streams probleemloos afspeelt (wat niet bij elke soundbar het geval is). Op Dolby ProLogic II kan je dan weer rekenen om stereo om te zetten naar een soort surround, mocht dat iets zijn waar je voor valt.
