Maar natuurlijk ben ik niet naar Audiac afgereisd om alleen maar een technische verhandeling aan te horen, muziek moest er gespeeld worden. En hoe!
Peter McGrath staat in de hifi-wereld bekend om zijn uitstekende opnames van klassieke muziek. Zijn Macbook staat letterlijk stampvol met bijzondere registraties. Pure, onbewerkte opnames waarbij tussen de microfoon en de cd geen enkele limiter of compressor wordt gebruikt. Zijn opnames hebben daarom nog een letterlijk ongelimiteerde energie en dynamiek. En dat past natuurlijk uitstekend bij de bijzondere dynamische capaciteiten van een Wilson luidspreker. Een opname van Tchaikovsky’s Romeo & Juliet laat die enorme dynamiek perfect horen. Met de ogen gesloten waan je je inderdaad in de concertzaal. De laagweergave bij een Carmina Burana opname van Peter is ronduit overweldigend. Na het beluisteren van die opname spreekt Peter zijn misgenoegen uit over het ‘mislukken’ van surround muziekweergave. “Thuis heb ik een surround opstelling, en bij deze opname rolt het laag werkelijk langs de luisterpositie, om vervolgens via de achterwand weer terug te kaatsen.”
Klassiek wordt afgewisseld met pop - een fantastische opname van Keith Richards - en jazz, maar zelfs als er een ‘bijzondere’ jazz-improvisatie wordt gedraaid weet ik nog te genieten van weergave-kwaliteit. Als uiteindelijk de laatste klassiek-liefhebbers de luisterruimte hebben verlaten neem ik mijn kans waar om The Wilhelm Scream van James Blake te draaien. Op volle oorlogssterkte wel te verstaan. De muziek van James Blake is elektronisch met een vleugje Dance en Dubstep. Het geluidsbeeld wordt langzaam maar zeker voller gepropt met bliepjes, kraakjes en andere noise-elementen. Op het hoogtepunt is het een ware kakofonie van geluiden. Een goed systeem weet het overzicht te houden in deze wanorde, en daarom gebruik ik deze track met enige regelmaat bij het beoordelen van apparatuur. Maar wat me in de luisterruimte van Audiac overkomt had ik niet verwacht. Natuurlijk is er de autoriteit van een echt full-range systeem, maar zelden heb ik een dergelijk groot systeem zo goed een beeld op horen bouwen. De twee toch best grote luidsprekers lijken werkeloos toe te kijken terwijl de muziek uit het schijnbare niets in de ruimte wordt getoverd. Tussen, boven, voor én achter de luidsprekers hoor ik geluiden, zelfs naast mijn hoofd gebeuren dingen.
De snelheid en de dynamiek van de Wilson Audio Alexia zijn van het hoogste niveau. Waar Wilson Audio in het verleden nog wel eens een beetje klinisch en kil kon klinken is daar in deze opstelling niks van te horen. De muziek klinkt steeds krachtig, organisch en volstrekt eerlijk. Dat is in eerste instantie de verdienste van de Alexia’s, maar de rol van de Ayre AX-5 mag daarin niet onderschat worden. Veel vaker hoorde ik high-end systemen met prijskaartjes die je hoofd laten tollen, maar zelden hoorde ik een systeem dat het high-end streven om de muziek thuis te laten klinken alsof je er live bij aanwezig bent zo goed waar wist te maken. Ik ben weer een ervaring rijker, maar een illusie armer.
