“Ik nam veel radioprogramma’s op. Sommige van die cassettes draai ik nog steeds. Zo heb ik lang een bandje grijs gedraaid met een radioprogramma over Back in Black van AC/DC. Dat was nog met Bon Scott. Ik weet nog dat het op de soos maanden heeft geduurd voordat iedereen er vrede mee had dat AC/DC een andere zanger had gekregen.

Maar vooral Deep Purple met Ian Gillan was mijn ding. Op de havo in Lochem hadden we voor een schoolfeest een compilatie van Deep Purple in elkaar gezet om te playbacken. Compleet met rookbommen en ellenlange solo’s. Na een half uur werden we door de conciërge van het podium gehaald: ‘Nu weten we wel wat Deep Purple is, jongens.’ Man, we kwamen net lekker op gang!”

Zappa & Tjuup

“Ook Frank Zappa heb ik lange tijd intensief gevolgd. Maar op een gegeven moment werd zijn productie zo hoog dat ik ben afgehaakt. Dat kon ik niet meer bijbenen. En met zijn elektronische dingen heb ik ook minder, te wiskundig. Zappa kwam echt door het jongerencentrum. Daar liepen hele genereuze jongens rond. Gaven zo hun platen weg. Van wijlen Tjuup [De uitvinder van de oneliner ‘Een goeie Tukker is geen motherfucker’ en drijvende kracht achter het Pand van Janna. Tjuup is tevens de titel van de nieuwe plaat van André Manuel & De Ketterse Fanfare - red] kreeg ik in één keer drie Zappa-platen. De enige tegenprestatie was dat ik die op cassette opnam voor het jongerencentrum. Tjuup heeft ons levenslang aan de muziek geketend. Dat is best een eerbetoon waard.”

Tom Waits

“De eerste platen van Pink Floyd leerde ik in het Pand van Janna kennen, fantastisch. Later heb ik nog een keer een Syd Barrett-tribute gedaan. Maar iemand die mij nog meer heeft aangezet tot het maken van muziek is Tom Waits. Hij is zo breed als de horizon. Heeft zich nooit echt toegelegd op één soort muziek. Dat geldt ook voor mezelf. De lichtvoetigheid van Fratsen stond haaks op Krang. Waits kan een harde plaat maken, maar ook een barplaat. Het theatrale The Black Rider vind ik het meest geslaagd, gevolgd door Swordfishtrombones.”