Hoe werkt dat in de praktijk?
,,Ik schrijf thuis. Nou ja, in een van mijn huizen. Een ervan staat aan de zee – bij Carrara - en de andere is in de heuvels, dicht bij Parma. Dit album is in Toscane geboren.”

Hoe luister je eigenlijk zelf naar muziek?
,,Eerlijk? Thuis of onderweg meestal met een iPod. Ik mag graag aan meubels en huizen werken, maar als het op dit soort techniek aankomt, heb ik geen idee hoe het allemaal werkt. Dus zetten de jongens die mijn opnames begeleiden dat allemaal voor me op de harde schijf. Maar écht luisteren doe ik ergens anders. Als Italiaan rij ik natuurlijk graag auto – een Mercedes 500 SL - en dan heb ik altijd cd’s bij me. Ik luister het liefst terwijl ik rustig rondtoer, gewoon in de heuvels, zonder dat ik echt ergens heen hoef. Lekker in mijn eentje, met die schitterende vergezichten van Toscane. Vooral in de lente en de herfst is dat genieten, met al die geweldige kleuren. En dan het geluid uit mijn surround systeem, helemaal om me heen. Dan is alles perfect..”

foto: Ari Michelson

,,Ik luister overal naar. Om op de hoogte te blijven – Coldplay of Keane – maar vaak ook oud spul. Ray Charles, Otis redding, Aretha Franklin, Sam and Dave, Marvin Gaye. De blues is niet erg Italiaans misschien, maar ik heb er op mijn elfde al kennis mee gemaakt. Hoe? Bij toeval, via een student. Een zwarte jongen uit Memphis die vlak bij ons woonde. Hij liet me een single horen van Otis Redding. Had ik nog nooit van gehoord toen. Sitting on the dock of the bay. Dat ritme, die sensualiteit in de muziek is me altijd bijgebleven. Het had echt niéts te maken met de romantische Italiaanse songs van toen. Ik ben met die jongen naar zwarte muziek blijven luisteren en leerde songs op de gitaar spelen. Enfin, toen kwamen de Stones en zo. Ik hield helemaal niet van Italiaanse muziek in die tijd.”

Op leeftijd

Wordt het geen tijd voor een Zucchero blues album?
,,Het is als met wijn, denk ik. Dat moet met de jaren voor op dronk komen. Mooi oud worden. Er zijn niet veel witte artiesten die dat kunnen. Clapton, Winwood misschien. Maar verder? Om een groot bluesalbum te maken, moet je heel diep gaan. Eigenlijk moet het vanzelf ontstaan en dan met de juiste mensen om je heen. Maar nu je het vraagt: ik wil het inderdaad nog wel een keer doen. Misschien wordt dat het volgende album. In elk geval binnen een paar jaar. Voor het te laat is.”

En tot die tijd? Hoe ziet je dagelijkse leven eruit? Veel contact met collega’s?
,,Een paar. Sting woont vlakbij, Bocelli op twintig minuten, Pavarotti een half uurtje. Maar ik ben meestal op de boerderij, heel ontspannen. Er is altijd een boel te doen, want ik heb allerlei dieren. Ik woon daar met mijn gezin: mijn zoon Blue – acht – en mijn vriendin Francesca. We zijn niet getrouwd, maar trekken al twaalf jaar met elkaar op. Mijn dochters wonen met mijn ex in een ander huis, dat trouwens ook niet ver weg staat.”
,,We maken op de boerderij onze eigen wijn en olijfolie. Gewoon voor eigen gebruik en voor vrienden. Als je zo veel reist als ik, is het fijn om daar buiten met iets heel anders bezig te zijn. Dat huis is als een eiland voor me. Ik vergeet alles om me heen. Je praat met de boer verderop over wereldkwesties, zoals de vraag waarom zijn koe nog niet drachtig is. En waarom de wijn dit jaar zo sterk is. Het is een ander wereld, een simpel leven, maar dat is belangrijk voor me. Wandelen, vissen, dat soort dingen.”
,,Ik ben gek op antieke spulletjes en daar ga ik ook veel naar op zoek. Het restaureren van huizen is geweldig om te doen. Je moet oude dingen niet laten vergaan, maar ze juist een nieuw leven geven, zoals de zeven huizen van mijn farm. Natuurlijk doe ik dat niet allemaal zelf, maar ik help wel mee en zoek de materialen uit. En bepaal de kleuren.”

Cuba

,,Zo leef ik nu naar de tour toe. Die gaat in mei in het Olympia Parijs van start. Eerst doen we Europa, dan Noord- en Zuid-Amerika en dan in december weer terug in Europa. Maar ik wil de tour afsluiten in Cuba, op het Plein van de Revolutie. Het zou mooi zijn om mijn band met een paar Cubaanse muzikanten uit te breiden en er een bijzonder smaakje aan te geven. Oké, dat is ideaal voor een DVD, maar dat is niet doorslaggevend, Het lijkt me gewoon geweldig om voor een paar honderdduizend dansende Cubanen te spelen.”
,,We zijn in elk geval een jaartje verder voor dat allemaal achter de rug is. Daarna zien we wel. Soms word ik ’s morgens wakker en denk ik van ‘moet dat nou?’. Uiteindelijk heb ik al veel meer gedaan dan ik ooit had kunnen hopen. En ik ben geen type dat zich wil herhalen. Er moet dus een nieuwe droom komen, maar dat kan zomaar gebeuren. In de muziek komt er namelijk altijd een nieuwe uitdaging op je af.”
,,Ik zie het wel gebeuren.  De tijd dat ik met de jongens van de band de kroeg in dook, is een beetje voorbij, ben ik bang. Ik heb meer tijd met mezelf nodig. Er zijn  ook andere dingen waar ik mee bezig wil zijn. Dat wil overigens niet zeggen dat ik voor de televisie ga zitten zappen. Ik blijf een zigeuner, dus na een week op dezelfde plek wordt het hoog tijd om eens ergens anders te gaan kijken.”
,,Je  zult je me niet meer zo vaak in het partycircuit zien. Het modewerk en zo. Ik word er wel vaak voor gevraagd en Armani is zelfs een vriend van me, maar dat wereldje is niet mijn ding. Als je in Los Angeles bent, hebben ze élke avond wel iets. Kijk, het is natuurlijk een ander verhaal als een Sting iets organiseert. Of Bono of Paverotti. Dat zijn mensen waar je ook een serieus onderwerp bij kunt aansnijden. Het zal wel iets met de leeftijd te maken hebben?”

Fly van Zucchero is ook op LP verkrijgbaar bij High Fidelity Discs, klik hier voor meer informatie