Eenieder die mij inmiddels een beetje kent weet dat ik een soort akoestiek-adept ben geworden sinds ik mijn luisterruimte akoestisch heb laten optimaliseren. Ook bij Dick gaat mijn akoestiekknobbel meteen analyseren hoe het in zijn luisterkamer is gesteld, onder het genot van een heerlijk kopje espresso. Helaas blijkt uit de analyse dat de ruimte akoestisch gezien verre van optimaal is. De ruimte is keihard. De wanden zijn hard, het plafond is hard en de vloer is voorzien van laminaat. Ook hard dus, en niet alleen hard, doordat het zwevend is gelegd is het een grote klankkast geworden. Beter zou het zijn als het lamimaat aan de vloer gelijmd was. Nog beter zou het laminaat door tapijt vervangen worden. Veel mensen willen tegenwoordig echter geen tapijt meer op de vloer en dus zou een andere oplossing kunnen worden gevonden door het plafond af te werken met een absorberend materiaal. Er is tegenwoordig genoeg mooi materiaal te koop waarmee het plafond kan worden afgewerkt en waarvan de akoestiek ook meteen beter wordt.
De luidsprekers staan vlak voor het raam van de woonkamer opgesteld. De vitrage die erachter is opgehangen is echter niet in staat om akoestisch wat te betekenen. Het is te dun en te weinig. Wat zwaardere gordijnen die `s avonds geheel zouden kunnen worden gesloten zouden de akoestiek een stuk minder hard maken. Maar ook een speciale wandbekleding zou zeker helpen om het harde van de ruimte te verminderen. Uiteraard moet dat via simulatie met speciale software worden bepaald, dat is niet iets dat je even op het gevoel kiest.
Ik neem plaats op de comfortabele tweezitter die uitkijkt op de televisie en de luidsprekers. Dick plaatst het eerste schijfje in de Meridian, een live opname van Roger Waters getiteld Flickering Flame. Nou heb ik het meestal niet zo op live opnames van spektakeloptredens, meestal klinkt het niet erg goed. En ook bij deze schijf is dat het geval. Ik weet nog niet of dat aan de opname ligt of aan de set c.q. akoestiek en dus wordt een ander werk van The Creative Genius of Pink Floyd, zoals hij zichzelf tegenwoordig enigszins onbescheiden noemt, in de CD-speler gestopt.
Helaas komt de prachtige opname van Amused To Death, mijn eigen referentieschijfje, niet goed uit de verf in deze opstelling. Het geluid is erg hard en scherp in het midden en hoog, en van een mooie samenhang tussen hoog en laag is weinig sprake. Zo klinkt dus een op zich fantastische installatie in een veel te harde ruimte. Dick is uiteraard benieuwd wat ik van het geluid vind. Ik heb goed nieuws en slecht nieuws, vertel ik hem. Het slechte nieuws is dat het niet echt lekker klinkt, het goede nieuws is dat het bijna onmogelijk aan je set kan liggen, maar dat het de akoestiek is die roet ik het eten gooit. En akoestiek kun je aanpassen en verbeteren, iets dat met apparatuur veel minder gemakkelijk is. Er is dus hoop, maar er zal wel veel moeten veranderen.
Om het geluid nog wat te verbeteren verplaatsen we de luidsprekers ruim een meter naar voren en draaien ze iets in. Hoewel de Eclipse 40 kilogram weegt lijkt het Dick weinig moeite te kosten om de op spikes geplaatste jongens op de juiste plek te zetten. Het verplaatsen van de luidsprekers heeft wel enige verbetering tot gevolg, maar kan de negatieve invloed van veel te veel reflecties zeker niet teniet doen. De luidsprekers staan op relatief grote afstand van de zijwanden, waardoor zijwandreflecties relatief gering zijn en de breedteplaatsing eigenlijk best goed is. Het is meer de algehele hardheid van de ruimte die de ingebrachte energie niet kan absorberen, waardoor er een cocktail van geluid ontstaat. Helaas een cocktail met verkeerde mengverhoudingen.
Na diverse nummers beluisterd te hebben ga ik als akoestiek-adept vanzelf adviezen geven om het luisteren naar muziek in deze ruimte aangenamer te maken. Het grote probleem van Dick is echter dat hij niet weet hoelang hij nog in zijn huurappartement blijft zitten. Je gaat de boel niet akoestisch aanpassen als je er over een half jaar misschien niet meer zit, aldus Dick. Daar is iets voor te zeggen. Hoewel, ook voor een goed gesprek is een goede akoestiek zeer prettig, want het zorgt ervoor dat je elkaar veel beter verstaat. En dat zou voor een volgende huurder zeker een pluspunt zijn, mits het op een dusdanige manier wordt aangepakt dat er geen freakshow in de ruimte ontstaat. Je moet er wel nog gewoon kunnen wonen. Dat dat zonder meer mogelijk is toont mijn eigen luisterruimte, die behoorlijk is aangepast maar waar het nauwelijks opvalt dat er ingrijpende maatregelen zijn genomen.
