Tips uitwisselen en praten over zijn favoriete hobby doet Dirk onder meer met leden van Audioclub Nunspeet. Ongeveer 5 maal per jaar komen ze bij elkaar om te praten over muziek en de nieuwste ontwikkelingen. Ook worden nieuwe ontwikkelingen uit de audiobladen gehaald. Ooit begonnen met Stereo Beeld Test leest Dirk momenteel Stereophile. Tussen het praten door is er uiteraard ook geluisterd naar de set waar ik hoge verwachtingen van heb. Favoriete muziek van Dirk komt veelal uit de jaren ’70 en met name Crosby, Still, Nash and Young. Uiteraard ook Pink Floyd. Volgens Dirk is het met deze set net zo genieten van minder goed opgenomen cd’s uit die tijd als van de moderne, over het algemeen beter opgenomen CD’s.

We beginnen met Norah Jones, hoewel uitgekauwd op iedere beurs, klinkt hier toch weer anders. Rustig en zelfverzekerd als ik het zo mag omschrijven. Iedere ademhaling, iedere trilling in haar stem en haar aanwezigheid is te voelen. Het ontbrak er nog net aan dat ze niet in levende lijve aanwezig was. Kenmerkend van Avalon is dat het lijkt of er weinig laag aanwezig is. Schijn bedriegt. Het laag is zo strak en gaat zo diep dat ook onderin verschillende tonen zijn te horen. Dat vindt Dirk ook één van de sterke eigenschappen ten opzicht van de B&W waarvan hij het laag veel logger en dikker vond. Roger Waters is van geheel andere orde, maar daarom niet minder mooi. Amused To Death is een CD die ik ook veel draai en daardoor goed ken. De in Q-sound opgenomen CD komt via de Avalons, door buizenversterkers aangestuurd, extra goed tot zijn recht. Het geblaf van de honden achterin, de stem die de kamer in komt, het geluid van de ontploffende bom wat over je heen de kamer in komt rollen. De kracht en dynamiek zijn enorm. Wel komen de beperkingen van deze luisterruimte naar voren met Waters. Het beeld is niet zo groot als ik gewend ben. De luidsprekers staan voor het mooiste geluid te dicht op elkaar en te dicht bij de achterwand. Tony Joe White is een favoriete zanger van Dirk en waar mogelijk wordt een concert bezocht. Een fragment van de zanger mag niet ontbreken. Weer hoor je het gemak terug, de zware diepe stem, zijn subtiele gitaarspel, dit is genieten. Gitaarwerk maar dan van een heel ander kaliber komt van Nils Lofgren. Snel en snijdend glijden de vingers over de snaren. Er wordt voldoende druk opgebouwd en uiteraard is alles en iedereen in een ferme houdgreep genomen. Nergens is sprake van versmering of het overlopen van geluid. Het geluid kent een zekere mate van natuurlijkheid en daarbij veel detail. Het beeld staat zo stabiel als een huis, zij het wat klein en op elkaar. De vloeiende kwaliteiten die een buis zo prettig maken om naar te luisteren komen goed terug. Behouden is een strak en gedetailleerd laag en dat lukt lang niet altijd met andere merken buizenversterkers.

Al luisterend kom ik tot de conclusie dat er genoeg potentie zit in de combinatie Avalon/Audio Research. Dirk kijkt reikhalzend uit naar een nieuw onderkomen en dan het liefst één waarin een kamer tot de nieuwe luisterruimte omgebouwd kan worden. Al pratend rest mij nog de vraag aan Dirk wat de volgende aanschaf zal zijn. “Voorlopig blijft de set zoals deze nu is en er staan geen bijzondere wensen op het verlanglijstje. Deze set is, zoals hij nu speelt, af”. In de woorden van Dirk kan ik kan mij heel goed vinden. De set is een lust voor oog en oor en biedt veel luisterplezier. Het was een middag genieten van pure muziek. In een grotere ruimte zal alles nog beter tot zijn recht komen en bruisen als een geschudde fles champagne die ontkurkt wordt. Na een middag luisteren en praten is een eind gekomen aan de tweede aflevering “Phil beluistert” en rest mij niets anders dan afscheid nemen van Dirk en zijn set om daarna de terugreis naar het zuidwesten te aanvaarden.