Het doel was van het begin af aan om een netwerkspeler te maken die superieur zou zijn aan de NDX, die lange tijd het absolute topmodel was. Een van de manieren om dat te bereiken is het weglaten van een interne voeding. De NDS werkt alleen in combinatie met een losse Naim voeding. Prettig is dan weer wel dat Naim ook voor de NDS haar gebruikelijke upgrade-pad biedt. Je kunt dus beginnen met de goedkopere XP5-XS voeding, om later door te groeien naar de XPS-2. En wie echt geen compromissen wil sluiten kan de digitale en analoge circuits in de NDS ook nog eens apart voeden door gebruik te maken van de 555PS.
Iedere sectie van de schakeling is in tenminste twee stappen gereguleerd om de ruisvloer zo laag mogelijk te houden. De digitale print bevat zelfs 4 regulatoren. Maar niet alleen de voeding is opnieuw bedacht, ook de digitale ingangen zitten op een volledig nieuw ontworpen audioboard dat in zijn eigen aluminium afscherming binnen de behuizing van de NDS zit. De grootste revolutie is misschien wel dat Naim geen losse D/A converterchip en aparte filtering meer gebruikt maar een 40-bits SHARC DSP chip waarop zowel D/A conversie als de-jittering als digitale filtering zijn verenigd. Bij de NDX bevindt de RAM-buffer voor de de-jittering zich nog buiten de DSP, bij de NDS is deze buffer geïntegreerd. Hierdoor kon een grotere snelheid en nauwkeurigheid worden bereikt dan ooit tevoren.
Een paar woorden over de mechanische eigenschappen van de NDS tot slot. Naim staat er om bekend dat ze de printen in sommige apparaten nog wel eens verend willen ophangen om ze mechanisch te ontkoppelen. In de NDS is dat niet anders. De analoge en digitale print worden gemonteerd op een messing gewicht van ongeveer 4 kilo. Door een zorgvuldige afstemming van de vering heeft het geheel een resonantiefrequentie van minder dan 4 Hertz. Dat is ver beneden de hoorbare grens, waardoor de invloed van microfonie op de microdetaillering verwaarloosbaar is.
Hoe klinkt dat dan?
Na een korte pauze begeven we ons naar de luisterruimte van Naim waar een groot actief systeem staat opgesteld. Een set Ovator S600 wordt aangestuurd door maar liefst 3 NAP 500 eindversterkers, die ieder precies het juiste deel van het signaal krijgen aangeboden vanuit de externe Naim Snaxo crossover die speciaal voor de S600 is ontwikkeld. Als voorversterker dient natuurlijk de NAC 552, die uiteraard is voorzien van de dedicated 552PS voeding.
Om te laten horen welke verbeteringen er zijn behaald in de ontwikkeling van de netwerkspelers van Naim staan alle drie de huidige modellen (inclusief de nieuwe NDS, waarvan het digitale en analoge deel apart worden gevoed door een 555PS) speelklaar opgesteld. Door steeds uitsluitend de HiLine interlink in een andere netwerkspeler te steken en verder niets aan de instellingen te veranderen is een eerlijk vergelijk gegarandeerd.
De demonstratie wordt verzorgd door Doug Graham en om ons aan de luisterruimte en de opgestelde set te laten wennen draait hij eerst een 24/192 geremasterde track van het album Meet Me In London van meestergitarist Antonio Forzione en Sabina Sciubba. Het geluid is zoals we gewend zijn van Naim. Er is zeer veel energie en ritmische samenhang, een open en pakkend middengebied, zeer diep en gecontroleerd laag en een formidabele hoeveelheid ruimtelijke informatie.
Hierna begint de echte demonstratie en is het als eerste de beurt aan de ND5-XS netwerkspeler met de bijbehorende XP5-XS voeding. We luisteren naar een track van Chris Jones (Road Houses & Automobiles, van het gelijknamige album op het Stockfisch label) waarin alle hiervoor beschreven klankmatige kenmerken in ruime mate vertegenwoordigd zijn. Omdat het een ander stuk muziek betreft kunnen we niet meteen vaststellen in welke mate die kenmerken achterblijven bij de geluidskwaliteit van de NDS. Het is hoe dan ook niet vast te stellen dat we ‘slechts’ naar het instapmodel uit de serie luisteren. De stem van Jones staat warm en tastbaar in de ruimte, de begeleiding is kernachtig, dynamisch, ruimtelijk en betrokken.
