De XXXV werd met Monster M1000 kabels aangesloten op de residentiele Marantz/Micromega combo. De Exposure werd grotendeels in combinatie met Monitor Audio Studio 2SE weergevers beluisterd en als luidsprekerkabels deden de Exposure kabel of de QED Profile 4X4 kabels dienst (zie voor een compleet overzicht het blokje "randapparatuur" aan het einde van dit artikel). Nadat de XXXV goed was losgespeeld kon er serieus worden geluisterd.

Als eerste ging de CD Lead Me On van Kelly Joe Phelps in de lade en werd de track `I`ve Been Converted` beluisterd. Het akoestische gitaarspel klonk tonaal rijk en werd met veel presence neergezet waarbij de percussieve `stomps` plastisch naar voren kwamen. Phelps` zangstem werd met goede focus afgebeeld en iets opener en directer weergegeven dan met de XXV versterker. De ritmische `drive` van de oude Exposure bleek ook aanwezig te zijn in de weergave met de nieuwe XXXV. Deze drive en uitstekende Pace, Rhythm and Timing (PRaT) is iets waar Exposure versterkers altijd erg goed in zijn geweest en wat bij de XXXV een bijna verslavende vorm aanneemt. De toonbalans was uitgewogen en de weergave liep niet dicht wanneer er tamelijk luid werd gedraaid.

Het klankmatige karakter van de XXXV verschilt van de oude XXV in dat de XXXV directer en iets `witter` klinkt, terwijl het oude type naar een iets donkerdere en meer `laid-back` presentatie neigt. De overeenkomsten zijn desondanks groter dan de verschillen en het moet gezegd dat de XXXV nog beter met moeilijke belastingen omspringt, zoals bleek toen dezelfde track even met een paar Quad ESL 63`s werd beluisterd. De weergave bleef opmerkelijk levendig, en het geheel werd met een grote, open stage neergezet. Meteen na de eerste drie tellen was er sprake van kippevel, altijd een goed teken.

De Studio 2`s werden weer aangesloten en van de LP Old Hag You Have Killed Me van The Bothy Band werd de track `Fionghualla` beluisterd. Dit is een oud Iers lied waarbij de vijf bandleden op ritmische en energieke wijze samenzingen. De timing werd opvallend goed weergegeven en timbraal kwamen de stemmen goed uit de verf met een lichte nadruk op `sibillance`. De leadzanger werd beter gescheiden afgebeeld dan met de oude Exposure en het geheel klonk mooi coherent en vloeiend.
Om de performance met steviger werk aan de tand te voelen werd de track `Some thing More` van Sara K.`s SACD Hell Or High Water gedraaid. De kalimba werd heel groot afgebeeld met een heldere klank en mooie `reverb`. Sara K.`s stem werd op directe wijze gepresenteerd met een goede articulatie en de sibillance goed onder controle.

Haar akoestische gitaar werd op impulsieve en gedetailleerde wijze weergegeven en de clavecimbel werd opvallend los afgebeeld met een goede definitie van de afzonderlijke snaren. Het laag klonk strak en krachtig waarbij de tonaliteit van de lagere regionen erg goed te volgen bleef. De crecendo van Sara K. tegen het einde van deze track werd met een bijzonder goede controle en natuurlijk timbre weergegeven. De achtergrondzang en fluit werden met opmerkelijk veel lucht en vrij ver naar achteren afgebeeld. Zo mooi los werden deze achtergrondgeluiden nooit eerder afgebeeld, ook niet met veel duurdere weergevers.

Van Eric Bibb`s HDCD gecodeerde CD Good Stuff werd de track `Nothing Like You Used To Do` gedraaid. De lead gitaar werd op soepele en ronde wijze neergezet en de percussie werd ver naar achteren afgebeeld. Bibb`s stem had een mooie presence en werd tonaal natuurlijk weergegeven. De slide-gitaar werd ook met goede presence en `bite` weergegeven (toch werd hij met de XXV iets losser neergezet). De Pace Rhythm and Timing factor was bij de weergave van deze track sterk aanwezig. De drums in deze opname kunnen soms wat iel en dun overkomen. Met de XXXV als versterkend element in de weergaveketen werden de drum lekker levendig en met een goede impact neergezet. De mondharmonica kwam goed uit de verf met een rollende en volle sound, zonder `spit`-bijklanken. Deze track werd met veel energie neergezet wat zich ook uitte in de cowbell die droog en direct maar ook tonaal natuurlijk naar voren kwam. Het moet gezegd dat deze directheid bij tijd en wijle ook tamelijk pittig kon overkomen. Gelukkig ging dit nooit gepaard met hardheid en wist de XXXV de `flow` van de muziek op natuurlijke wijze te communiceren.


Conclusie

Exposure is een op-en-top Brits merk dat zich al bijna 30 jaar op dezelfde bescheiden wijze profileert. De XXXV is een echt stuk vakwerk waar duidelijk veel oude ervaring en nieuwe research in is verwerkt. Ten opzichte van het oude `top-integrated` Exposure model weet de XXXV de traditionele ritmische en plastische weergave hoog te houden terwijl hij ook nog een stapje verder gaat in dynamiek en ruimtelijke afbeelding. Verder zijn de in- en uitgangen uitgebreid zodat er een bredere keuze in bekabeling kan worden gemaakt. De naam Classic doet de XXXV zeker eer aan want dit is een klassiek voorbeeld van een Britse geintegreerde versterker en één met een flinke stroomreserve.



Importeur:
Amacom
Telefoon: 073 5430775
Internet: www.visonik.nl


Verkoopprijs
Exposure XXXV:  op het moment van schrijven nog niet bekend (verwachtte verkoopprijs omstreeks 2150 euro)
MM/MC Phonomodule: 329 euro