Wat zie je dus, waar bespaard kon worden (aansluitterminal, demping, infrezing) is dat gedaan. Maar op plekken waar het er op aan komt (kast, solderen, condensator) is er niet bezuinigd. De productie lijkt eenvoudig, de afwerking is fraai, het fineer strak en de levering compleet met spikes en frontjes. Al met al een concept dat riekt naar “lekker en strak”.

De opstelling

Hoe makkelijk plaats je een Bronze 3 in de huiskamer? Heel makkelijk. Op bijna elke plek doet het ding gewoon zijn werk. Ik heb ze een 2,5 meter uit elkaar gezet in een vrije ruimte zonder achterwand en een flink stuk van de zijwanden. Iets ingedraaid bouwen ze het beste beeld op. Ze zijn nog al eens verschoven en dat had nauwelijks invloed. Een vette 8 voor de plaatsingsmogelijkheden. Aangesloten zijn ze vrijwel steeds geweest op een te dure set elektronica in deze klasse. Met Ocos kabel in single en bi-wire. Om ze meer in de context te zetten van de mogelijke installatie die bij deze speakers hoort is nog gebruik gemaakt van een Harman Kardon HK 610 versterker en een Marantz CD 63 SE cd speler. De ruimte daarbij was een kleine kamer met de bescheiden afmetingen 2,20 x 3,20 meter.

In de hoofdinstallatie heb je als voordeel dat beperkingen direct kunnen worden toegeschreven aan de gebruikte speakers omdat het aangeboden signaal van hoge kwaliteit is. Voor de gebruikte componenten verwijs ik graag naar het einde van dit verhaal. Daar treft u een opsomming aan. Ik kan u verzekeren dat het als “budget” speaker niet mee valt tegen het normaal in de huiskamer aanwezige systeem op te boksen. Dat verwacht je dan ook als recensent niet, maar wel dat er muziek wordt gemaakt. Dat je je niet ergert en dat het allemaal lekker klinkt op een breed genre. Monitor Audio slaagt daarin met de Bronze 3 op een hoger niveau dan verwacht. Lees verder!

Van Bach, via Barber naar Dire Straits

Ik vind het altijd wel prettig om een langere tijd naar speakers te kunnen luisteren. Monitor Audio Nederland heeft daar de ruimte toe gelaten. In eerste instantie is het systeem gewoon aangezet voor de radio, de tv en een willekeurige cd voor de zomeravond. Ik kan mij niet meer allemaal voor de geest halen wat er toen is gedraaid, maar telkens viel op (of juist niet, het is maar hoe je er tegenaan kijkt), dat de Bronze 3 simpel weg muziek staat te maken. He, na een avond draaien ben je het nog steeds niet zat. Wonderlijk voor 600 piek per stuk als je veel duurder gewend bent. Eens wat meer aandacht geven. Opvallend is de afwezige boembas, aanwezig een helder midden dat ode doet aan vrouwen stemmen, het rustige hoog, weinig kleuring, mooi plaatje en soms zelfs een opvallende uitschieter in positieve zin. Niks negatiefs te vinden? Eh nou nee, ze kunnen niet alles, maar ze doen zo verrekte weinig verkeerd met wat ze wel kunnen. Terug naar het eigen systeem, meer sprankel, dieper laag (actieve sub woofer), sneller, dynamischer, wat minder warm en veel, veel duurder. Nog maar eens de Bronze 3 en opnieuw kan ik alleen maar zeggen, het werkt gewoon lekker.

Een wat oudere cd van Lori Spee is Promises. Het repertoire bestaat uit vertaalde liedjes van Herman van Veen. Op integere wijze geeft Lori een speciale sfeer aan Time Ticks waar de aanwezige trompet helder in de ruimte staat en een eigen vaste plek heeft. Een volgend nummer met als titel Do You Remember haalt op de Bronze 3 niet die diepe rollende bas eruit, maar er wordt een meer dan aardige poging gedaan. De cd is een aanrader voor fans van Herman en fans van luistermuziek. Een door mij pas ontdekte dame, Stacy Kent, mag op haar eigen wijze met een wat kinderlijke stem een ode brengen aan Fred Astaire. Jazz invloeden, een kleine bezetting en een aangenaam genieten. Haar andere cd Dreamsville is nog rustiger en vraagt aandacht. De Bronze 3 kan je die goed vast laten houden. Als achtergrondmuziek is de cd ook geschikt, je praat makkelijk met je bezoek over de muziek heen.

Burmester heeft een fraaie cd 03 op de markt die gebruikt wordt voor demo’s. Wellicht de fraaiste opname is van Hugh Masekela en heet Stimela. Op een top systeem groot en dynamisch, op de Bronze 3 bescheidener, kleiner en maakt minder indruk. Verstaanbaarheid is hoog, ruimte om de instrumenten behoorlijk aanwezig en de totaalindruk boven modaal. Sommige klassieke stukken die ook op de cd te vinden zijn spreken mij erg aan, bijvoorbeeld Rossini, immer een favoriet. Lekker naar wat vinyl. Op de vrijmarkt heb ik voor een gulden (zal volgend jaar wel een Euro worden grrrr……) Private Dancer aangeschaft van Tina Turner en dit ouwetje speelt binnen de kortste keren de cd eruit. De XRCD uitvoering van JVC is een stuk beter en mijn Teac/Monarchy Audio combinatie kan de Pro-ject tegenwoordig aardig bijhouden. Maar met vinyl valt het gemak zo goed op. Het minder digitale. Een compliment voor de Bronze 3 is dat die dat ook duidelijk kan aangeven. Tevens op vinyl wat pianowerken van Chopin en wat oude barok op de voorgrond gesteld. Mooi en zonder randjes staan de instrumenten in de kamer. Je hoeft niet zoveel uit te geven voor een muziekbeleving. Aangenaam is niet synoniem voor duur blijkt.

Ik ben een vrouwengek, dat merk ik steeds weer als ik in de aantekeningen zie wat ik heb gedraaid. Janis Ian, Diana Schuur, Enya, Patricia Kaas, Helene Segara, Mary Black. Heren draai ik nauwelijks, dat laat ik aan mijn partner over. Jammer dat die geen recensies schrijft, want ik kan er weinig zinnigs over zeggen. Wel over jazz, Oscar Peterson met het immer heerlijke We Get Requests, Paolo Conte ( toch een zanger) en vandaar uit terug naar Barber en Schuur. Na een aantal weken heb je echt wel een berg cd’s gedraaid op het systeem. Veelal zonder erg. En een flinke portie radio geluisterd.

Met de lagetonen weergave tenslotte, kun je trucjes uithalen. Het onder compartiment van de Bronze 3 is te vullen met zand of ander zwaar materiaal. Voor een paar tientjes haal je in de dierenwinkel gezuiverd vogelzand en dat gooi je met een trechter in de box. Niet door de reflexpoort natuurlijk. Naast het bereiken van een stabiele basis, minder topzwaar, is er een toename van de druk in het laag. Het geheel wordt wat minder lichtvoetig. Helaas ten koste van enige snelheid in het geluid. Toch een experiment waard, dat in veel gevallen winst oplevert. Maar wie een moeilijke kamer heeft met veel staande golven, kan beter met een lege kast spelen. In mijn kamer bereikte ik met 5 kilo zand per kast een duidelijk donkerder geluidsbeeld (de kast is dan nog lang niet vol). Niet bij elke muzieksoort een winstpunt, voor pop en groot orkest wel, bij jazz en barok niet. Persoonlijk zou ik liever kiezen voor snelheid en het laag aanvullen met een sub woofer, niet met vogelzand.