Complex
Klasse G vermijdt dat fenomeen door – wat kort door de bocht – een klasse A én een klasse A/B in één kast te stoppen. “Het is complex om te ontwerpen, maar biedt wel het beste van twee werelden”, zegt Andy Moore. Die complexiteit is er bijvoorbeeld bij de voeding, een onderdeel waarvan het belang vaak onderschat wordt. In het geval van klasse G is het wel correcter om te zeggen: ‘voedingen’.



Een klasse G-versterker heeft namelijk twee voedingen. De eerste levert de versterker in klasse A-modus de nodige stroom bij lagere volumes. Wordt de volumeknop verder opengedraaid, dan wordt er overgestapt op een tweede voeding voor de versterker in A/B-modus. Het vervormingsprobleem treedt niet op omdat het A/B-gedeelte enkel in actie treedt bij een hogere volume, waar het niet opvalt. Overigens is er geen ‘harde’ overstap van één versterker naar de andere, maar gebeurt dat geleidelijk.

“Je kan het vergelijken met een hybride auto, waar een elektrische motor voor aandrijving zorgt bij lage snelheden. En als het sneller gaat, treedt een verbrandingsmotor in actie”, luidt het. Arcam, die wel houdt van de vergelijking met prestatieauto’s, ziet ook parallellen met een turbo. Maar dan zonder het pauzemoment net voor het aanschieten van de turboturbine, iets dat eigen was aan oudere auto’s. Je hoort dus niet wanneer de tweede voeding een handje komt toesteken.



Pure ervaring
“Klasse G past ook heel goed bij onze filosofie. Wij willen uiteindelijk muziek brengen zoals hij oorspronkelijk werd opgenomen, een pure ervaring. Vanaf de artiest die een instrument bespeelt zijn er zoveel tussenstappen die potentieel iets kunnen toevoegen aan de klank, waardoor het eindresultaat helemaal anders kan klinken. Dat willen wij voorkomen. Arcam zet sterk in op het natuurgetrouw weergeven van een opname, zonder kleuring toe te voegen”, zegt Moore.