Het zender/processorkastje is betrekkelijk diep  - de afmetingen zijn 220 x 32 x 157 (BxHxD, in mm) -  en doet qua bouw en afwerking onverwacht budgetachtig aan. Opmerkelijk is dat er aan de rechterzijde drie schakelaars aangebracht zijn. De eerste dient om een binnenkomend analoog signaal met 8 dB te verzwakken. Met de tweede kan je kiezen of de draadloze verbinding via 2.4 Ghz, dan wel via 5 Ghz gebeurt. Er is ook een ‘Auto’ stand, waarbij het systeem zelf de beste verbinding kiest. De derde knop regelt de ‘Control for HDMI’ functie. Op de bovenzijde van het toestel zitten vier drukknoppen, waarmee de ingang kiest, en waarmee één van de drie effecten selecteert – ‘Cinema’, ‘Game’ of ‘Voice (Stereo)’. Daarbij kan je hier ook extra Dolby Pro Logic IIz – of DTS Neo:X processing activeren. Tot slot kan je ook kiezen of er al dan niet compressie wordt toegepast. Vooraan zit een (uitschakelbaar) display waarop je de gekozen effecten en processing modus kan aflezen. 

Wat de afwerking van de hoofdtelefoon betreft, is er geen sprake van enig budgetgevoel. De hoofdtelefoon voelt degelijk aan en is afgewerkt met hoogwaardige kunststof materialen en met similileder aan de oorkussens. Aan de linkeroorschelp zit onderaan een aan/uit knop – die heb je meestal niet nodig, want de hoofdtelefoon schakelt zichzelf automatisch in en uit – en een USB poort voor het opladen. Aan de rechteroorschelp zit een draaiknopje voor het volume, een ingangskeuzeschakelaar, een ‘Effect’ knop en een druk/draaiknop waarmee je kunt navigeren in het menu. Het vergt flink wat gewenning om dat allemaal vlotjes te kunnen bedienen, maar alla.

Stereo muziek en Filmclips
Een eerste, korte luisterproef, met muziekbestanden in stereo op een Apple Mac Pro als bron die we met een optische kabel verbinden met de processor, laat horen dat het systeem op zijn best klinkt wanneer er geen effect gekozen wordt. Filmclips op YouTube klinken dan weer het prettigst met het ‘Cinema’ effect ingeschakeld. De combinatie van ‘Cinema’ met de Dolby PLIIz matrix klinkt evenwaardig aan Cinema/DTS Neo:X , met een lichte voorkeur voor PLIIz. 

Blu-ray
Een tweede test, waarbij een Panasonic DMPBDT100 blu-ray speler aangesloten wordt op de Sony processor, kent een problematische start. En wel omdat de processor het HDMI-signaal om één of andere reden niet goed doorgeeft naar een aangesloten Philips monitor. Als we de Sony processor er tussenuit halen, en de speler rechtstreeks verbinden met de Philips monitor, lukt het wel meteen. Maar uiteindelijk krijgen we het zaakje, met de Sony processor erbij, dan toch aan de praat.

En het resultaat – met ‘The Dark Knight Rises’ in de speler, DTS-HD Master Audio soundtrack – mag er zijn. Van een 9.1 beleving is hoegenaamd geen sprake, en van 7.1 al evenmin. Maar het systeem produceert alleszins wel een hoogst aangenaam surroundachtig effect. Het verschil met het fenomenale surround hoofdtelefoonsysteem van Smyth Research is heel groot, maar los daarvan behoort de Sony tot het beste op de markt. Daarbij kost de Sony minder dan één vijfde van het beruchte Smyth systeem. Het mid en het hoog doen het prima met filmgeluid, maar het LFE-laag is zo mogelijk nog beter. Alsof er ergens een subwoofertje in de hoofdtelefoon verborgen zit. 

Gebruik & Draagcomfort
De meest functies kunnen worden bediend met behulp van de toetsen op de processor, maar sommige instellingen zijn enkel benaderbaar door middel van het on-screen menu. Hiermee kan je bijvoorbeeld het volume van het LFE-kanaal en van het centerkanaal regelen. In dat verband is het wel opvallend dat de achterste kanalen niet kunnen bijgeregeld worden. 

Valt het op dat we nog helemaal niets over het draadloze aspect gezegd hebben? Dat komt omdat er eigenlijk niets over te zeggen valt. Het werkt gewoon perfect, zonder storingen, haperingen, of wat dan ook. Het enige verschil met een gewone hoofdtelefoon met een kabel is… de kabel. Een knappe prestatie, en zeker omdat er een wifi-zender in de onmiddellijke omgeving staat die zendt op 2.4 Ghz en op 5 Ghz. De invloed op het Sony systeem: nihil.

De hoofdtelefoon is, ondanks alle extra elektronica, niet te zwaar en drukt ook niet te zwaar op de schedel of op de oren. Het is dan ook geen probleem om de hoofdtelefoon een uurtje of twee op het hoofd te houden. Dat maken wel eens anders mee. Dankzij de om-het-oor architectuur worden geluiden van buitenaf betrekkelijk goed geïsoleerd. Andersom lekt de hoofdtelefoon ook niet al teveel geluid naar buiten door.

Conclusie
Het is niet evident om een eenduidige conclusie te trekken over de Sony MDR-HW700DS. Er zijn veel elementen aan te voeren die in zijn voordeel pleiten, en die hem tot een hoogst begerenswaardig stukje elektronica pleiten. Maar er zijn ook wel wat zaken die het verhaal wat minder aantrekkelijk maken. In ieder geval, als je wil genieten van surround filmgeluid met een hoofdtelefoon, dan is deze Sony op dit moment het beste wat je kan kopen. Daarbij is de draadloze signaaloverdracht een stevig pluspunt, en dan vooral omdat dat op een bijzonder hoogwaardige en storingsvrije manier gebeurt. Minder interessant is het feit dat de hoofdtelefoon niet echt geschikt is voor stereo muziek. Lees: het kan natuurlijk wel, maar de geluidskwaliteit is dan niet geweldig. Daarbij zijn er wat bedieningsperikelen – een klassieke infrarode remote of een app was een welkome aanvulling geweest – en is het jammer dat er geen Dolby Headphone processing voorzien is en ook geen DTS Headphone:X. Vooral dat laatste toont zich veelbelovend.