Elipson blijft staan tot Thomas in 1986 naar Parijs reist om daar een forse hoeveelheid audio in te kopen. Hij komt thuis met Siare luidsprekerunits, waarmee hij zijn eigen systeem gaat bouwen en een Le Tube voorversterker met een Le Monstre eindversterker, beide van de ontwerpershand van Jean Hiraga. De versterkers worden vanuit accu's gevoed, helemaal los van het lichtnet, een gegeven dat Thomas tot het besef brengt dat de voeding van een versterker en de kwaliteit van het lichtnet erg belangrijk zijn.
Experimenteren
Zijn pick-up element is inmiddels een Kiseki Blue Point geworden met een Kiseki step up trafo. Vooruitstrevend als hij was, experimenteerde Thomas met interlinks en ontdekte dat een Audio Technica kabel fabuleus klonk aan de draaitafel. Alleen kon hij vanwege het ontbreken van enige afscherming vaak genieten van radio, omdat het geheel werkte als een kristalontvanger. Wanneer de cd-speler zijn intrede doet, koopt Thomas een Yamaha maar ook een Denon Discman. Die laatste om wederom los van het lichtnet op batterijen te spelen; het signaal gaat analoog naar de voorversterker.
Luidsprekers
Een grote omslag is het gevolg van de aankoop in 1992 van een set Acoustat 3 elektrostatische luidsprekers, die werken met eigen mono eindversterkers. Die set, die eind zeventiger jaren maar liefst 19.000 gulden kostte, stond aantrekkelijk geprijsd bij Snijders Hifi in Rotterdam te koop. Thomas was er al langer verliefd op, mede vanwege het feit dat de elektrostaten direct worden aangestuurd vanuit de versterkers zonder tussenkomst van... een uitgangstransformator. De ooit in Fort Lauderdale gefabriceerde elektrostaten komen vast en zeker niet door de huidige CE- en EU-keuringen, omdat zij met 4500 Volt aan de versterker koppelen. De versterker is om die reden is uitgerust met buizen, die oorspronkelijk zijn gemaakt voor toepassing in TV-toestellen en daarom spanningen van 5000 Volt aankunnen.
In de panelen zijn drie elektrostatische elementen te vinden, die nog nooit enig onderhoud behoefden – sinds het moment van fabricage in 1978. Wel heeft Thomas bij Twin-Static in Velsen ooit de versterkers laten servicen. De condensatoren waren aan vervanging toe, wat hem in al die jaren het luttele bedrag van 120 euro kostte. Buizen had hij genoeg, Snijders leverde 36 extra buizen mee met de set. Van enige WAF valt niet te spreken met deze set, vandaar dat het beter is geweest dat Thomas zijn vrouw pas leerde kennen ná aanschaf van de luidsprekers. Om de Acoustat 3 aan te sturen kwam voorlopig de Le Tube aan de bak, later een Bryston die in de oren van Thomas te mechanisch klonk, en een passieve Rotel Michi. Totdat hij zijn volgende droom kon waarmaken en een Sphinx project four als occasion zag staan. Die doet nog altijd zijn werk; er is alleen wat geëxperimenteerd met buizen.
Met de speakers en de Sphinx is een set nog niet klaar. Van Micromega werd een los cd-loopwerk met losse D/A-converter gekocht. Misschien herinnert u zich die set nog wel, Micromega was een pionier op digitaal gebied in die tijd. Zelf weet ik er nog van dat de zwarte behuizingen gekenmerkt werden door grote witte opschriften. Vijftien jaar geleden maakte de Micromega plaats voor een CEC 5100 loopwerk (door Peter van Willenswaardin 2011 voorzien van een Tentlabs klok en een opgewaardeerde voeding), die tot op de dag van vandaag tot volle tevredenheid de cd's laat draaien bij Thomas. Met DAC's is dat een ander verhaal. Nog steeds is Thomas daar niet uit, al had hij veel plezier van een XTC DAC en tegenwoordig van een Lite DAC 60LE met buizenuitgang.
Linn Sondek
Meerdere Nakamichi cassettedecks kwamen in de loop der jaren voorbij, tot aan de RX-202E die er nog staat voor de verzameling cassettebandjes. De uiteindelijke platenspeler is een Linn Sondek LP12 gebleven, die in 1981 werd gekocht met een Nederlandse arm er op gemonteerd. Deze Lepton arm werd met de hand gebouwd in Eindhoven door een man, die beweerde dat zijn arm een SME alle hoeken van de kamer liet zien. Er is helaas verder weinig bekend over de arm. In de arm hangt een Kiseki Red high output MC-element, dat voldoende signaal levert om rechtstreeks te werken aan de phono-ingang van de project four.
