Het systeem kent geen zwakke schakels, zegt Peter, want de bekabeling is één geheel, van de units tot de voorversterkers, de stroomkabel van de powerblock loopt direct naar de meterkast, meer dan twintig meter. “Dat maakt het systeem rustig en schoon, pakt zo onderweg geen verstorende signalen op van zendmasten, radiosignalen of telefoons. Mensen vergissen zich in het belang hiervan.”
Over die moddervette bekabeling: Enigma Extreme Signature van monochrystal-zilver, een draad van pakweg vijfduizend euro de meter, die – om nóg een indruk te krijgen – door Kharma alleen wordt gebruikt bij speakers vanaf twee ton.
Oh ja, toch nog één ‘zwakke schakel’. Doordat de kabels vast zitten aan de filterbakken moet je het geheel – twee keer ongeveer negentig kilo en twee keer ongeveer dertig kilo – in twee (zware) delen vervoeren. Peter: “Maar als het eenmaal staat, wil je er toch niet meer vanaf..."
Het leuke van Kharma, zegt Eric: als je iets wil, dan krijg je het. Wat wilde Eric precies? De kast van de Elegance, maar het geluid van de Exquisite. Eric: "Dat geluid is helemaal gelukt.” Peter: Ja, zelfs de extremes.” Al was er aanvankelijk nog wel een probleempje, volgens Peter. “De Elegances klonken te goed, te clean. Het klopte te goed. Dat hebben we gelukkig weg kunnen werken.”
Absolute match
Maar helemáál tevreden is Eric nog niet. Hij is – in nauwe samenwerking met het team van Kharma – nog steeds op zoek naar de ‘absolute match’ met zijn Kharma-spullen. Zijn cd-speler van Esoteric stemt hem soms nog wat teleur. “Als ik hem hard speelt lijkt het net of-ie op loudness staat. Het klinkt te dik, te vet, teveel resonantie. Ik had daarvoor een Wadia, die het achteraf gezien toch ook niet slecht deed. De Wadia klonk op een hoger volume schoner omdat ik deze zelf binnenin volgeplakt had met bitumen en andere materialen. Dat is bij de Esoteric niet gebeurd, en omdat ik nogal hard draai, ga je dat horen. Ik ben ervan overtuigd dat de Esoteric ook veel beter en schoner gaat klinken als die van binnen volgeplakt is.”
Hoe dan ook, de Esoteric staat momenteel te koop. Eric wil vooral plaats maken voor de p1000-voorversterker van Kharma. En een d/a-converter wil hij ook nog, misschien een MSB. En dan die Sony-platenspeler, een PS-4300. Eric schat hem op dertig jaar oud. Een tijdje geleden heeft hij hem uit de schuur gehaald, tegelijk met een doos platen. Sindsdien draait hij bijna alleen nog maar platen. “Ja, die Sony, dat kan natuurlijk helemaal niet bij die Kharma’s. Een ding van niks, maar ik word er zo blij van.”
Rock en house
Eric ‘bladert’ door zijn fysieke cd-collectie. “Hier de twee grootste meesterwerken uit mijn verzameling: Remain in light van Talking Heads en One size fits all van Zappa. En deze, ook heel belangrijk, van Densen; demagnetiseert de geluidsinstallatie. Héél belangrijk.” In de hoek naast de stereo staat het vinyl: van TC Matic tot Japan, van Gino Vanelli tot Public Enemy. “Ik ben van oorsprong een rocker.”
Hij gaat geregeld naar optredens van gitarist John Hayes (Mother’s Finest), zag een fraai concert van The Young Gods, bezocht Deep Purple bij hem om de hoek in het Gelredome (al maakte die een belachelijke indruk met hun orkest) en ging recent nog naar Steve Wilson in Zoetermeer. Eigenlijk is hij allround muziekliefhebber. “Hangt ook van mijn nukken af.” Zo maakte hij in de jaren tachtig heel bewust het begin van de house mee. “Nog steeds vind ik het leuk om dance te draaien. Pak ik tijdens een feestje een live-set van Underworld of Sven Sväth van internet en dan gaat het hier tot diep in de nacht helemaal loos.”
De Arnhemmer streamt sowieso graag van internet. “Wil je bijvoorbeeld Butterfly horen van Herbie Hancock, dan vind je in no time wel vier verschillende live-versies.” Dat die YouTube-versies misschien wat minder klinken, soit. “Van de ene kant ben ik een extremist, van de andere kant gaat het me wel om de muziek."
