Het begint nu al aardig op een draaitafel te lijken. In de linker bovenhoek wordt de ruim twee kilo wegende motoreenheid los van de draatafel geplaatst. Deze staat op drie spikes (onderzetschijfjes zijn meegeleverd) zodat hij niet door de riemspanning richting draaiplateau wordt getrokken. De afstand tussen motor en draaitafel wordt bepaald met een sjabloon die je over de spindel van de draaitafel en de motorpoelie legt. Riem om poelie en draaiplateau en het eigenlijke loopwerk is bijna bedrijfsklaar.
Bijna, want de draaisnelheid moet nog worden gecontroleerd en eventueel met de fijnregeling op de motoreenheid worden 'bijgestuurd'. Dat laatste was bij het testexemplaar wel nodig, want zoals hij kwam liep hij met de motor in de juiste positie ten opzichte van het loopwerk op 33 toeren nog steeds een behoorlijke tik te langzaam. De gebruikte motor is geen synchroonmotor waarbij de draaisnelheid wordt bepaald door de 50 of 60 Hertz taktfrequentie van de wisselspanning uit het net, maar een gelijkstroommotor zonder een bijzondere vorm van elektronische lastregeling – de aansturing bestaat uit een heel eenvoudige schakeling die wel voor een netjes afgevlakte spanning zorgt maar verder niets compenseert.
De procedure wordt in de handleiding niet echt uitgelegd, maar is gelukkig eenvoudig. Je pakt een ouderwetse gloeilamp (dus geen spaarlamp of halogeenlicht), zet die op de stroboscoopschijf en draait aan het stelschroefje tot de voor de draaisnelheid en netfrequentie geldende stroboscoopbalk 'stilstaat'.
Vervolgens is de arm aan de beurt. Deze is heel luxe voorzien van interne bekabeling van het Amerikaanse Cardas. In de basis van de draaitafel zelf zit ook een kort stukje bedrading met een vijfpolige stekker zoals bij SME aan de kant van de arm, en een paar cinchbussen die vast verbonden zijn met de draaitafel aan de andere kant. Je hebt dus ook een interlink nodig van draaitafel naar (phono-voor)versterker, deze is niet inbegrepen bij de draaitafel. Je kunt je afvragen in hoeverre het voordeel van de mooie toonarmbedrading wordt tenietgedaan doordat er twee extra stekkerverbindingen in het pad naar de versterker zitten, maar veel fabrikanten van high-end armen en draaitafels doen het ook zo en degelijk is het wel. Vijfpolige stekker aansluiten, de arm in de aluminium buis op de draaitafel laten zakken en met drie inbusboutjes vastzetten. De anti-skating wordt heel 'old school' ingesteld middels een gewichtje aan een draadje.
