Denon App
Denon bewijst goed bij de tijd te zijn door een gratis App ter beschikking te stellen voor iDevices en Android-toestellen. Met deze App installeer je een player met ingebouwde internetradio (een gratis Tune-In account is nodig) en een meerbands equalizer die naast gebruikers-instellingen ook vaste waardes heeft zoals Pop, Jazz en Klassiek. Een ‘virtualizer’ (een gadget waarmee je een foto van jezelf kunt bewerken tot equalizer), bass-boost en nagalm (waarmee een ‘live’ effect wordt gecreëerd) én de mogelijkheid om via Social Media je afgespeelde tracks of playlists te delen maken de App compleet.

Ik heb hem op mijn Samsung smartphone en mijn iPad geïnstalleerd, maar ik vond het klankmatige effect eerlijk gezegd wat teleurstellend. Ik denk wel dat met hoofdtelefoons uit de andere series (met name de ‘Urban Raver’ en de Exercise Freak’) meer voordeel uit de App te halen is. De AH-D7100 is echter zo verfijnd dat digitale signaalbewerking onmiddellijk een negatief gevolg heeft op de geluidskwaliteit.

Luisteren
Omdat de hoofdtelefoon gloednieuw was heb ik hem eerst een week lang dag en nacht flink luid laten inspelen. Hij stond daarbij op mijn Omega hoofdtelefoon-standaard, en het viel me op hoe weinig geluid er ‘lekte’. 

Na die week heb ik eerst geluisterd via de AudioQuest Dragonfly USB D/A Converter die als hoogwaardige hoofdtelefoonversterker dienst kan doen. De indruk die ik eerder dit jaar tijdens de introductie in Valencia had opgedaan was goed, maar niet overweldigend. Het geluid was een beetje gekleurd en aan de dunne kant. De importeur vertelde me later dat de hoofdtelefoons die we daar beluisterden niet goed ingespeelde pre-productiesamples waren.

Met een goed ingespeeld productie-exemplaar en de Dragonfly als aansturing is er geen sprake meer van dun geluid. In tegendeel, de tonale rijkdom is adembenemend. De afstemming is een heel klein tikje aan de warme kant, maar dat is eigenlijk wel prettig. Zeker bij langere luistersessies. De detaillering is van een niveau dat ik tot nu toe alleen hoorde met elektrostatische hoofdtelefoons. Wat ik ook draai, er zijn voortdurend nieuwe dimensies in de opname te ontdekken. Een diep verborgen randje galm om een stem, het ademhalen voor het zingen, vingers op gitaarsnaren, geschuifel van voeten in de opnameruimte...de AH-D7100 is geen vergrootglas meer, het lijkt wel een elektronenmicroscoop. Maar dan in full-color.

Van Dragonfly naar Supernait
Voor een nog serieuzere luistertest verplaats ik me naar mijn huiskamer waar een Naim Supernait versterker staat. De volledig discreet opgebouwde hoofdtelefoonversterker die daar in zit is van zeer hoge kwaliteit, vergelijkbaar met een losstaand model van een paar honderd euro.

Het moge duidelijk zijn dat de weergave nu nog een stukje beter wordt ten opzichte van de Dragonfly. Er is nog meer urgentie en meeslependheid in de weergave. Ik zou bijna over ‘druk’ willen spreken om te verwoorden met welke kracht de muziek nu ten gehore wordt gebracht. Als ik de toch niet kinderachtige AKG K701 ter vergelijking aansluit verdwijnt die power als sneeuw voor de zon. Begrijp me niet verkeerd: de AKG is een fijne hoofdtelefoon en op het gebied van luchtigheid moet de Denon hem echt nog wel een stukje vóór zich dulden, maar wat betreft laagweergave, snelheid, dynamiek en detaillering is de Denon veruit superieur. 

De druk in het laag ten opzichte van de microdynamiek en de detaillering valt mooi te beluisteren met het nummer Small Hours van John Martyn (van het album One World - Island Records 981 922-2). Deze track is ‘s nachts opgenomen, buiten, aan de rand van een meertje in een zandgroeve. Je hoort achter Martyn’s galmende gitaar heel zachtjes de drummachine gaan, de kickdrum is mooi afgemeten, diep van klank en met impact, hoewel hij buitengewoon zacht in de mix staat. Nog mooier is het om te ontdekken dat het niet alleen een kickdrum is, maar dat er ook diverse andere percussieve geluidjes meelopen, die normaal zo diep in de mix zitten dat ze worden overschaduwd. Ook de voorzichtige tierlantijntjes van de synthesizer zijn nu beter te volgen. Het geheel maakt een veel coherentere indruk dan met de AKG, waar het laag niet alleen zachter is, maar ook een beetje los lijkt te staan van de rest van de muziek.

Wat deze opname zo ongelooflijk spannend maakt is de grote hoeveelheid buitengeluiden die er in zit. Je ‘hoort’ de open ruimte als het ware. Een auto die zich, ver achter de horizon, een weg baant door de nacht, het ruisen van bomen en de verontwaardigde gak-geluiden van de lokale groep ganzen die helemaal niet op dit nachtelijke concert zat te wachten. Ik ken deze track erg goed, en toch merk ik nu weer dingen op die me eerder zijn ontgaan. Zo zijn er veel eerder dan ik dacht al ganzen te horen, en ik ‘zie’ John Martyn als het ware met zijn blote voeten in het water van het meertje staan.