"Core Control" is gratis in de App Store en lijkt als twee druppels water op de weergave via het touchscreen van het veel duurdere Control 15 systeem. Ik sloot de Media Core 200 aan met een vaste ethernet kabel, zodat ik hem kon besturen en bovendien snel muziek kon uploaden naar de harde schijf. De disk van 500 GB biedt plaats aan ongeveer een 1000 CD’s (1 TB dus 2000 CD’s). Het is mogelijk meerdere Media Core’s op te nemen in een cluster. Uniek is de Sooloos software waarmee u de muziek collectie kunt benaderen. Heel helder en duidelijk, compleet met trivia over de artiest of de muziek en de software legt dwarsverbanden binnen de collectie. Draai een CD van Loreena McKennitt en u ziet gelijk welke CD’s u nog meer bezit of op welke CD’s Loreena zingt buiten haar eigen werk.
Een zijstap is gemaakt door enerzijds een combinatie van mijn RipButler met een Logitech Touch digitaal aan te sluiten op de Audio Core 200, en andersom de Media Core 200 digitaal aan te sluiten op mijn eigen set met Esoteric D-07 D/A-converter. Omdat ik graag wilde weten of een dedicated muzieksysteem een betere weergave geeft dan een NAS oplossing met Logitech of Linn. Uitgaande uiteraard van FLAC bestanden die bit identiek zijn op beide combinaties. Welnu, ik kan u berichten dat de Media Core 200 de winnaar is in de competitie. Vaak hoor ik klagen dat streamen een digitaal tintje geeft aan de muziek, hetgeen inderdaad waar is, maar voor mij persoonlijk niet storend. De Sooloos heeft dat "randje" gewoonweg niet. Daarmee wekt de weergave de indruk donkerder te zijn, in werkelijkheid kun je beter spreken van natuurlijker of meer analoog. Vervelend dat de Media Core 200 wel een stuk duurder is dan de Nas/Logitech en niet uit te breiden is qua opslagruimte. Maar wie uit audio oogpunt het maximum nastreeft, of niet gekweld wil worden met UPnP zoals Linn dat gebruikt, kan niet om Meridian/Sooloos heen. De Media Core 200 komt heel dicht in de buurt van de geprezen Esoteric loopwerken, zolang we ons beperken tot CD weergave en niet gaan praten over HD opnames enerzijds en SACD anderzijds.
Wie denkt dat gemak, een goed uiterlijk en serieuze geluidkwaliteit niet samen gaan heeft duidelijk de Meridian boot gemist en het bovenstaande verkeerd geïnterpreteerd. Luister gerust eens naar Janis Ian als zij van haar oude album Up T’ll Now het mooie You Are The Man In Me zingt. Hechte muziek vanuit luidsprekers, muziek die vrij in de kamer kan stromen. Geen nare verschijnselen als plakken aan het front, geen boembas, geen verlies aan hoge tonen. De stem staat voor mij en heeft alles in zich wat Janis Ian bij mij populair heeft gemaakt. De basweergave is een beetje zwaar aangezet, een verwijt aan de akoestiek van de ruimte. Een bekend gegeven waar ik doorheen kan luisteren. Instrumenten van de band staan goed gedefinieerd achter Janis. Idem op de volgende track met de titel Jessie. Subtiel gitaarweek tenslotte met At Seventeen. Janis Ian komt de test glansrijk door. Ander continent, andere zangeres, andere resolutie. Een 24 bit 96 kHz opname van Ceacilie Norby van haar CD Arabesque weerklinkt in de vorm van Scheherazade. Wat doet verlangen naar meer high resolution werk, omdat de Meridian set heel goed laat beluisteren welke kwaliteit sprong daarmee gemaakt kan worden. De opname is ook vele jaren jonger en de techniek is in de studio vooruit gegaan. Gave impact wordt verkregen, homogeen beeld met ruimte voor elk instrument, stevig maar niet overweldigend. Lekker om naar te luisteren en de niet geringe prijs van het totale systeem waardig. Al durf ik wel te stellen dat de geluidkwaliteit vast en zeker inboet ten opzichte van grotere Meridian luidsprekers, waar design een tree lager staat en geluidkwaliteit nog een tree hoger. Maar dat is een keuze die eerst de fabrikant en dan de consument maakt. Bovendien steken we met deze spullen nog altijd ver uit boven andere merken die geluid verpakken in design en onmogelijke concessies proberen te doen. Pogingen die 9 van de 10 keer schromelijk mislukken.
Van een totaal andere orde is Take Five van The Dave Brubeck Quartet. Vloeiende jazz die nooit verveelt en keer op keer bijzondere herinneringen oproept. Slagwerk staat prima in de ruimte, volkomen links, buiten de luidspreker. Het is ouderwetse stereo met onmogelijk ver uiteen getrokken links en rechts zoals ooit gebruikelijk was. Heel grappig om terug te gaan in de tijd. Meer gepolijst is Brothers In Arms van Dire Straits. Muziek die mij evenmin ooit gaat vervelen. Ik kom weer in de stemming zoals ik die steeds kreeg na een poosje luisteren naar deze opstelling, dat wil zeggen, heerlijk onderuit genieten. Muziek over je heen laten komen, in je opnemen, zo tot rust komen en beslommeringen van de dag achter je laten. Op die manier komt de Meridian set steeds verder tot zijn recht. Het is geen spul om de laatste tingel uit de opname te trekken zoals de top losse componenten van Meridian dat doen, het is een geniet en gemak set met feilloze en eenvoudige bediening, die een gehele muziekcollectie onder handbereik weet te brengen en geïntegreerd samenwerkt naar een hoogstaand resultaat. Wie genoeg heeft van rustige avonden en de discotheek thuis wil brengen kan een aardig eind komen met de M6 luidsprekers. Want ze kunnen hard spelen, erg hard. Mijn smaak is het niet, ik vond het op de Media Core 200, DJ Tiësto In Search Of The Sunrise en liet die de vrije hand. Buren hebben genoten kan ik u zeggen van de strakke beat en de opzwepende rifjes. Daarna over naar groot orkestwerk van Haydn, pffff, dat geeft lucht en laat me weer heerlijk achterover zakken. Behoorlijk veel diepte in de orkestbak, mooi geplaatste solisten en een uitermate realistisch indruk van hoe het in de concertzaal moet hebben geklonken tijdens de opname. Strak weergegeven, levendig en vrolijk, mooi genoeg om de laptop terzijde te leggen, verder onderuit te zakken in de stoel, de ogen te sluiten en het hele concert af te luisteren. Wat ik ook prompt heb gedaan.
