Noemt u zoiets ‘top’ of ‘over the top’? Het is maar hoe u het bekijkt. Er gaan voor eenzelfde bedrag uiteindelijk ook een boel auto’s over de toonbank. En hoor je dan iemand zuinigjes mompelen dat een Opel Astra ook lekker rijdt?
En dat de eerste vijftig procent dan in een jaar is afgeschreven?
Nee toch? Nou dan! Zie het als een diepte-investering in je levensgenot. Feitelijk is het trouwens peanuts als u weet dat deze geluidsinstallatie de groten der muziekwereld op bijna angstwekkend realistische wijze in je huiskamer kan laat opdraven. Alleen even de ogen sluiten. Daarbij is vanzelfsprekend een hoofdrol weggelegd voor de grote Avalon Isis boxen, met hun exotische design, diamanten (!) tweeter en midden- en lage tonen luidsprekers uit hightech materialen als keramiek, Nomex en Kevlar.
In hoog tempo schuift Van Dalen CD’s in de lade van de Spectral SDR4000 speler (27 mille). Klassiek, U2, Jimmy Hendrix, Tony Overwater, Mary J. Blige. Volgens de mannen van Rhapsody zó oorstrelend goed dat zelfs verstokte vinylliefhebbers hun exotische draaitafels en complete LP platenverzameling er op inruilen. Niet zo raar als het klinkt, want in karakter doet het geluid van deze digitale bron inderdaad ijzingwekkend veel denken aan een superklasse draaitafel.

Luisterkunst

Hoe werkt de kunst van het serieus luisteren op dit astronomische niveau? ,,Probeer het allemaal niet te beredeneren, maar benader het alsof je in een hele goeie auto zit,” zo luidt zijn recept voor onbekommerd genieten. ,,Ook als je de ballen verstand van auto’s hebt, voel je onder het rijden meteen dat het goed is. Ook muziek gaat verder dan de hardware.”
Doen we. Het eerste dat daarna opvalt, is dat de Avalon Isis luidsprekers niet aanwezig lijken. Het geluid zweeft - zoals in een concertzaal - om je heen. Bovendien kijken de speakers samen met hun elektronische hulptroepen kennelijk dwars door de opname heen. Je moet het eigenlijk zélf horen om te geloven hoe levensecht vooral sommige live opnames in de chique villa aan de Borneolaan doorkomen. Alsof je er gewoon bij bent. Maar dan beter. Onze standaard live sfeertester – het No Nukes concert uit 1979 – hebben we in elk geval nog nooit beter gehoord. Zelfs niet in de privé luisterruimte van A. J. van den Hul. Met een béétje fantasie sta je opeens in Madison Square Garden naar het duet van Graham Nash en Jackson Browne te luisteren. Zinderend.

Machinegun

Zelfs Jimmy Hendrix’ bonkende orkaan van geluid ‘Machine Gun’ – voor de niet ingewijden doorgaans aanleiding voor een snoekduik naar de afstandsbediening - blijkt opeens gans andere koek. Alsof hij voor je staat. Genieten geblazen. Maar wel even wachten tot de buren op vakantie zijn wellicht. Het systeem blijft namelijk ook nog soepeltjes overeind bij Hendrix-achtige volumes.
,,Dit heeft helemaal niks te maken met audiofiele opnames, maar de Avalons recreëren de geweldige energie van Hendrix en dan is het opeens geen pokkenherrie meer,” meldt Van Dalen gevat. Om dat doorkijkje door de opname nog maar eens te illustreren, schuift hij U2 in de CD speler. ‘Achtung Baby’.
,,Je kunt het niet mooi vinden, maar als je goed luistert, hoor je dat er echt over alles is nagedacht. Het is als een schilderij dat laagje voor laagje is opgebouwd. Details die bij een minder systeem in de brei verloren gaan. Het blijft alleen overeind als de weergave razendsnel is, met een enorm bereik, veel macht en zonder kleuring. Wat in de opname is gestopt, komt er ook precies zo uit.”