Na de laatste afregelsessie waarin de versterker zo perfect mogelijk is afgeregeld is nu de tijd voor de Vanderveen gekomen om zijn kunsten te vertonen. De transistor Duson voor- en eindversterker ruimen het veld voor de geïntegreerde buizenbak. De standaard meegeleverde netkabel laat ik al gauw voor wat het is want het apparaat is voorzien van een euroconnector wat mij de gelegenheid biedt mijn referentie netkabel, de NBS monitor IV in te zetten. Waarom nu meteen weer zo’n dure stroomkabel in plaats van het gewoon goede standaard exemplaar? Buiten het feit dat een echt goede stroomkabel een behoorlijke verbetering kan bewerkstelligen is het voor een goed (eind-)oordeel belangrijk om zo min mogelijk onbekende parameters in de keten te introduceren, want zelfs een minieme wijziging in het geheel kan al een sterke klankverandering veroorzaken, vandaar dus deze netkabel. Als volgende onderdeel bevestig ik de onvolprezen super interlink Siltech Forbes Lake aan de standaard vergulde cinch aansluitbussen. Ondanks het gewicht en de dikte van deze kabels wordt de versterker niet naar achteren getrokken en ook de afstand tussen het linker en rechterkanaal is net voldoende om de stekkers strak aan te kunnen draaien. Als ik vervolgens de WBT luidsprekerterminals aanraak kan ik een grijns niet onderdrukken. ‘Wat zijn deze klemmen toch fraai geconstrueerd’ mompel ik in mijzelf. Of het nu dikke of dunne kabels zijn, deze aansluitingen nemen iedere kabel stevig in de tang en zorgen voor een muurvaste en betrouwbare verbinding en zo hoort het natuurlijk ook.
Zo, aangezien alle noodzakelijke verbindingen zijn aangesloten is het tijd geworden het apparaat in te schakelen. Bij deze UL40-S2 versterker kun je dit schakelen gerust letterlijk nemen want met een stevige ‘klak’ zet ik het apparaat onder stroom waarna de buizen zacht beginnen te gloeien. Een minuut later zet ik ook de stand-by schakelaar om en het apparaat is nu geheel bedrijfsgereed. Zelfs met de oren bij de speakers is er nauwelijks van enige brom sprake. Ruis is zelfs van dichtbij niet te horen. Prima dus! De versterker is in deze eerste sessie door mij ingesteld (intern solderen) op de standaard ultra-lineaire stand. Hierin wordt een dikke 30 watt per kanaal geleverd en klinkt het apparaat al prima. De handleiding wijst op nog een aantal andere mogelijke instellingen maar voor high-end gebruik is buiten deze instelling vooral de triode instelling interessant. Consequentie van deze laatste is echter wel een halvering van het uitgangsvermogen. Later meer daarover.
Als eerste verdwijnt Loreena McKennitt van het album The Visit in de CD-speler. Deze CD is prachtig transparant opgenomen met luide stemuithalen en allerlei percussie. Is er ook maar iets niet helemaal in orde dan is dat ogenblikkelijk te horen. Ik start met de eerste track ‘All Souls Night’ en al snel blijkt dat de Vanderveen duidelijk in zijn element is met dit soort muziek. De stem van Loreena wordt fraai transparant weergegeven met veel lucht en ruimte om haar heen. De zware trommels komen opvallend strak over. Ook op hoger volume blijft het vrij en luchtig klinken. S-klanken klinken mooi gefocusseerd en worden niet in het stereobeeld uitgesmeerd. Het top hoog is net niet 100% schoon. Het is bovendien wat aan de te felle kant. Let wel, de versterker staat nu pas een uurtje aan dus het is waarschijnlijk dat er nog van alles zal veranderen.
Ruimtelijke weergave en plaatsing zijn in deze eerste sessie al heel behoorlijk maar blijven nog wel wat tussen de luidsprekers hangen. Ook het dieptebeeld komt nog niet helemaal uit de verf maar de lucht en losheid die nu al in het geluid zijn te horen vind ik heel verheugend. Van de zo typische kleuring in de weergave zoals die bij slechte ontwerpen nog wel eens wil optreden is eigenlijk niets te horen. Slechts een heel lichte nasaliteit is er bij complexe koorpassages (John Rutter – Requiem) waarneembaar. Dit komt echter pas aan het licht bij vergelijking met veel duurdere apparaten.
Het maximaal bereikbare onvervormde volume is bij de door mij gebruikte MC-Systems M3 referentieluidsprekers met hun 91dB rendement absoluut voldoende. Zelfs voor een beginnend feestje is er voldoende ‘sap’ aanwezig.
