Een geliefd onderwerp om elkaar op allerlei hifi-forums eens duchtig mee voor goedgelovige idioot uit te maken is stroom. Grofweg zijn de deelnemers aan dit debat in twee kampen te verdelen. De `stroom is stroom` aanhangers, die – vaak zonder te hebben geluisterd – de assumptie verdedigen dat 230 volt nu eenmaal 230 volt is en dat het niets uitmaakt of je dat door een dure netkabel of door een bos prikkeldraad naar je apparatuur laat transporteren, en de `goedgelovigen` die vanuit eigen ervaring roepen dat de verschillen immens groot kunnen zijn. Vooral de onvoorzichtige lieden die netfiltering aan de orde laten komen kunnen op een overdosis hoon rekenen.

Toch is er wel degelijk iets te zeggen over de invloed die stroom heeft op de weergave van muziek en beeld. Want het hoorbare of zichtbare resultaat is nu eenmaal het gevolg van een of andere modulatie van stroom. Of die nu in geluid of beeld wordt omgezet. Vergelijk het maar met het schilderen van een muur. Als we er van uit gaan dat wit de gewenste kleur is gaan we naar de verfwinkel en kopen een pot wit.

Stel nu dat iemand daar tijdens het schilderen voortdurend kleine druppeltjes zwart in gooit. Na het uitsmeren op de muur is het resultaat overwegend wit, maar hier en daar zitten grijze vegen. Dat werkt met stroom eigenlijk precies hetzelfde, met dien verstande dat de vervuiling niet fysiek is, maar bestaat uit allerlei ongewenste artefacten als EMI (elektromagnetische interferentie) en RFI (radio frequency interference).

Snuffelen aan het stopcontact?

Grootste boosdoener voor die vervuiling is onze moderne levensstijl. Koelkasten, computers, zware industrie, tl-verlichting, halogeenverlichting met dimmers, mobiele telefoons, schakelpulsen voor nachtstroomtarief, thuisnetwerken via het stopcontact (hoe lang moet ik nog doorgaan?). Dat zit allemaal in die 230 volt stroom verborgen. En dus ook in het hoorbare en zichtbare resultaat waarover ik het zojuist had. Maar hoe horen of zien we dat dan? En vooral: hoe kom je er vanaf?

Zoals met veel onaangename maar ontastbare zaken merk je pas dat je er last van hebt als het er niet meer is. In deze productbespreking belichten we een mogelijke oplossing, en het resultaat van het gebruik ervan.