De audiokabels van Ricable vind je in het assortiment van Omera, de speciaalzaak uit Vlaardingen die tevens distributeur is. Naast het Italiaanse vakmanschap van Ricable wordt bijvoorbeeld ook Dynavoice uit Zweden gehaald, en Shan uit Tsjechië.  In een uitgebreide multitest van Harro gingen we eerder aan de slag met de exclusieve Dedalus-serie van Ricable. maar we vroegen ook een aantal lezers om met de producten uit Oleggio aan de slag te gaan. Vandaag publiceren we een nieuwe aflevering in de reeks van resulterende reviews: de Ricable Primus Signal cinchkabel.

Tekst & foto's: Timmo Meyer

Ricable Primus Signal cinchkabel

Toen ik las dat ik de mogelijkheid kreeg om een serieuze cinch-cinchkabel te proberen, liet ik mij die kans niet ontgaan en omschreef ik netjes tussen welke apparatuur ik die zou gaan gebruiken. Men vond mijn manier van gebruik interessant genoeg om mij de kabel toe te sturen en ineens lag daar een prachtig doosje met een ferme Italiaanse vlag, waarin zich een prachtige set kabels schuilhield...

Een paar woorden over uw testpersoon

Ooit, toen ik 7 jaar was, kreeg ik mijn eerste cassettebandje... er ging een complete wereld voor mij open! Muziek had altijd al een grote rol gespeeld in mijn prille leventje, en voor het eerst kon ik mijn favoriete nummers vereeuwigen! De mono Philips radiorecorder heeft heel wat te verduren gehad... totdat ik in 1983 mijn eigen Philips stereo ghettoblaster kreeg. Aandachtig zat ik precies in het midden te luisteren, ik vond het geluid geweldig. Toen sprak mijn vader de legendarische woorden: “zoon, jij gaat later een hoop geld uitgeven aan hifi!” Ik sprak verontwaardigd mijn vader tegen, immers, wat was er nou mooier dan déze ghettoblaster?

Het onvermijdelijke keerpunt kwam in 1985 of 1986, toen ik twee programma’s tegelijk wilde opnemen, maar ik had alleen die ene ghettoblaster... OK pa, jouw cassettedeck moet het even ontgelden, die mag de Grand Mix van Ben Liebrand opnemen... toen ik die cassette later terugluisterde was het direct en pijnlijk duidelijk: de Philips ghettoblaster was tóch niet zo goed, pa had gelijk en het hek was van de dam. Ik kocht een Kenwood KX-9010 cassettedeck, het toenmalige topmodel van die firma en later van hetzelfde merk een tuner, cd-speler en DAT-recorder. Versterker? Die bouwde ik zelf wel. Als rasechte elektronicus was dat een vanzelfsprekendheid.

De kabel – fysiek

De kabel van Ricable is prachtig uitgevoerd met een zijdezachte mantel van gevlochten stof. Elk kanaal is helemaal apart uitgevoerd, je zou dus voor een mono-toepassing ook één kabel kunnen gebruiken, in feite bevat de doos dus twee compleet aparte kabels, voor één stereo-toepassing. Hij is voor zijn dikte opvallend soepel en de connectoren zijn bijzonder smal in doorsnede, iets dat later heel handig zou blijken.

De connectoren zijn duidelijk kleurgecodeerd. Ze hebben de juiste contactdruk, dus niet zo’n ontzettend strakke “fit” dat ze bij het verwijderen de complete chassisdelen van de aangesloten apparatuur om zeep helpen. De afwerking van de contactvlakken is superglad. Duidelijk mooi gepolijst voordat ze verguld werden.

De toepassing

Over de jaren heen – ik ben van de Walkman generatie – hebben goede koptelefoons wel mijn hart gestolen. En dan bedoel ik niet van die dingen die onnatuurlijk veel hoog en/of laag geven, zoals 80 procenten van alles op de markt, maar een echt eerlijke koptelefoon. Hoe je dat test? Simpel. Neem een echt goede microfoon, dito voorversterker en koptelefoonversterker, sluit alles aan, zet de te testen koptelefoon op en praat in de microfoon, zodat je jezelf hoort. Euhhhh.... hoor je nu inderdaad jezelf, of een dikke brombeer, of iemand met een slissend spraakgebrek? Alléén als je hierin onmiddellijk “jezelf” herkent, is wat mij betreft de koptelefoon “eerlijk”. Dat bleek de onder ENG-mannen* overbekende Beyer Dynamic DT 250 inderdaad te zijn. Dat werd dus mijn koptelefoon.
(*ENG-mannen zijn geluidsmannen – ENG = Electronic News Gathering – die overal en nergens met hun portable recorders/mixers geluid opnemen, red.).

De Ricable verdween tussen mijn Kenwood DP-5020 cd-speler en een ReVox PR99 MKII taperecorder. Deze heeft een zeer fatsoenlijke koptelefoonversterker, hiermee is het beoordelen van een serieuze kabel goed te doen. Ik maak geregeld tapes vanuit de cd-speler op zo’n recorder, of op het Nakamichi CR-7E cassettedeck. Deze ReVox is wel 1 van de fraaiste qua klank uit mijn hele collectie grote recorders, die ook de bekende Akai GX-747dbx, de Technics RS1500, de Teac X-2000R en zelfs een Uher SG631 Logic omvat. In totaal 12 van die grote monsters bevolken het huis hier... Als “second opinion” werd de Nakamichi CR-7E ingezet, met dezelfde conclusies als die ik trok met de ReVox PR99.

Inspelen!

Voordat je ook maar enigszins kunt gaan denken aan serieus luisteren, moet een kakelverse kabel zeker worden ingespeeld. Vroeger dacht ik dat zoiets absolute onzin was, maar ik heb een paar keer goed mijn hoofd gestoten wat dat betreft. Uit eigen ervaring kan ik melden, dat kakelverse versterkers, luidsprekers én kabels slecht tot verschrikkelijk slecht kunnen klinken, tot aan ruw en vervormd aan toe. Dus: inspelen die hap! Twee weken lang is er audio doorheen gegaan, daarna  pas ben ik er serieus naar gaan luisteren.

De vergelijking

Ik had eerst het idee, de Ricable met zo’n dropveter-kabel die je gratis bij je cd-speler kreeg te vergelijken. Net op tijd bedacht ik mij dat dit een absolute belediging zou zijn geweest voor deze Ricable, die gewoon twee ordes hoger op de ladder staat. Daarom haalde ik de voor mij als “goed” bekend staande kabel van Nedis tevoorschijn, zelfs mijn vader kon destijds het verschil tussen een dropveter en deze Nedis kabel direct horen. Hij was dan ook voor Nedis begrippen behoorlijk aan de prijs met wel een tientje... inkoop.

Deze kabel gebruikte ik altijd als ik iets wilde opnemen op een recorder, of dit nou op een R2R deck of een cassettedeck was, dat maakte daarbij niet uit. Deze kabel ken ik dus goed.

De ervaringen

Daar gaat het natuurlijk allemaal om: hoe goed presteert die Ricable vergeleken met de Nedis kabel, die al veel beter was dan al die dropveters bij elkaar? Als je nu wil stoppen met lezen, zeg ik alvast: go for it! Hij is verrassend goed en elke cent waard. Hij is niet extreem duur, en beduidend beter dan de Nedis kabel.

Er geldt weer eens: alle waar naar zijn geld (gelukkig maar). Het zal er vast van komen dat ik nog een tweede paartje koop: zo’n recorder heeft niet alleen ingangen, maar wil zijn uitgangen ook netjes aangesloten zien op de versterker...

Testmuziek!

Mijn smaak is ondoorgrondelijk. Die gaat van Italo-disco tot synthesizer, synthpop en trance/progressive via klassiek naar Oostenrijks/Duitse volksmuziek en alles wat ertussen zit. Als testmuziek heb ik cd’s en nummers gepakt die ik al ontelbare malen gehoord heb en dacht, van haver tot gort te kennen. Hoe anders bleek de werkelijkheid met deze Ricable ertussen... een bloemlezing van de aantekeningen die ik maakte tijdens het luisteren:

Goldried Quintet – Grossvenediger Marsch
Ik noteerde “levenloos” toen ik naar de Nedis kabel luisterde, nadat ook de Ricable ertussen was geweest. Dit, terwijl ik het geluid met de Nedis kabel aanvankelijk prima vond... je weet pas wat je mist als je het beter hebt gehoord.

Scritti Politti – Absolute
Deze uiterst fraaie opname klinkt op de één of andere manier altijd wel goed, zo ook met de Nedis kabel. Echter, met de Ricable blijken dubbeltonen ineens veel duidelijker, en het hoog een stuk fraaier. Niet zozeer meer, maar wel mooier, niet zo rasperig en scherp.

Medwyn Goodall – Blossoms for your room
Deze uitzonderlijk heldere opname met een compleet onvervormde gitaar blijkt met de Nedis kabel prima te klinken! Kan de Ricable hier werkelijk wat beters van maken? Dit lijkt mij hemels zo, elk onderdeel van de hele geluidsketen leek zijn uiterste best te doen, een zo fraai mogelijk geluid aan mijn oren toe te voeren. Toch bleek ook hier weer: het laag kan beter, en die gitaar kan veel rustiger en tegelijk toch krachtiger klinken. Vraag niet hoe...

Liadov – baba vaga
Dit nummer is al eens gebruikt voor demo-doeleinden in het verleden, en bleek het in zich te hebben, verschillen goed te laten horen. Ik noteerde bij de Nedis kabel: laag is rommelig, hoog valt niet tegen, complexe passages lopen dicht. De Ricable doet elk facet beter.

Sandra – Around my heart
Dit nummer, dat ik letterlijk honderden keren moet hebben gedraaid, werd een complete verrassing. Met de Nedis kabel klinkt dit nummer gewoon goed. Niets mis mee... en toen kwam de Ricable. De achtergrond-synth werd ineens veel duidelijker en bleek zelfs in toonhoogte te varieren! Dit had ik dus nog nooit gemerkt... tevens is het geluid duidelijk minder “gestressd”, het vloeit als het ware meer. Heerlijk!

Marc Pircher – Heit is wieder Musizeit
De eerste (en enige) keer dat de Nedis kabel “die Nase vorn hat”: deze opname blijkt bijzonder slecht te zijn, het laag vervormt en de stem klinkt ontzettend rauw en vervormd met ook nog eens slissende -s klanken. De Ricable laat dit allemaal FEILLOOS horen... garbage in, garbage out! De Nedis kabel blijkt de slechte opname een beetje te verbloemen, waardoor in dit geval deze kabel “minder slecht” klonk. Van “beter” wil ik hier bijna niet spreken...

Hubert Kah - diverse tracks, met de Ricable elke keer beter;
- Pogo the clown: met de Ricable in de eerste 7 seconden al diverse nieuwe geluidjes gehoord!
- Lonesome Cowboy: de “slag” die erin zit, blijkt om beurten een hoograndje te hebben...
- Drowning: na elke “slag” links een soort krakend geluid... nooit eerder opgevallen!

Conclusie

Deze Ricable is een uitstekend exemplaar. Zo goed zelfs, dat ik er sterk aan denk, een tweede set aan te schaffen. Wat mij betreft is hij elke cent waard die je erin investeert. Een vergelijking met zo’n standaard dropveter gaat werkelijk volledig mank en ook de “betere” kabels die je bij de elektronicazaak om de hoek krijgt, laten niet helemaal horen waartoe jouw stereo-componenten daadwerkelijk in staat zijn.

Je hoeft niet direct duizend euro te investeren in een kabel die beter is dan zo’n Nedis kabel, deze Ricable Primus Signal – die onder de 100 euro per set kost – laat op indrukwekkende wijze horen dat het écht nog beter kan, tegen een alleszins acceptabele prijs.

De bijzonder smalle connectoren maken dat ook bij apparatuur waarvan de chassisdelen zeer dicht op elkaar zitten aansluiten nog mogelijk is. Een berucht voorbeeld bij mij is de ReVox A700 taperecorder. Nooit eerder trof ik een apparaat waarvan de chassisdelen zó dicht op elkaar zaten – ik durf haast te stellen, dat als het bij die recorder past, dat het overal moet passen.

Ik kan deze kabel werkelijk alleen maar voor de volle 100 procent aanraden. Ik wist wel dat er verschillen tussen kabels zitten, maar dat ik met die Nedis kabel toch nog zoveel verfijning en details zou missen, dat had ik eerlijk gezegd niet gedacht... Warm aanbevolen!

De review van de Ricable Magnus Signal van HIFI.NL-lezer Rob Roijendijk lees je hier. Daarnaast verscheen ook reeds de test van Gerben Baartman, die met de Ricable Primus speakerkabel aan de slag ging.