Hoewel het steeds meer lijkt of er inmiddels bijna meer audioproducten en -fabrikanten bestaan dan dat er nog daadwerkelijk in audio geïnteresseerde consumenten zijn overgebleven, is en blijft het testen van Accuphase componenten iedere keer opnieuw een waar feest. Een indruk die nog eens extra wordt versterkt doordat het merk al sinds de start in 1972 een onverminderd streven heeft om het beste en meest duurzame te maken wat binnen de gevraagde prijsstelling maar mogelijk is.

Wat bij het nieuwste geïntegreerde versterker topmodel E-650 vooral indruk maakt, is dat het beste van zijn voorganger(s) kon worden behouden en tegelijkertijd de totale kwaliteiten naar een nog hoger niveau konden worden getild. Het meest opvallende is echter dat het hier voor het eerst heeft geleid tot een substantieel andere klankmatige invalshoek.

Een beter leven door technologie

'Een beter leven door technologie'. Met deze Accuphase-spreuk (en een merknaam die is afgeleid van ‘accuraat in fase’) wordt eigenlijk al binnen één zin het voornaamste gedachtengoed van deze high end-fabrikant weergegeven. En zoals je wel vaker bij met name Japanse top high end-fabrikanten tegenkomt, wordt daarbij ook bijna bezeten naar perfectie gestreefd.

Binnen deze denk- en werkwijze is een gewoon goede, stabiele en betrouwbare werking namelijk niet meer afdoende en dient alles zo ‘perfect’ als maar technologisch mogelijk te zijn uitgevoerd. Dat feest - want dat is het absoluut - vervolgt met een zeer doordachte en gedegen verpakking en het verpletterend rijke gevoel dat u uw zuurverdiende geld werkelijk goed heeft besteed. Knoppen die zo solide, spelingsvrij en tegelijkertijd sensitief aanvoelen, aangevuld met een afwerkingsgraad die dermate volmaakt is, dat voor mensen die er gevoelig voor zijn zelfs een gevoel van euforie kan optreden. Iedere in- en uitgang aan de achterzijde is daarbij voornaam en vooral stofvrij afgedicht door kunststof doppen (uiteraard voorzien van het trotse Accuphase-logo), terwijl zelfs de displayverlichting, de verfijnde LED-indicaties en zeker ook de bijbehorende afstandsbediening met liefde voor de materie zijn gemaakt en een langdurig en probleemloos gebruik garanderen.

Accuphase E-650

Bij het hier te bespreken E-650 topmodel is trouwens niet zozeer de aandacht of het afwerkingsniveau verbeterd, als wel het toepassen van nog betere componenten, een op details zelfs nog luxueuzere uitstraling en als belangrijkste extra, het implementeren van nieuwe zelf ontwikkelde en vaak grensverleggende technologie. Ten opzichte van voorganger E-600 zijn voor de E-650 de volgende zaken gewijzigd. Hoewel je in eerste instantie nog denkt dat het front van de laatste drie generaties top Accuphase geïntegreerde versterkers er oppervlakkig gezien hetzelfde uitzien, blijkt dit bij nadere beschouwing helemaal niet het geval te zijn. Want wat mij aan de voorzijde van de E-650 vrijwel meteen opvalt, is het subtiel ‘opschonen’ en verbeteren van de toch al erg goede ergonomie. Vooral het onderbrengen van een groep onder de massieve klep verstopte ‘rondzwervende’ knoppen in enkele draaischakelaars, toont niet alleen een stuk overzichtelijker, maar is ook meer efficiënt te bedienen.

De volgende in mijn ogen structurele optische verbeteringen zijn zowel het verminderen van het aantal led-indicaties, als hun verhuizing vanuit het zwarte display naar de champagnekleurige rand daar net onder. Verder zijn de oranjekleurige LED dB meters door hun dubbele hoogte nu ook op grotere afstand beter afleesbaar en is hun bereik 10 dB naar beneden uitgebreid. Subtiel maar ook zinvol is tenslotte de extra gravering in de ring van de volumeregelaar. Met name wanneer u het apparaat direct en niet via de afstandsbediening bedient, zijn deze extra aangebrachte streepjes prettig om het volume handmatig vlot en meer nauwkeurig op het gewenste niveau in te kunnen stellen.

Uitgebreide mogelijkheden

Qua functionaliteit behoort deze versterker net als alle voorgaande Accuphase-modellen niet bepaald tot de puristische audiofiele school. Dus wie allergisch is voor allerlei extra toepassingsmogelijkheden die het signaal theoretisch ongewenst zouden kunnen beïnvloeden, zal vast en zeker in eerste instantie met een grote boog om deze E-650 heenlopen. Qua mogelijkheden is er naast een speaker A/B of A + B schakelaar ook nog een toonregeling, mono, balans- en loudness regeling aan boord. Zelfs aan geluidsbandliefhebbers is gedacht in de vorm van een tapemonitor om bij een 3-koppen recorder met nabandcontrole het eindresultaat direct te kunnen beoordelen. Optioneel zijn dan tenslotte nog de zeer hoogwaardige DAC-50 D/A-converter (PCM tot 384 kHz/32 bit en DSD tot 11.2 MHz/1 bit) en AD-50 phono insteekkaarten (phono MM 47 kOhm en MC 30, 100 en 300 kOhm) verkrijgbaar. Zinvolle opties die deze toch al complete geïntegreerde versterker pas echt de functionaliteit van het spreekwoordelijke Zwitserse zakmes geven.

Hoewel de drukbezette maar overzichtelijk ingedeelde achterzijde als twee druppels water op voorganger E-600 lijkt, neemt dat niet weg dat ik deze hoeveelheid aansluitmogelijkheden in een high end-versterker maar tamelijk zelden tegenkom. Enerzijds maakt dit het apparaat natuurlijk meer complex, maar verder is het ook gewoon praktisch en financieel aantrekkelijk om zoveel mogelijk functionaliteit binnen één apparaat te verenigen. Daarbij functioneerde ook letterlijk alles tijdens de lange testperiode volledig probleemloos en is mijn verwachting dat dit wel eens zelfs tientallen jaren gebruik zou kunnen overleven! Extra lof verdienen tenslotte nog de bijzonder robuuste luidsprekeraansluitingen. Connectoren die naast blanke draad, ook banaanstekkers en zelfs de meest gewichtige kabels met spades zonder ook maar een krimp te geven kunnen verwerken.

Verschillen

Maar de grootste verschillen tussen voorganger E-600 en de nieuwe E-650 zijn tenslotte onder de solide kap te vinden. Een eerste indicatie is dat het gewicht bij gelijke buitenmaten (46,5 cm breed, 19,1 cm hoogte en 42,8 cm diepte) vrij subtiel van 24,7 kg naar 25,3 kg is gestegen. Eenmaal onder de kap blijkt deze stijging vooral op het conto van een vergrote voedingscapaciteit te kunnen worden weggeschreven. Zo zijn de twee speciaal voor deze versterker ontworpen forse beker elco’s vergroot naar 50.000µF en is ook de grote ingekapselde ringkerntrafo weer een maatje groter uitgevoerd. Iets wat uiteindelijk resulteert in een vermogenstoename van 19% bij 2 Ohm.

Heel mooi puristisch aan dit ontwerp is dat net als zijn voorganger het uitgangsvermogen volledig in het klasse-A bereik opereert. Schrikt u daarbij overigens niet van het ‘slechts’ 30 Watt continuvermogen aan 8 Ohm per kanaal levert (wel in echte klasse A dus!), want deze E-650 is vermogentechnisch een héél stabiele jongen. Want bij 4 staat er al 60 Watt tot uw beschikking, wat nogmaals verdubbelt tot 120 Watt aan 2 Ohm. Zelfs bij een onwezenlijk lage waarde van 1 Ohm wordt er nog steeds 150 Watt uitgeperst. Maar zelfs dan is de dynamische koek niet op, want in pieken gaat dit ontwerp kortstondig aan 8 Ohm nog door tot 75 Watt, 4 Ohm 125 Watt, 2 Ohm 190 Watt, terwijl 1 Ohm zelfs even de 220 Watt kan worden aangetikt! Dat het op dit hoge niveau van technische perfectie steeds vaker gaat om het opzoeken van de nieuwe grenzen, bewijst de 33% lagere ruisvloer ten opzichte van zijn voorganger. Resulterend in een fantastische en realistische 102 dB signaal-ruisverhouding aan de speakerterminals.

Een ander belangrijk verschil is dat AAVA (Accuphase Analog Vari-gain Amplifier - een volumeregelingsprincipe dat alle variabele weerstanden uit de signaalweg bant) nu van ingang tot uitgang volledig gebalanceerd is uitgevoerd. Dit draagt niet alleen bij aan een lagere stoorvloer, maar is ook minder gevoelig voor interne en externe stoorinvloeden. Het op één na laatste verschil wordt gevormd door het stokpaard van de alsmaar hogere dempingsfactor. Was die in de E-600 al een respectabele 500, de E-650 schroeft deze waarde met 60% omhoog tot een gegarandeerde 800. Accuphase meldt zelfs nog dat in de dagelijkse praktijk zelfs een waarde van 1.200 kan worden gehaald! Als laatste wordt deze rij verbeteringen afgesloten met het gegeven dat zelfs de hoofdtelefooningang over een 54% lagere ruisvloer kan beschikken en door het toegenomen uitgangsvermogen van 500mW aan 8 Ohm, letterlijk zelfs de meest lastige hoofdtelefoons met verve weet aan te sturen.

Zoeken naar het optimum

Omdat zelfs de beste versterker niets kan uitrichten zonder de juiste bijpassende randapparatuur, heb ik voor deze test naast de Master Contemporary C referentie weergevers, ook gebruikgemaakt van de bijzonder fraaie en hoogwaardige Tidal Piano G2 en Martin Logan Inspiration ESL 11a elektrostatische exemplaren. Als digitale (cd) bron dient het vertrouwde North Star Design 192 mk II cd-loopwerk, aangevuld met de bijbehorende Extremo DAC en White Gold I2s kabel. Analoog wordt dit keer verzorgd door een EAT C-Sharp draaitafel met Ortofon Quintet Black element, terwijl de bijzonder vloeiend en muzikaal klinkende Audio Aan Zee Reference Flow muziekserver voor het streaminggedeelte zorgdraagt.

Als ondergrond voor de versterker en bronnen dient een Finite Elemente Pagode Master Reference HD12 audiorack, waarbij als (noodzakelijke) kers op de taart gebruik wordt gemaakt van drie gescheiden (Kemp Elektroniks) stroomgroepen met steraarding en apart geslagen aardpen. De akoestiek is tenslotte op verschillende manieren geoptimaliseerd waarbij onder andere RPG Modexplate basstraps en Daad 4’s van het Italiaanse Acoustica Applicata worden ingezet. De gebruikte kabels zijn tenslotte afkomstig van merken als AudioQuest, Siltech, Nirvana, Kemp Elektroniks, BrainPower, Essential Audio Tools, Sign Audio Technology en Zanden.

Inspelen

Zoals eigenlijk altijd bij producten van importeur Hi-Fine in de persoon van de charismatische Paul Hattink, krijg ik ook dit keer de E-650 versterker gloednieuw aangeleverd. Normaliter heb ik daar gezien de vaak korte uitleentermijn die meeste andere distributeurs hanteren, best de nodige moeite mee. Met name omdat nieuwe producten zelden meteen goed klinken. Maar doordat deze periode bij Paul vrijwel altijd meerdere maanden beslaat, slaat het nadeel ineens om in een groot voordeel. Vooral omdat ik op deze wijze precies hetzelfde beeld of betergezegd geluid voorgeschoteld krijg, zoals u dat zelf ook in deze beginfase zult gaan ervaren.

De hamvraag is nu natuurlijk hoe zo’n E-650 dan recht uit de doos presteert? Zoals verwacht klinkt dat geluid nogal vast en Accuphase typisch voor een gloednieuw apparaat, ook nog vrij hard van timbre en behoorlijk ongenuanceerd. Belangrijk verschil is echter dat het deze keer aanzienlijk langer blijkt te duren om het apparaat op zijn maximale prestatieniveau te krijgen. Hierbij spreek ik dan echt over meerdere weken tot zelfs een maand. Het blijft altijd lastig om daar een plausibele verklaring voor te vinden, anders dan gissen dat er andersoortige componenten of schakelingen in het ontwerp zijn toegepast.

Wat ik wel met zekerheid kan zeggen is dat dit soort processen beter waarneembaar worden naargelang een bepaald product in staat is om meer (low level) informatie door te geven. En dat is iets wat hier zeker het geval is en zelfs nog meer. Want heel duidelijk is dat het champagnekleurige merk met deze E-650 klankmatig een nieuwe weg is ingeslagen! Daarbij heeft het soms toch ietwat ‘lieve’ en zelfs wat donkere karakter van de voorgaande modellen, plaatsgemaakt voor beduidend meer kernachtigheid, meer nadrukkelijk geportretteerde dynamische contrasten, een grotere openheid en transparantie en vooral een prachtig gelaagd 3D ruimtebeeld. Om met het laag te beginnen blijkt dit deel van het spectrum nog strakker en meer gedefinieerd voor het voetlicht te treden, zonder daarbij gelukkig door te slaan in een doods en emotieloos geluid. Het middengebied schuift nu verder naar de neutrale kant van het spectrum op, zonder gelukkig daarbij de prettige klasse-A eigenschappen als die mooie vanzelfsprekendheid en natuurlijke warmte te verliezen.

Het meeste verschil is uiteindelijk in het hoog waarneembaar. Waarbij naast aanzienlijk puntiger, transparanter en nog meer verfijning, de weergave ook losser overkomt dan ooit tevoren bij een geïntegreerde versterker van dit merk. Toch blijkt uiteindelijk de meest opvallende eigenschap het werkelijk ongekend fraaie ruimtebeeld te zijn. Een weergave die zich niet alleen heel mooi breed tot zelfs ruim buiten de luidsprekers uitstrekt en tevens prachtig gelaagd in de diepte wordt opgebouwd, maar nu ook over een reproduceerbare hoogteafbeelding beschikt! Het weergeven van hoogte informatie zie ik zelf doorgaans als een soort van toetreding tot het bastion van de werkelijke eliteproducten in de high-end. En dat zijn componenten die vaak voor een veelvoud van deze E-650 over de toonbank gaan. Voeg daar verder nog de echt volledig stille trafo en maatstaf zettende bediening en soliditeit van het totaalgeheel en er staat wederom een Accuphase product voor mij wat de naam high-end met trots mag dragen!

Ander karakter

Toch is natuurlijk bij geen enkel ontwerp alles superlatief en is het ook eerlijk om te vertellen hoe ik dat bij deze E-650 zie. Want hoewel deze versterker op eigenlijk geen enkel ontwerpaspect minder dan excellent scoort, betekent de aangescherpte nieuwe klanksignatuur ook een wijziging van verschillende eigenschappen. Zo ligt de focus meer dan ooit op alles wat zich op de voorgrond afspeelt. Dus solo-instrumenten en stemmen worden prachtig en in hun volle glorie van links naar rechts uitgelicht, terwijl alles wat zich daarachter bevindt een meer ondergeschikte rol dan gebruikelijk krijgt toebedeeld. Ondergeschikt in de zin van een wat zachtere instrument- en stem(men) omlijning/focus, waardoor de nadruk en aandacht automatisch meer op de voorgrond komt te liggen.

Een ander aspect betreft de presentatie van de dynamische eigenschappen. Enerzijds is er bij deze E-650 duidelijk meer expressie, een aanstekelijke gretigheid en vooral meer levenslust dan alle voorgaande Accuphase generaties, maar de keerzijde van deze medaille is dat er in dit geval wel natuurlijk nog steeds sprake is van een relatief klein klasse A-vermogen. Op zich zou dat door de extra klasse A/B-reserves helemaal niet erg zijn, ware het niet dat het juist door de toegenomen resolutie en expressiviteit tevens duidelijker is geworden dat het werkelijke gemak, rust en beheersing wat bijvoorbeeld de grotere en ook duurdere eerder door mij besproken A47 eindversterker zo typeert, hier toch niet helemaal wordt gehaald. Iets wat uiteraard geen schande is en de prijshiërarchie binnen Accuphase keurig verantwoord houdt.

Luisteren 1 - CD

Het vertellen over een ontwerp is één, maar het werkelijke luisteren naar een heel grote variëteit aan software zegt natuurlijk pas echt alles. Ik start daarom met mijn North Star Design cd loopwerk coaxiaal met een Sign Audio Technology Digitale series kabel aangesloten op de DAC-50 module. Vooral omdat het muziek is die ik enorm goed bij de nieuwe Accuphase ontwerprichting vind passen, start ik mijn ontdekkingstocht met een alweer wat ouder (2008) album van het Amerikaanse ‘smooth jazz’-kwartet Fourplay. Op Energy (HUCD 3146) staan zoals gebruikelijk bij deze heren, zeer aanstekelijke composities en meteen al bij de start van het bekende Fortune Teller, zijn alle nieuwe Accuphase deugden meteen feilloos hoorbaar. Het diepe laag gromt, loopt diep door en is fraai strak gedefinieerd, het pulserende ritme is meer aanstekelijk en beter getimed als bij zijn voorgangers, terwijl het verfijnde en luchtige hoog gebed in een zeer groot stereobeeld, zorgt dat de aandacht van de luisteraar beter dan ooit wordt vastgehouden.

Toch valt er ook heel wat anders op en dat is dat deze DAC-50 module of insteekkaart naast heel goed presterend, ook dezelfde soort substantieel andere klank dan bijvoorbeeld de losse DC-37 DAC biedt! Wederom is het sneller, minder nadrukkelijk tonaal verzadigd en meer open versus de bijna gouden gloed, klankrijkdom en stoïcijnse onderhuidse kracht van zijn grote en dure broer. Gelukkig voor alle Accuphase fans en heel knap van de ontwerpers, gaan deze deugden niet ten koste van het typische merkkarakter. Met andere woorden is het ontwerp nog steeds meteen als een echte Accuphase herkenbaar, maar dan wel klankmatig in een moderner jasje gestoken.

Na Fourplay stort ik mij op de abstracte muzikale wereld van de wereldwijd befaamde Amerikaanse sessiegitarist Michael Landau. Een grootheid die sinds 1980 op albums van onder andere Boz Scaggs, Joni Mitchell, Seal, Michael Jackson, James Taylor en zelfs Pink Floyd en Miles Davis heeft meegespeeld. Met zijn gelegenheidsformatie The Michael Landau Group en het prachtige dubbelalbum ‘Live’ (Tone Center TC-4051 2), valt pas echt in volle glorie van zijn zeer herkenbare kwaliteiten te genieten. Zeker op het toegankelijke en aanstekelijke 6/8 Blues, The Mighty SB en Ghouls and the goblins, is het werkelijk ‘uit je dak gaan’ met deze E-650. De speelvreugde gaat diep onder de huid, het live gevoel is geweldig en er is continu voldoende overzicht om deze toch regelmatig complexe en dynamische productie niet in een muzikale chaos te doen ontaarden. Uit nieuwsgierigheid besluit ik op een gegeven moment de DAC-50 module te laten voor wat hij is en over te gaan op de weergave van mijn vertrouwde North Star Design Extremo DAC. Daardoor kan ik van zowel de single ended als gebalanceerde analoge ingangen gebruik maken en ervaren hoe de E-650 in zijn meest elementaire vorm presteert.

Het eerste wat mij daarbij opvalt is met name hoe goed de optionele DAC module in zijn laatste incarnatie is geworden. Ja, de veel duurdere externe Extremo DAC weet de versterker absoluut naar een nog hoger niveau te tillen, maar de verschillen zijn wel kleiner dan ooit! Zeker doordat de losse Accuphase DC-37 DAC tijdens voorgaande testen een wezenlijk andere signatuur dan de North Star bezat, ben ik nu aangenaam verrast dat de nieuweling veel meer klankmatige richting van mijn eigen DAC hanteert. Beide zijn daarbij heel ruimtelijk en prachtig 3D gelaagd, bezitten daarbij een hoogoplossende informatiestroom met neutrale tonale balans en laten alle muziekstromingen uitstekend tot hun recht komen. Het enige waar mijn Italiaanse referentie het nog echt mee wint, is nog meer gelaagdheid, rust en de moeilijk te omschrijven term realisme. Maar wanneer we naar het totaalpakket en zeker het prijskaartje kijken, maak ik toch een diepe buiging voor het knappe werk van de Japanse ontwikkelaars!

Luisteren 2 - Streaming

Wanneer ik van de zeer naturel en open klinkende North Star Design cd-combi overga naar de van nature meer rijk klinkende Audio Aan Zee Reference flow, aangesloten op de USB aansluiting van de DAC-50 module en gebruikmakend van de immer zeer goede AudioQuest Diamond, verschuiven de klankmatige parameters meteen meer richting warm en tonaal meer verzadigd. Zo hebben de diepe drums op het album Silver van de Noorse zangeres Solveig Slettahjell, veel kracht en kleur en is haar typisch Scandinavische stem en zangstijl, fraai gloedvol en bezielend. Nummers als Take it with me, Second time around en You won’t forget me, worden dan ook met veel plezier en met een juiste muzikale spanning beluisterd. Daarbij is de extra troef, het bieden van aanzienlijk meer mogelijkheden voor connectie en klank beïnvloeding dan bovenstaande concurrentie, voor sommige gebruikers onweerstaanbaar.

Luisteren 3 - Analoog

Doordat de EAT C Sharp draaitafel nog tijdelijk van een andere test in huize Ero is achtergebleven, ontstaat de mooie gelegenheid om daarmee ook de AD-50 module eens duchtig aan de tand te voelen. Deze opvolger van de AD-30 insteekkaart is zowel geschikt voor MM als MC elementen en bezit naast de drie impedantiekeuzes voor MC ook een subsonisch filter. Enerzijds is de klankmatige uniformiteit ten opzichte van de DAC-50 insteekkaart verheugend, Maar valt mij anderzijds ook meteen weer duidelijk op dat bij analoog de bron veel sterker qua eigenschappen kan verschillen dan bij digitaal gebruikelijk is. De EAT C-Sharp met Ortofon Quintet Black element is een platenspeler die sterk op een aanstekelijke, ritmische en goed getimede weergave leunt en minder geschikt is voor ‘audiofielen’ die het meest subtiele en verfijnde geluid uit hun software willen ontlokken.

Dit is echter gewoon een keuze en niet een kwestie van goed of slecht. Omgezet in vinyl heb ik vervolgens geluisterd naar een groot aantal muzikale uitersten die varieerden van het album On an island van David Gilmour tot Growing up in Hollywood town van Lincoln Mayorga & Amanda Mc Broom op een direct gesneden Sheffield Lab uitgave, het schitterende What was said van het Tord Gustavsen trio op ECM, The bassface swing trio op het Stockfish label en ‘audiofiele krakers’ als Die Tanzerin van Ulla Meinecke, Café Blue van Patricia Barber op MFSL, Careless love van Madeleine Peyroux en tenslotte Live in Paris van Diana Krall. Ondanks dat al deze platen bijzonder verschillend zijn qua muziek en opname ontstond de bijzonder positieve indruk dat ik de albums niet alleen hoorde zoals ik ze zelf goed ken, maar ook dat deze AD-50 module meer dan zomaar een leuke toevoeging is. Want net zoals de DAC-50 een fraaie DAC-oplossing biedt, blijkt ook de AD-50 op zijn beurt een uitstekende en bijzonder bruikbare phonotrap zijn.

Conclusie

De moraal van dit verhaal zou kunnen luiden dat de opgeschoonde bediening van deze Accuphase E-650 geïntegreerde versterker, de perfecte weerspiegeling van de eveneens opgeschoonde weergave is. Vooral omdat met behoud van de bekende vertrouwde Accuphase-kwaliteiten, deze Japanse high end-onderneming erin geslaagd is deze eigenschappen samen te smelten met prettige deugden als een hoger oplossend vermogen, meer transparantie en openheid in vooral het hoog, een nog beter gedefinieerd laag en vooral een 3D-ruimtebeeld wat nieuwe maatstaven zet in deze prijsklasse en zelfs nog ruim daarboven.

Ook de optionele DAC-50 en AD-50 insteekmodules zijn waardevolle toevoegingen die gewoon erg goed presteren, de bijzondere kwaliteiten van de E-650 prima ondersteunen en daarbij ook nog eens de totaalprijs niet te veel omhoogjagen. Mijn enige twee opmerkingen betreffen het serieuze belang dat er bij een demo een voldoende ingespeeld exemplaar voor u klaarstaat en dat het gezien de andere klankmatige inslag, van belang is dat u vóór aankoop het apparaat zelf beluistert. Voor Accuphase fans zal het mogelijk even wennen zijn, maar al snel daarna zal de deur wijd open gaan staan voor een prachtig nieuwe klankervaring!

Accuphase E-650 € 11.000,-
Accuphase DAC-50 € 1.200,-
Accuphase AD-50 € 1.000,-

Importeur: Hi-Fine
Tel: 06-136 727 68
E-mail: info@hifine.nl
www.hifine.nl