De Noorse audio troef
Kent u die kalenders waarop de Noorse fjorden staan afgebeeld? Dat schitterde landschap dat zich uitstrekt naast een rimpelloze uitloper van de oceaan. De hoge dennenbomen die lijken te reiken tot de bovenkant van de fjord. Daar moest ik aan denken toen ik de Electrocompaniet set begon te beluisteren. De natuurlijkheid, de reinheid en de ongereptheid van de natuur lijken terug te keren in de herschepping van de muziekopname. Een vleugje mystiek uit oude sagen over trollen straalt af van het diepzwarte uiterlijk, opgesierd met dikke perspex fronten. Bovendien herkenbaar is de donkerte in de bossen die nauwelijks licht door willen laten en de keiharde ondergrond gedempt door een laag mos. Telkens ervaar je de hand van de Noorse goden in het geluid en word je bevangen door de drang te blijven luisteren. De kennismaking met Electrocompaniet is meer dan muziek luisteren alleen. Een hulde aan Grieg die vast en zeker de Peer Gynt suite componeerde in de hoop dat deze versterkers het ooit zouden weergeven.
Beschrijving
De set van Electrocompaniet is bepaald indrukwekkend te noemen. Bezoekers bezweken massaal voor het gelikte uiterlijk en zelfs dames begonnen verliefd te kijken. Dat laatste is bepaald niet gebruikelijk. Misschien komt het door de blauwe led’s of door het logo dat nog het meeste weg heeft van het Euro teken. Slechts het tweede horizontale streepje ontbreekt. De voorversterker is nog ietsje groter dan de eindbak. Met zijn royale afmeting van 483 x 410 x 115 valt het apparaat behoorlijk op. Het gewicht is een kilo of 8 en dat roept de verdenking op van een flinke trafo en een degelijke opbouw. De eindversterker meet 483 x 385 x 135 mm en tikt op de wegschaal de 20 kg net niet aan. Het uiterlijk is sober, de bedieningselementen minimaal. De eindtrap laat slechts een aan/uit schakelaar zien. De voortrap heeft een navigatie systeem waarmee de bron kan worden gekozen en het volume geregeld. Gekozen is voor een motorgestuurde ALPS en niet voor een digitale volumeregeling. Overigens zijn beide apparaten geheel discreet opgebouwd. IC’s hebben ze in Noorwegen niet gebruikt. Wie de kasten opent ziet een zeer verzorgde printplaat in de voorversterker. Met behulp van relais realiseer je de bronkeuze. De trafo ziet eruit of hij meer op zijn plaats zou zijn in een kleine receiver dan in een voortrap. De voeding wordt met in totaal 24.000 uF afgevlakt en gebufferd. Er zijn 24 kleine elco’s toegepast in plaats van een of twee grote.
De eindversterker heeft t.o.v. het geboden vermogen van 2 x 120 watt aan 8 Ohm, oplopend tot 2 x 350 watt aan 2 Ohm, relatief kleine koelplaten. De kast wordt tijdens normaal gebruik licht warm, hetgeen een gedeeltelijke klasse A instelling verraad. Twee 650 VA trafo’s zorgen voor de voeding die weer uit vele elco’s is samengesteld en per kanaal de 60.000 uF overstijgt. Op de achterzijde treffen we alleen XLR ingangen aan en een doorkoppelmogelijkheid via XLR voor een tweede eindversterker. Luidspreker aansluitingen via grote connectors die spades, banaan stekers en blank draad accepteren. Daarbij, en dat is ongebruikelijk, een Speakon aansluiting per kanaal. De voorversterker kent ingangen voor cd (via XLR), tuner, tape, dvd, vcr en aux. De versterkingsfactor is instelbaar middels een kleine schakelaar en dat draagt ertoe bij dat de volume regeling prettig en over een groot bereik werkt. Je kunt of via cinch of gebalanceerd (XLR) naar een eindtrap. Electrocompaniet beveelt altijd de XLR aansluiting aan. Ook voor de cd speler. Een enkele uitgang voor record is voorzien. In het “navigatie window” zie je met blauw oplichtende letters welke bron is gekozen. Luisteren naar bron A en opnemen van bron B is niet mogelijk. Een afstandsbediening is standaard en heeft als extra een mute funktie. Wat mij tegen valt van een zo doordacht ontwerp is slechts aan de buitenkant te vinden. Waarom heeft EC niet gekozen voor een steeds even groot lettertype voor logo en andere aanduidingen, waarom niet gekozen voor een enkele maat knopjes, waarom niet gekozen voor een even dikke perspex frontplaat en gelijke afmetingen in breedte en diepte achter de façade, het is mij een raadsel. Het zou nou net dat stukje afgewerkter staan in het audiorek als het allemaal beter op elkaar was afgestemd. Toegegeven niet zo heel spannend, maar het oog wil ook wat.
