Als rechtgeaarde muziekliefhebber kan ik doorgaans enorm genieten van perfect op elkaar afgestemde audiocomponenten. Als zo’n samenspel daarbij ook nog eens in staat is muziek met een duidelijk herkenbaar realisme weer te geven, is kippenvelgevoel vaak gegarandeerd. Maar nog veel mooier en beter is het natuurlijk om dezelfde muziek live uitgevoerd door topmuzikanten in een optimale akoestische omgeving te ervaren. De Hilversumse high-end winkel Rhapsody springt in deze bres en gaf 18 en 19 december van het vorige jaar de aftrap met een nieuwe reeks door publiek bij te wonen Live to two-track Analogue opnamen. Kers op deze muziektaart is tenslotte de nabeschouwing van deze banden op de Statement of the Year eindejaarsshow.
Voor het echter zover is, ga ik nu eerst terug naar de avond van 18 december 2015. Eindbestemming is dit keer niet Rhapsody, maar het Muziekcentrum van de Omroep (MCO). Een royale villa aan de statige Heuvellaan 33, welke in 1929 door de VARA voor zijn radioactiviteiten compleet werd verbouwd tot studiocomplex. In de jaren die volgden kwamen er gaandeweg steeds meer zalen en studioruimtes bij, totdat het inmiddels respectabele complex beginjaren negentig helaas ten prooi viel aan de toenemende netclustering. De VARA moest het prachtige pand verlaten en werd samen met VPRO en NPS gezamenlijk op het Media Park ondergebracht. Het leegstaande VARA-studiocomplex werd vervolgens betrokken door de radio-ensembles, die dringend behoefte hadden aan eigen repetitie- en opnamefaciliteiten. Daarmee was het Muziekcentrum van de Omroep geboren. Na wederom een grondige verbouwing werd het complex in 1995 de thuisbasis voor de klassieke radio-orkesten, zoals het Metropole Orkest, het Groot Omroepkoor en de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor ieder ensemble werd een vaste studio geschikt gemaakt, inclusief up-to-date opnamefaciliteiten en de modernste akoestische voorzieningen. Van de oorspronkelijke villa is vandaag de dag alleen de eerste radiostudio, de huidige Studio 2, bewaard gebleven en laat nu juist net deze studio door zijn unieke eigenschappen te zijn verkozen voor de Live to two-track concerten!
Verstilde energie
Na het parkeren voor het nog steeds prachtige pand, sta ik even stil bij het markante exterieur. Nog steeds priemt de sfeervol verlichte toren als een baken in de donkere nacht en ook de eerste radiostudio is nog steeds aan zijn vloeiend gebogen dak herkenbaar. Na het beklimmen van de brede stenen trap bij de hoofdingang, kom ik in de enorm grote, centraal gelegen multifunctioneel inzetbare ontvangsthal terecht. Als een spin in het web is van hieruit toegang tot iedere zaal en ruimte in het complex mogelijk en gezien de vele raampartijen zal het overdag vast een enorm licht onderkomen zijn.
Terwijl ik nog aandachtig de entourage in mij opneem en samen met het groepje medeconcertgangers wacht op het sein om Studio 2 te betreden is het ineens zover. Harry van Dalen komt ons halen en heet ons welkom in het prachtige historische complex. Wanneer we vervolgens gezamenlijk Studio 2 betreden zijn naast Harry, de opgestelde concertvleugel en drum- en percussie-instrumenten, op dat moment alleen nog Harry’s rechterhand Michael van Polen en Sound Engineer Frans de Rond in de ruimte aanwezig. Een ideaal moment om eens goed rond te kijken en met diepe bewondering van deze muzikale ‘holy ground’ te genieten. Frans ziet mijn bewondering en verbazing en komt het volgende moment naar mij toe. ‘Ik werk altijd ontzettend graag in deze studio. Niet alleen door de muzikale geschiedenis, maar ook omdat ik de enorme energie en aanwezigheid van al die glorieuze artistieke momenten van vroeger voel. Een ander heel belangrijk aspect is dat ik de akoestiek buitengewoon goed geslaagd vind. Want ondanks dat deze ruimte hoog en langwerpig is, blijkt de hoeveelheid galm opvallend goed gedoseerd. Het is niet overdreven levendig, maar voelt tegelijkertijd zeker ook niet doods aan. Precies goed dus en dat is iets wat ook iedere keer opnieuw een positieve weerslag op de op te nemen artiesten heeft. Wist je trouwens dat Tom Manders (Dorus) hier samen met organist Cor Steyn veel van zijn werk zoals het beroemde ‘twee motten’ heeft opgenomen?’ Een verder gesprek wordt het volgende moment abrupt afgebroken, wanneer Harry de twee muzikanten van deze avond aankondigt. Onder luid applaus van de naar schatting 30 aanwezigen, nemen pianist Wolfert Brederode en drummer Joost Lijbaart achter hun instrumenten plaats. De muziekkeuze voor deze avond betreft voornamelijk eigen composities en improvisaties die min of meer verstilde energie en een soort van minimalisme als basis hebben. Met andere woorden zal de muziek uit volledige stilte starten en uiteindelijk ook weer zo uitsterven.
