Het tweede album van Anthrax dat als nieuwe herpersing op mijn draaitafel ligt, is meteen ook het beste Antrax studioalbum dat ik ken. Persistance Of Time laat een tragere vorm van thrash metal horen, die in 1990 een fraaie tegenhanger vormde voor andere bekende thrash albums van overige Big 4 leden. Deze herpersing op dubbel Wax Cathedral vinyl is ook klankmatig een schot in de roos, wat te danken is aan een van MoFi’s grootmeesters.

Met Persistance Of Time liet de Amerikaanse metal band Anthrax een wat tragere en vettere klank horen dan op de voorgaande langspelers. Het album uit 1990 heeft die lekkere logge klank die bij liefhebbers van het genre zo geliefd is, met elf tracks die het beluisteren meer dan waard zijn. Ook 25 jaar na dato. Waar het snellere –en muzikaal ook sterke- Among The Living meer vasthield aan de lichtvoetige klank van de jaren tachtig, is het Persistance Of Time dat met de nadruk op percussie en basgitaar echt veel prettiger in het gehoor ligt.

De vergelijking met een album van ander een Big 4-lid is muziek technisch snel te maken, …And Justice For All van Metallica was namelijk ook trager van opbouw en had eveneens langere tracks. Echter had James Hetfield toen ook al meer kracht in z’n stem dan Anthrax-zanger Joe Belladonna, die na dit Persistance Of Time het spreekwoordelijke stokje overdroeg aan John Bush (ex-Armored Saint). Hij kwam in 2011 overigens weer terug bij Anthrax. Wat in een direct vergelijk met het bekende Metallica album uit 1988 voor het vijfde studioalbum van Anthrax spreekt, is de lekker vette en duistere sound, waarin zoals gezegd ook de basgitaar een heerlijke en duidelijke rol mag vervullen. Zelfs met een hoofdrol (zoals op het nummer Got The Time, een Joe Jackson cover in een geweldige uitvoering).

Op Anthrax’ Persistance Of Time toonde de band zich het Big 4-lidmaatschap dus waardig en zette met prima composities, strakke speltechnieken en een lekker ‘boze’ ondertoon een hoge standaard. De onderbuikgevoelens van de Amerikaanse maatschappij klinken door op nummers als Intro To Reality en Keep It In The Family, de melodielijnen zijn meesterlijk op de nummers Time of In My World en zelfs tracks met een vocale rap-infusie luisteren goed weg. Tekstueel is het album coherent en muzikaal beresterk.

De 2015 herpersing is een van de drie albums waarvoor Universal/ Island’s sublabel Wax Cathedral gebruik mocht maken van de oren en handen van MoFi’s Krieg Wunderlich. Net als op het voorgaande album dat door hem werd bewerkt, klinkt ook Anthrax fris, open en vol. De LP’s zijn voorzien van een goede persing met mooi ‘stil’ vinyl als basis en wie de meer serieuze kant van Anthrax op een prettige wijze wil beluisteren, zal aan deze herpersing erg veel plezier beleven!

• Muziek: 8
• Klank: 8
• Kwaliteit persing: 9
• Label: Wax Cathedral
• Speelduur: 58:51 minuten
• Website