Naast het geschreven verslag dat u hieronder vindt heeft HiFi.nl het interview ook gefilmd. U kunt dit filmpje in verschillende formaten downloaden. Houdt u rekening met een (afhankelijk van de snelheid van uw verbinding) lang(ere) downloadtijd.
Mr. Patel, welkom bij de ‘Music, Art en Poetry show’ van Rhapsody. Om mee te beginnen: waar denkt u aan bij de woorden ‘Music, Art en Poetry’?
Wow, dat is niet echt een technische vraag... Je begint met het idee van het overbruggen van dimensies, jezelf betrekken in het onderbewuste van de artiest en het algemene onderbewuste denken van een cultuur. Het is een soort deur naar een ‘andere plek’. Zoals Harry van Dalen gisteren zei: je betrekt jezelf in de ‘matrix’, je bent in de matrix. Er zijn deuren die je hier toegang tot verschaffen.
Is dat wat u probeert te doen met Avalon?
Het is bijna precies wat we proberen te doen met Avalon! We proberen niet alleen kunst te creëren, maar ook een poort open te zetten naar die plek. De beste ervaringen in het luisteren naar muziek zijn de keren dat de grens vervaagt tussen het bewuste en het onderbewuste. Dat is naar mijn idee het de ultieme doel. Het maken van deze ‘connecties’ vereist het passeren van die grens. Wij proberen dingen te maken die het mogelijk maken dat te doen, voor bijna iedereen en wanneer je maar wilt op de manier waarop je dat wilt. Je moet in staat zijn jezelf te transporteren naar een Miles Davis sessie in de jaren ‘60 en het ‘ding’dat tijdens die sessie gebeurt over te zenden naar het hier en nu. Een soort tijdmachine dus! Maar we gaan dus grenzen over, we maken dingen die dat mogelijk maken.
Kunt u vertellen hoezeer de Isis meer in die richting gaat dan eerdere modellen?
Dat is een moeilijke vraag, want het heeft meer te maken met jouw reactie op het model en de reactie van anderen, minder met mijn intentie. We hebben hard gewerkt aan de Isis de laatste 3 a 4 jaar en de laatste 1,5 jaar zeer intensief. De repons is exceptioneel en gaat verder dan alles wat we ooit hebben meegemaakt, dus ik begin te voelen dat we succesvol zijn geweest in het overschreiden van die grenzen. Maar dat is voor iemand anders om te bepalen en zeggen of de Isis werkelijk beter is op dat punt. Ik kan je technsiche details geven dat hij beter is, maar als sensitieve mensen en mensen met kennis erop gaan reageren zoals we het net hadden over de matrix, pas dan weet je dat je succesvol bent in je design.
Hoe weet u dat u zo ver bent gegaan met een speaker als mogelijk is. Wanneer is het ‘af’? En weet u van tevoren of het model populair zal zijn?
Je stelt twee vragen. De eerste vraag is: wanneer weet je dat het klopt, wanneer weet je dat het de complete transitie is naar die andere werkelijkheid, of: zal het populair worden. Dat zijn twee verschillende ideeën. Ten eerste denken we niet of het model succesvol of populair zal worden. Wij geloven dat als we het goed doen, het goed wordt ontvangen, omdat het menselijk zenuwsysteem en spiritueel systeem er op reageert. De eerste vraag is dus het belangrijkste: wanneer weet je of het af is? De enige manier om dat te weten is om jezelf in de matrix te plaatsen. Als je daar bent, op dat punt, dan weet je het. Vraag het aan goede muzikanten. Als Keith Jarrett achter zijn piano zit is hij deel van het instrument of hij IS het instrument. De energie of communicatie komt van ergens anders. Hij is een lens, hij focust. Je moet op die plaats zijn en het door je laten stromen. Jij moet altijd weten waar je heen gaat en nooit stoppen tot je er bent.
Dus het is succesvol als de betrokkenheid in de muziek compleet is?
Ik weet niet, het is compleet als ik alle mogelijkheden heb uitgeput om te proberen het meer ‘transparent’, ‘puur’ te maken voor het doel, namelijk muziekbeleving.
Zijn de speakers van Avalon ontworpen tot een bepaald prijsniveau of prestatienievau? Hoe zet je een prijs op iets dat probeert wat u net beschrijft?
Wij denken er zo niet over na. We beginnen met een blank vel papier. Met de Isis praat je over iets dat significant minder duur is dan bijvoorbeeld een Sentinel. Met Isis zeggen we: we willen hier uitkomen, we willen de ‘State of the Art’ veranderen, zaken aanpakken die we niet eerder hebben aangepakt. Wat we doen is eigenlijk onderzoek in psycho-akoestiek, dus niet alleen hoe je elektrische energie omzet naar het bewegen van lucht. We zeggen ook: wat is het waar we op reageren en wat is het dat we naar voren willen brengen? Het is dus eigenlijk een onderzoek dat te maken heeft met hoe we reageren op die dingen en hoe we voelen over die dingen die we er uiteindelijk instoppen. Maar wat constructie betreft: we beginnen met een blank vel papier en zeggen: daar willen we uitkomen, dat is ons doel. We geven zoveel uit als nodig is en doen het uiterste wat daar uiteindelijk voor nodig is. We hebben wel bepaalde parameters: we willen binnen bepaalde grenzen blijven qua afmetingen, we willen bepaalde onderdelen gebruiken, we willen estetisch en fysiek een bepaalde vorm bereiken... Je begint jezelf eigenlijk onmiddelijk al te limiteren in de manier van: niet limiteren wat er doorheen komt, maar de idiote opties elimineren. En wat prijs bepalen betreft: we weten nog steeds niet of het het juiste ding is wat we doen (lacht).
