Er zijn vele dagen in het leven dat ik het bedrag, dat ik zou moeten uitgeven voor een Esoteric SACD-speler en Esoteric eindversterker, niet los in de achterzak heb zitten. Er zijn daarentegen weinig dagen waarin ik niet de trotse eigenaar van een dergelijke set zou willen zijn. Mijn luisterruimte wordt gesierd en verwarmd door een 38 kilo zware klasse A eindversterker van onberispelijke kwaliteit, direct aangesloten op een speler die zelf 22 kilo op de weegschaal zet en minstens zo onberispelijk speelt en gebouwd is. Een heerlijke combinatie van elektronica en aluminium die een droom mag zijn voor vele muziekliefhebbers. Aan mij het genoegen u voor te stellen aan dit duo, bestaande uit de K-03 SACD-speler en de A-03 eindversterker.
Normaliter begin ik met het beschrijven van de onderhavige apparatuur, de techniek, de bouw en/of een korte historie over de fabrikant, maar dit keer begin ik liever over muziek en de set waarin de eindversterker en SACD-speler hun prestatie leveren. Want als de Esoteric A-03 eindversterker is opgewarmd en begint te spelen met de K-03 als bron, dan is techniek snel vergeten. Het uitzicht op het zacht glanzende aluminium verdwijnt achter gesloten oogleden terwijl de klanken de kamer in stromen. Ik moest er wel mijn installatie deels voor aan de kant zetten, maar dat was een kleine moeite. Zo gek veel is er niet nodig om tot spelen te komen.
Foto: Esoteric
Een Quadraspire rack om 60 kilo audio te dragen. Een Kemp netfilter om schone stroom naar de K-03 te brengen. Een goed verdeelblok om de A-03 van voldoende sap te voorzien. Een interlink tussen de SACD-speler (waarvan ik de volumeregeling heb geactiveerd) en de eindversterker. Tenslotte een paar luidsprekerkabels die naar PMC fact.8 vloerstaande transmission Lines lopen. Misschien wilt u alleen nog weten dat alle kabels afkomstig zijn van Crystal Cable: de luidsprekerkabel uit de Speak Reference reeks en de interlink is net als de netsnoeren een Ultra. Kabels die een substantiële bijdrage leveren aan de performance, tegelijk aan de prijs van de totale set. Oh ja, hoewel de Esoteric geheel gebalanceerd kan worden aangesloten, kies ik toch voor de RCA connecties, omdat die in mijn omstandigheden de optimale verbinding vormen.
Lang genoeg geschreven, de eerste muziek speelt. Chris Jones met zijn No Sanctuary Here stroomt letterlijk de kamer in. Vier meter breed geluid, terwijl de luidsprekers maar twee meter uit elkaar staan. Een (voor mijn ruimte) grote diepte in het geluid. Het stereobeeld is realistisch hoog alsof je bij een concert zit. De stem van Jones naar voren geplaatst zonder hard in je gezicht te schreeuwen. Tamboerijn met snelheid en absoluut kloppende klank. Lage tonen die knap in de hand zijn gehouden met een ruime definitie. Het kan hard, het kan evengoed zacht spelen om de luisteraar direct in de muziek te trekken. Wat direct verdwijnt, is de set en zijn de luidsprekers, bescheiden trekken die zich terug en geven ruimte aan de artiest en zijn band. De opname is afkomstig van een Inakustik demodisk, de volgende tracks komen van een soortgelijk exemplaar maar dan van Dali. Het spits wordt afgebeten door Josefine Cronholm die door de Wild Garden van iemand anders loopt. Een linkje tussen deze en de opname van daarnet is een tamboerijn die hier weer net zo mooi is. Gelardeerd met pianospel waar terecht veel ruimte voor is. Subtiel slagwerk bestaande uit vele bekkenklanken. De bas is drager van de melodie. Hoe mooi kan muziek zijn? Heel mooi als de juiste middelen voorhanden zijn.
Neem het Hammond-orgel maar op Caecilie Norby’s Set Them Free. Zo te horen met een echte Lesliebox en geen elektronisch equivalent. Altsaxofoonliefhebbers opgelet, Take Five uit 1959 heeft nimmer zo geklonken als sinds het huidige decennium mogelijk is. De drums zijn stuwend. Voor het eerst in lange, lange tijd is de weergavekwaliteit zó goed, dat de LP in de kast kan blijven staan. Ik zou niet weten wat ik hier nog mis. Weet u wat ook zo mooi is? De muziek van Loreena McKennitt. Vele CD’s speelde ze al vol, menig album is tevens uitgebracht op vinyl. Haar muziek kenmerkt zich door invloeden uit de gehele wereld, gespeeld op instrumenten die allang vergeten zijn zoals een lier; haar stem is zuiver terwijl de multi-instrumentaliste zichzelf graag begeleidt op harp. The Gates Of Instanbul klinkt oosters, de drukte op de markten is haast voelbaar, herinneringen aan geuren dringen zich op. McKennitt op Esoteric neemt je mee naar een andere wereld.
