REVIEW

Sonic Youth โ€“ The Eternal

Jan Luijsterburg | 23 juli 2009

Sonic Youth weet steeds nieuwe generaties muziekliefhebbers aan zich te binden met een uiterst consistent en inmiddels gigantisch oeuvre. Van vernieuwing is al jaren nauwelijks sprake, maar Thurston Moore, Kim Gordon, Lee Ranaldo, Steve Shelley en de nieuwe bassist Mark Ibold (vroeger van Pavement) blijven hun unieke sound perfectioneren. Dat is op het eerste album op het Matador label niet anders.

Sonic Youth โ€“ The EternalVaak is het zo dat de platen die je het eerst leert kennen van een artiest of band favorieten blijven. De impact van de eerste ontmoeting is een onuitwisbaar extra. Voor mij waren dat bij Sonic Youth de albums EVOL, Sister, Daydream Nation en Goo uit de tweede helft van de jaren 80. Daarna bleef ik de band wel volgen en zag haar enkele malen live, maar ook bij concerten zijn de nummers uit die periode altijd favorieten op de setlist gebleven. Dat weerhoudt deze door de wol geverfde kunstzinnige lawaaimakers niet om nieuw materiaal te blijven produceren volgens een tweesporenbeleid: experimenteel werk op het eigen label, songalbums op het major label Geffen. Benieuwd of dat onderscheid met de overstap naar Matador gehandhaafd blijft.

The Eternal klinkt vertrouwd, waarbij wel meteen de geluidskwaliteit in positieve zin opvalt. Zelden klonk een Sonic Youth CD meer organisch dan deze. Na vele malen intensief luisteren groeit het album tot een topper in de catalogus. Geรฏnspireerd en intens, Sonic Youth is in topvorm, van slijtage is na al die jaren nog altijd geen sprake.

Er wordt teruggegrepen op het revolutionaire elan van de beginperiode, met feministische slogans in het intrigerende Anti Orgasm. Er zijn veel compacte, heftige songs, met de amper twee minuten durende opener Sacred Trickster als overweldigende eerste klap. Dat doet aan de periode van Dirty denken. Walking Blue heeft een psychedelisch sixties smaakje dat ik nog niet kende van de band. De dissonante weefwerkjes van de gitaren zijn strak gedoseerd โ€“ alleen slotstuk Massage the History kabbelt 10 minuten voort. Met een grote rol voor een voor Sonic Youth wel zeer ongebruikelijk instrument, de akoestische gitaar, is het wel meteen een hoogtepunt van dit bijzonder fijne album.

Aanvullende informatie:

12 tracks, speelduur: 56:25
Label: Matador
Website:
www.sonicyouth.com
www.myspace.com/sonicyouth






EDITORS' CHOICE