Other Lives is nog niet een band met grote naamsbekendheid. Maar goed, daarom draag je dan ook met recht het stempel indieband. Tijd om door te breken?
De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.
Indieband Other Lives verdient nu wel eens een breder publiek
Is het herfstvakantie? Geen idee eigenlijk, maar herfst is het in ieder geval wel. Hoog tijd om hier met een album aan te komen die het best past bij mijn favoriete jaargetijde. Welnu, het vijfde album van de Amerikaanse band Other Lives past perfect bij het huidige jaargetij, waarbij de bomen in mijn straat hun mooiste kleurenpallet showen.
Zelf had ik overigens ook nog niet zo gek veel van de deze band gehoord. Ik kende ze al wel, maar waarvan weet ik eigenlijk niet meer. Waarschijnlijk via een ‘hitje’? Ik werd geattendeerd op dit album door Spotify, toen ik door mijn lijst met favorieten was geschoten en Spotify mij doorsluisde naar hun zogenaamde menu ‘als je dit mooi vindt, zul je het volgende ook wel weten te waarderen’. En dat was waar. Toch af en toe wel mooi, deze ‘leermeester’.
Other Lives werd al in 2006 opgericht. Plaats van handeling: Stillwater, Oklahoma. Nou weet ik niet hoe de herfstperiodes daar verlopen, maar de naam Stillwater alleen al doet mij meer dan herfstig aan.
De band lijkt vanaf het begin een patent te hebben op muziek met orkestrale sferen. De twee albums Tamer Animals en Rituals zorgden voor een redelijk vaste fan base. Die fans werden niet echt snel voorzien van nieuw materiaal. Het voorlaatste album For their Love liet vijf jaar op zich wachten. En ook het nieuwe album V wat dan nu in de winkel ligt, is pas vijf jaar na For their Love verschenen. Daar slaat de titel dus niet op, het had zomaar gekund natuurlijk, het is ‘gewoon’ het vijfde album.
Zelf dacht ik bij de albumhoes waarop in het groot de V prijkt niet gelijk aan vijf, maar aan het vredessymbool (peace). Die gedachte lijkt niet helemaal raar te zijn: het derde nummer ‘What’s it gonna take’ gaat over een oorlog, over die tussen Oekraïne en Rusland. Wat is ervoor nodig om je vaderland te verdedigen? ‘What’s it gonna take to get out of here (alive)?’. Ook als je niet in de gaten hebt dat het hier om een ‘oorlogslied’ gaat, is het prachtig. Maar met de wetenschap van wat er gaande is, in het lied en in de echte wereld, bereikt de song een indrukwekkend gevoel van beklemming. De stem van bandleider en leadzanger Jesse Tabish is prachtig en gerijpt. De volgende instrumentale song kreeg de veelzeggende titel ‘Heading West’.
Na een omzwerving besloot de band Other Lives voor het vijfde album weer terug te keren op het oude nest, Stillwater dus. Daar werd vervolgens introk genomen in het Stillwater Historic Museum. Dat is ook een kerk. En dat is te horen. De galm is nooit ver weg en dat past perfect bij de muziek. De stem van Kim Tabish (partner van Jesse) komt er prachtig tot zijn recht. De indiemuziek van Other Lives krijgt op dit album steeds meer een folkie inslag. Maar de voorliefde voor filmmuziek, met name die van Ennio Morricone, blijft ook op dit album niet achterwege. Dan duikt natuurlijk al snel de naam van The National op, de band die datzelfde orkestrale geluid uit de kast gaan toveren. Met de toevoeging gastvioliste Patrick Conlon en gastkoperblazer Christina Giacona krijgt de sound van Other Lives net dat extra pit dat nodig is om een gure herfstdag om te toveren in een gloedvolle nazomer. En met een nummer als ‘Cisa’ Cisa’ blijkt de band ook nog stevig te kunnen rocken.
‘Read my mind’ brengt de weemoed weer terug. En met afsluiter ‘The Wave’ brengt Jesse Tabish herinneringen terug aan Tim Buckley en Cat Stevens. Wat moet dat heerlijk zijn geweest met dat koor in die kerk. Ik had er graag bij willen zijn! Tja, van indierock naar folk naar, eigenlijk, gospel, Other Lives doet het gewoon. Mooi hoor.
Muziek: 8,0
Klank cd: 8,5
Label: PIAS
Speelduur: 31 min. 23 sec.
Te bestellen bij Kroese-Online
