‘Raising Sand’, de dubbel lp van dit tweetal, draait nu alweer een tijdje met enige regelmaat rondjes op mijn draaitafel maar ik kan er nog steeds niet aan wennen. Aan de muziek? Nee, integendeel zelfs, die is prachtig. Ik doel op de combinatie. 
Hoe komt iemand op het idee om de Britse rockster die ooit met Led Zeppelin nummers vertolkte als Whole Lotta Love te koppelen aan de engel van de Amerikaanse Bluegrass?
Alleen al voor het feit dat het hem gelukt is om Robert Plant en Alison Krauss samen te brengen verdient producer T Bone Burnett een Grammy nominatie. Natuurlijk is de bijna zestigjarige zanger niet zo wild meer als zijn lange haren doen vermoeden, maar de moeiteloze wijze waarop hij zich voegt in een muzikale omgeving die veel dichter ligt bij die van zijn lieftallige sparringpartner dan bij die van hemzelf, heeft me oprecht verrast.
De stemmen passen prachtig bij elkaar en ongeacht of Robert nu de leiding neemt zoals in Rich Woman, of Allison zoals in Your Long Journey, geen van beiden stemmen domineert. Slechts eenmaal - in het door Townes van Zandt geschreven Nothin- krijgt Plant de neiging om in zijn oude metier te vervallen. Overigens gebeurt dat rocken maar in heel lichte mate en het zegt dan ook eigenlijk meer over de ingetogen, langzame manier waarop de andere songs gebracht worden. Met instrumentale begeleiding van onder andere Marc Ribot en Norman Blake en folkie Mike Seeger.
Een heerlijk sfeervol album voor de lange winteravonden.
