Philip Glass werd bekend met minimal music voor zijn eigen, door elektronische orgels gedomineerde ensemble, maar ging in de jaren 80 ook componeren voor conventioneel symfonieorkest. Het Bournemouth Symphony Orchestra biedt onder leiding van dirigente Marin Alsop twee uitstekend uitgevoerde resultaten uit het enorme oeuvre dat Glass inmiddels op zijn naam heeft staan.
The Light, gebaseerd op een wetenschappelijk experiment om de snelheid van licht te vergroten, stamt uit 1987. Het stuk sluit naadloos aan bij de eerste opera’s voor symfonische bezetting die Glass in die tijd maakte, zoals Satyagraha en Akhnaten. Maar dan dus instrumentaal. Bijna 24 minuten duizelingwekkende herhalingen, een hel voor muzikanten maar een genot om in een roes naar te luisteren.
Vanaf 1992 produceert Glass ook symfonieen. Hij is inmiddels toe aan zijn achtste. De eerste was gebaseerd op de LP Low van David Bowie, de vierde, gemaakt in 1996, op Heroes. Beide klassieke albums maken deel uit van de trilogie die Bowie samen met Brian Eno maakte gedurende zijn verblijf in Berlijn. De delen van de symfonie dragen de titels van tracks van het album, en vergroten een element of melodielijn uit het origineel uit op de onnavolgbaar eigen Glass-wijze. Het resultaat is interessant en origineel: een nieuw werk, geheel in de klassieke traditie om variaties te maken op thema’s van eerdere componisten. Nieuw is het om popmuziek als basis te gebruiken, al zochten de betreffende Bowie albums de grenzen van het genre al aardig op.
Opvallend is het Arabisch klinkende Abdulmajid, gedomineerd door castagnetten. Dit stuk stond oorspronkelijk niet op het Heroes album, maar werd toegevoegd als bonustrack op een heruitgave op CD. Deze outtake had oorspronkelijk geen titel, en kreeg de naam van de echtgenote van Bowie. Op het moment dat de muziek onstond kende hij haar echter nog lang niet. Sense of Doubt heeft een mooie spooky sfeer gehouden. Glass maakt vakkundig gebruik van de mogelijkheden van het symfonieorkest. Met name de blazersgroepen komen voorbeeldig tot hun recht.
Dit is een typisch Philip Glass album, met minder bekende stukken in een voorbeeldige uitvoering en dito opname. Alsop en haar orkest schitteren als in hun prachtige John Adams CD’s. Het ‘feest van herkenning’ als er een bekende melodie uit Heroes langskomt maakt het geheel extra aantrekkelijk. Met de van Naxos bekende minimalistische prijsstelling is dit album onmisbaar voor liefhebbers van Philip Glass.
Aanvullende informatie:
The Bournemouth Symphony Orchestra, o.l.v. Marin Alsop
Speelduur: 70:09
Label: Naxos www.naxos.com
Distributie: Codaex
Website orkest: http://www.bsolive.com
Website Philip Glass: http://www.philipglass.com
