Tony Gatlif maakt al vele jaren films over de verdwijnende zigeunercultuur. De muziek is hiervan een belangrijk aspect, zo belangrijk dat zijn films in de loop van de tijd steeds meer het karakter van muziekdocumentaires hebben gekregen. Na de prachtfilm Vengo waarin temperamentvolle Spaanse zigeuners flamenco speelden, horen we in Swing zigeunerjazz uit de Elzas. 
De bruisende muziek, in de stijl die bekend werd door Django Reinhardt, speelt de hoofdrol, maar er is ook een verhaaltje dat als kapstok dient.
Het gaat over de kinderen Max en Swing, die vrienden worden. De blonde Max is wel het tegengestelde van een zigeuner, maar via het jongensachtige meisje Swing raakt hij helemaal in de ban van de voor hem nieuwe cultuur.
Hij ruilt zijn diskman tegen een gitaar en krijgt als beloning voor het invullen van belastingformulieren les van de analfabete gitaarvirtuoos Miraldo. Een eenvoudig coming of age verhaal gedurende een zwoele zomer, waarin de verliefdheid erg invoelbaar gemaakt wordt.
Het beeld dat van het zigeunerleven geschetst wordt is zonder twijfel geromantiseerd en rosekleurig, maar toont wel mooi de dagelijkse invloed die herinnering aan de nazi-concentratiekampen nog altijd uitoefent op deze armoedig in caravans op een industrieterrein levende gemeenschap.
Groot leed dat vooral doorklinkt in de muziek, die daarnaast vooral veel plezier geeft. Jazzgitaristen Tchavolo Schmitt (als Miraldo) en Mandino Reinhardt schitteren in deze hartverwarmende film, die naast heerlijke muziek veel prachtige, starende koppen bevat. 
De sfeer is lekker loom, zomers en nostalgisch. Het gloedvolle camerawerk, met indrukwekkende panoramabeelden van het landschap sluiten daar mooi bij aan. Eenvoudig genieten van de muziek, dat is de belangrijke boodschap. Die spreekt uit de hele film, maar ook uit de kleine bonus, een impressie van de opnamen van een prachtig hartverscheurend lied. 
Aanvullende informatie:
Frankrijk, 2002
Speelduur: 90 minuten
Regie en scenario: Tony Gatlif
Productie: Princes Film
Camera: Claude Garnier
Montage: Monique Dartonne
Art direction: Denis Mercier
Muziek: Mandino Reinhardt, Tchavolo Schmitt, Abdellatif Chaarani, Tony Gatlif
Met: Lou Rech, Oscar Copp, Tchavolo Schmitt, Abdellatif Chaarani, Mandino Reinhardt
Extra: Making of Hymne to Peace (13 minuten)
Beeld: 1:2,35, anamorf
Geluid: Dolby digital 5.1
Distributie: Contact Film / Moskwood
