Sommige artiesten doen er jaren over om een CD te maken, maar Jason Molina schudt de liedjes zo uit zijn mouw. In ruim tien jaar tijd verschenen er wel twintig albums, onder de namen Songs: Ohia, Jason Molina, Pyramid Electric Co. en Magnolia Electric Co. Hij trekt op tournee graag tussendoor even een lokale studio in om nieuwe liedjes op te nemen, met als gevolg tal van sessieopnamen die in gestaag tempo blijven verschijnen.

Zo moeten we Fading Trails, als we een interview met Molina in Billboard mogen geloven, zien als een voorproefje voor wat binnenkort nog komen gaat. De ondertitel Nine Recordings from the Sessions Nashville Moon, Black Ram, Sun Studios, Shohola verwijst niet alleen naar de bezochte studio’s, maar ook naar evenzoveel nog te verschijnen volledige albums.

Dat terwijl het Molina soloalbum (alleen op vinyl, de CD krijg je erbij) Let me go, let me go, let me go - geschreven èn opgenomen in drie ochtenden - net een paar weken uit is. Nashville Moon is de naam van de sessie in Steve Albini’s Electrical Audio studio in Chicago. Er wordt vet en langzaam gegrooved in uitgebreide bezetting, in niet al te spannend countryrock en blues stramien.

Enige vreemde eraan is dat het nummer Montgomery al na goed anderhalve minuut ophoudt, terwijl je verwacht dat het minstens een minuut of zes doorgaat.

Niets nieuws onder de zon is een kwalificatie die voor het hele album geldt. Behoorlijk lofi (Black Ram en Shohola, de garage thuis, waar Molina in zijn eentje speelt), maar de Sun opnamen zijn daarentegen zeer gelikt. Heeft allebei zijn charme. De zelfde breekbare, klagende stem als altijd, ergens tussen Neil Young en Wil Oldham (Bonnie ‘Prince’ Billy). Te vrezen valt dat dit korte album nog een stuk gevarieerder is dan de nog komende volledige sessieverslagen.

Het is prachtig als een artiest productief is, maar als hij steeds ongeveer dezelfde muziek blijft uitbrengen bereik je onherroepelijk een verzadigingspunt. Molina maakt zijn platen voor een kleine schare fans. Daar valt weinig verandering meer in te verwachten, is de conclusie na het beluisteren van het op zich helemaal niet onaardige Fading Trails. Hoewel een stuk beter dan het livealbum Trials & Errors, is hier wederom weinig of niets op te vinden dat niet eerder beter gedaan is, met name onder die oude naam, Songs: Ohia.


Aanvullende informatie:
9 tracks, speelduur 28:24
Label: Secretly Canadian 
Distributie: de Konkurrent 
Website: www.magnoliaelectricco.com