High-end audio is, net zoals het internet, vanaf de jaren tachtig een omgeving geworden waar zowel oprechte, maar ook minder nobele fabrikanten producten in de markt zetten. In de jaren vijftig en zestig was audio relatief eerlijk naar de consument. Fabrikanten als Quad, McIntosh, Marantz, Leak, JBL enz. hadden op kennis gebaseerde wetenschappelijke research en deelden deze één op één met het publiek.
Audio draaide om geluidskwaliteit en was nog niet de dominante commerciële activiteit die later centraal begon te staan bij veel fabrikanten. Dat leidde onder andere tot de `minimale vervormingshype` en luidsprekers met zo’n lekkere ingebouwde `one note bass`.
Momenteel is een deel van de fabrikanten, winkeliers en importeurs `onbewust onbekwaam`, maar soms slaat dit ook door naar haast frauduleuze voorlichting met betrekking tot allerlei `vernieuwingen`. Hoewel er veel gunstige uitzonderingen zijn, is vooral de markt voor accessoires en kabels snel speelveld van allerlei claims die technisch niet voldoende onderbouwd kunnen worden. Een recensent dient desondanks objectief te staan ten opzichte van allerlei producten die in eerste instantie een hoog `voodoogehalte` suggereren. Daarom, deze maand, een objectieve benadering van de Acoustic Resonators van Frank Tchang.
