Regelmatig struin ik diverse forums af om te kijken wat er leeft onder audio- en hifiliefhebbers. Een zeer geliefd onderwerp binnen zo’n forum is kennelijk de verhalen over kabels en alles wat ermee te maken heeft. De verhalen daar zijn vaak in nevel en mist gehuld, zodat er geen touw aan vast te knopen valt. Ik zal proberen met behulp van mijn luisterbevindingen dit wat te verhelderen.
Kabels en kabelmerken worden op fora vaak verguisd of juist bejubeld. Dit uit zich soms in verhalen die op negatieve vooroordelen gebaseerd zijn en derhalve een verkeerd beeld van de serieuze kabelmerken geven. Daartegenover staan gelukkig ook leerzame, grappige, leuke en interessante ervaringen van luisteraars.
Het mysterie dat rond kabels zweeft tovert over het algemeen twee groepen met ieder hun eigen zienswijzen te voorschijn. De ene groep zweert bij zogenaamde standaard koperen “dropveters” die bij iedere willekeurige doe-het-zelf zaak te koop zijn, terwijl de andere groep pas geïnteresseerd lijkt als er een minimum percentage esoterische grondstof in de kabel is verwerkt.
De eerste groep zegt dan ook geen verschil te horen tussen de kabels die er te koop zijn, of het nu gaat om interlinks of luidsprekerkabels. De tweede groep gebruikt de kabels om de laatste “druppel” uit hun systeem te halen. Op deze manier gelooft men hun set naar het maximaal haalbare te brengen. Dat het verschil tussen een standaard dropveter en een “esoterische” kabel wel degelijk aanwezig is wil ik met onderstaande bevindingen kenbaar maken.
Tot voor kort had ik nog nooit Siltech kabels in mijn systeem gehad en besteedde derhalve relatief weinig aandacht aan het merk. Ik volgde de ontwikkelingen altijd zijdelings, maar voor wat er in Elst gedaan werd had ik wel bewondering. Met name de metingen die liefhebbers op de diverse shows door Edwin van der Kleij op hun favoriete kabel konden laten verrichten hadden mijn belangstelling. Afscherming tegen schadelijke instraling staat erg hoog op de prioriteitenlijst van deze Nederlandse kabelfirma. 
Een aantal jaar geleden scoorde de toen net geïntroduceerde Classic-serie zeer hoge ogen. Deze zeer fraaie kabel, die toen al uitblonk in homogeniteit en muzikaliteit, heeft vele andere kabelmerken uit de set van menig hifi-liefhebber doen verdwijnen. En terecht zo blijkt later. Opvolging van de Classic-serie kon niet uitblijven en een MkII versie nam de plaats in. De stap van Classic naar Classic MkII was volgens mederecensenten onvoorzien groot.
Een verandering van buizen phonoversterker bracht een ommekeer in mijn set. Wat wilde namelijk het geval; ik was inmiddels overgestapt op de B.A.T. P5 phonoversterker en, nadat ik deze aangesloten had, kreeg ik een brom. Na een kleine zoektocht bleken de toenmalige interlinks de boosdoener. Ik kwam hierachter op het moment dat ik ze bewoog. Naarmate de kabels verder uit elkaar werden gebracht veranderde de toonhoogte van de brom. Maar de brom verdween nooit helemaal. Een zoektocht begon, en het aan- en afvoeren van diverse interlinks werd een ware ontdekkingstocht. Goh, wat zaten er toch gigantisch veel verschillen in de interlinks die ik tussen de phonoversterker en de voorversterker plaatste.
Tijdens de VAD show in Veldhoven bezocht ik ooit de demonstratie die Edwin van der Kleij van Siltech aan de aanwezigen gaf. Diverse merken kabels werden doorgemeten en vaak was dezelfde tekortkoming met betrekking tot de afscherming van die kabels te zien. Deze Siltech demonstratie schoot me tijdens mijn zoektocht naar een nieuwe phono-interlink te binnen.
Omdat Siltech schermt met het belang van goed afgeschermde kabels heb ik de phono PH8 van dit merk tussen mijn voorversterker en phonoversterker geprikt. Tot mijn verbazing verdween hiermee de gewraakte brom. Dat de brom verdween was nog niet alles, ook de klankmatige eigenschappen van deze kabel stegen boven de door mij eerder geprobeerde kabels uit. Hiermee was de doorbraak van Siltech in mijn set een feit en werd de PH8 als referentie opgenomen.
