Dat de set ook de muzikale boodschap van een grotere formatie over weet te brengen wordt duidelijk wanneer ik het nummer Heroes draai. Nu eens niet van David Bowie maar van Peter Gabriel, te vinden op zijn meest recente CD. Op dit coveralbum getiteld Scratch My Back ontbreken gitaren of drums en wordt hij begeleid door een symfonie orkest. De strijkers worden mooi breed en klankkleurrijk neergezet waarbij me opvalt hoe diep de kleine Lektors nog gaan. De piano die Gabriel begeleidt in het daaropvolgende The Boy In The Bubble – een gedragen uitvoering die lijnrecht staat tegenover het energieke origineel van Paul Simon - heeft gewicht. Net als de cello die zich op een bepaald moment in het nummer voegt. Net als bij het beluisteren van Lang blijkt ook in deze songs dat de set uitstekend de kenmerkende uniciteit van de diverse menselijke stemmen op genuanceerde wijze tot uitdrukking weet te brengen. En, belangrijker nog, op aanstekelijke wijze op de luisteraar over weet te brengen.
Dat lukt ook wanneer het koper Gabriel’s versie van Regina Spektor’s Après Moi inzet, zij het dat het nu niet zo overweldigend klinkt als op mijn eigen referentieset. Op zich is het een groot compliment voor deze set dat ik me dat pas op dit moment in de luistersessie ten volle realiseer. En ook na deze constatering kan ik weer genieten van een symfonieorkest. Ditmaal van het Russian National Orchestra onder leiding van Mikhail Pletnev dat Nikolai Rimsky Korsakov’s suite uit Snow Maiden ten gehore brengt. Dit is de eerste hybride SACD die ik op deze set draai en hier is tot nu toe het duidelijkst te horen dat, door tijdens het spelen over te schakelen van filterstand `Normal` naar het ‘gentle high-pass filter’ ‘Slow’, de ruimtelijkheid verder toeneemt. Dat ritme en drive benadrukt worden met dit filter wanneer het ingezet wordt bij hoge resolutie opnamen blijkt bij het mooi opgebouwde nummer Oh, Lady Be Good van Gershwin in de uitvoering van The BassFace Swing Trio op het Stockfisch label. De expressiviteit neemt toe, net als de ruimtelijke informatie.
Om te voorkomen dat ik verder weg zal glijden in de richting van het repertoire dat gericht is op de gemiddelde audiofiel – die niet behoort tot de doelgroep van deze set – stap ik snel over naar een stukje pop. Ditmaal afkomstig van The Dali CD vol.2. - Samb-Adagio met de didgeridoo en de staccato percussie van Safri Duo klinkt door de ruimte en ik zit acuut mee te wippen. Over pace, rhythm & timing gesproken. Wanneer vervolgens Toto’s I Will Remember inzet gaat dit meewippen naadloos over in meedeinen waardoor ik pas weer stilzit als ook dit nummer van de Dali CD afgelopen is. Hoogste tijd voor een conclusie.
