Bij het beluisteren van de Paul Simon track Born At The Right Time vielen de tonale rijkdom en de ontspannen presentatie op. De ironische onderlaag van Paul Simon`s kenmerkende casual voordracht werd op zeer directe wijze gecommuniceerd waardoor de diepere betekenis van de tekst goed tot zijn recht kwam. Dat is wellicht het meest interessante aspect van deze speler; het zorgt ervoor dat de luisteraar zich meer wil -en kan- verdiepen in de eigenlijke musical message. Oppervlakkig luisteren zal vast wel lukken (voor wie dat wil) maar waarom zou men, als communicatie en luistercomfort op een presenteerblaadje worden aangereikt?
De CD 3800 werd ook als externe DAC ingezet, eerst voor het residentiële Marantz CD72II-MPA100 loopwerk. Ook in DAC mode bleek het Flat filter hier voor de meest natuurlijke weergave te zorgen. De Marantz/3800 DAC combo gaf een stevige, geaarde laagweergave ten beste met een sterke ritmische timing. De presentatie van H.P. Lange`s Blues album The Delta Connection (verweerde zangstem, National Steelguitar en pittige percussie) kwam desondanks iets minder overtuigend naar voren dan met de Marantz CD72II/Cambridge DacMagic combo. Datzelfde gold echter ook voor de complete CD 3800 speler. Met het interne loopwerk van de C.E.C. als optische aftaster viel alles prachtig op zijn plaats. Het loopwerk en de D/A omzetter van de CD 3800 zijn ongetwijfeld erg goed op elkaar afgestemd. Dat neemt overigens niet weg dat de DAC met zijn vier ingangen een ruimhartige en energieke weergave biedt.
Dat laatste werd nogmaals onderstreept toen de media library van de Toshiba Satellite Pro laptop werd opgestart om muziekbestanden via de USB poort af te spelen. De Richard Thompson track Dry My Tears And Move On (een lossless rip van CD) kwam met een stabiel en groot stereobeeld naar voren. De emotionele lading achter het droeve stemgeluid van Richard Thompson werd goed overgebracht - iets wat sommige USB DAC`s over het digitale hoofd zien. Dat is van belang omdat zijn zang zonder die expressie beduidend minder boeiend is om naar te luisteren. De double bass van meesterbassist Danny Thompson knorde er lekker elastisch op los en de blazersectie had de juiste verhouding tussen gloed en `bite`. Het meest belangrijke van de weergave van deze en andere CD-rips was de krachtige en vanzelfsprekende voortstuwing waarmee ritmesecties werden gepresenteerd, wat vooral goed tot uiting kwam bij Chill Out van John Lee Hooker.
