Van de Ben Harper CD Diamonds On The Inside werd de track Blessed To Be A Witness optisch afgetast. De zang van Ben Harper werd groot afgebeeld, met overtuigende `body`. De tomtoms en de xylofoon kwamen impulsief over, met een tonaal rijke en zuivere klank. Het schudden van de kalebas klonk natuurlijk en beweeglijk maar kwam net als de achtergrondzang wat aan lucht en focus tekort.
De Sara K. XRCD Hell Or High Water werd in de CD-lade gelegd waarna de track Set You Free werd beluisterd. Haar (akoestisch) gitaarspel kwam met een prettige `bloom` naar voren waarbij de snaarplukken zowel gearticuleerd als soepel klonken. Sara K.`s zang werd vrij laid-back en met een groot dynamisch contrast gepresenteerd waardoor het des te boeiender werd om naar te luisteren. Bij de inzet van de piano was de aanwezigheid van een fors instrument direct merkbaar. Dat instrument liet zich vervolgens ook regelmatig voelen tijdens de grommende linkerhand accoorden die met een verbluffend goede controle en gewicht werden neergezet. Niet gek voor een nog geen meter hoog `zuiltje`. Het meest opvallende aan de (hogere) laagweergave van de A5`s is de soliditeit waarmee een toetsaanzet of bassnaarpluk start waarna het de vrijheid krijgt om loepzuiver uit te klinken.
Tijd voor vinyl. Van de Pentangle LP Open The Door werd de gelijknamige track door de Gyger II tip afgetast. Het dubbele, verweven gitaarspel klonk verfijnd en soepel terwijl de zang van Jaqui McShee een dusdanig transparante weergave meekreeg dat elke ademhaling en keelklank moeiteloos kon worden gevolgd. Bij het plukspel van meesterbassist Danny Thompson kwam het kenmerkende percussieve karakter van zijn speelstijl goed uit de verf. Het neuzelige stemgeluid van Bert Jansch werd hier slechts zelden zo direct en natuurlijk weergegeven. De swing van deze fameuze folkformatie werd uitstekend overgebracht en de expressief knorrende bas was een plezier om naar te luisteren. De A5`s maken het de luisteraar gemakkelijk om de aandacht op de muziek in plaats van de weergave te richten. Dat was ook het geval bij de LP Two Feet In The Gutter van het Dave Baily Quintet. De uptempo bespeelde bekkens kwamen met een zuivere en vriendelijke metaalruis naar voren. Bij het trompetspel kwamen de `bite` en het rollend vibrato goed uit de muzikale verf terwijl bij de saxofoonsolo`s een sterk gevoel van gemak en ontspannenheid ontstond.
