Met de aangename dame Torrini gaan we dat proberen. Blijvend is de losse presentatie van de muziek. De detailweergave, die uitstijgt boven het prijsniveau. De snelheid in het geluid, waardoor zowel percussie als getokkelde instrumenten zo lekker tekeer gaan. Maar ik blijf het geluid te klein vinden om volwaardig muziek weer te geven. De luidsprekers op hun hoge stands horen thuis in een surroundset, als satellietluidsprekers aan de achterzijde. Eventueel ondersteund door een serieuze subwoofer op de voorkanalen. Of (en daar werken ze, zoals ik heb ervaren, heel fijn mee) aan een midi set, opgesteld op een volle boekenplank. Dan is dat lichte karakter voller, met behoud van definitie en verstaanbaarheid. De ideale studeerkamer-huisgenoot.
Naar mijn bescheiden mening heeft Monitor Audio dat ook voor ogen. De vloerstaanders aan de voorkant, de mini’s achter. Vandaar de hoge stands. De speakers moeten over de bank kunnen kijken. Center onder de plasma, sub aan de voorkant en genieten. Trouwens, hoe langer je speelt met de mini’s, des te meer volwassen gaan ze zich gedragen. Ik vertelde toch dat het “wennen” is. Gelukkig maar dat een recensie bestaat uit een aantal luistersessies. Met meerdere soorten muziek, op verschillende dagen. Anders zou een beeld scheef kunnen groeien. Toch hebben die meerdere sessies met de kleine Radius mij veel minder weten te overtuigen dan die met de vloerstaanders. Mijn keuze voor vloerstaanders zou vaststaan als ik ze als hoofdluidsprekers zou gebruiken. Waarbij de vloerstaander eleganter oogt en geen centimeter meer plaats in neemt. De oude luidsprekerwet gaat opnieuw op: “Kastinhoud is evenredig met de mogelijkheid, te komen tot een volwaardige en zuivere basweergave”.
