Met een brok in de keel luister ik naar het nummer “Hallelujah “ van Jeff Buckley op LP. Ik geloof niet dat ik met mijn ogen heb geknipperd laat staan heb geademd zo bijzonder was deze ervaring. De kleinste nuances in de stem van Jeff, de diepe zucht aan het begin van het nummer, de rusten tussen de noten laten de muziek vibreren en raken me in mijn hart. Door de enorme transparantie van het geluid lijkt de geluidsweergave vederlicht te zijn, heel ijl alsof je bovenop die spreekwoordelijke bergtop staat, zoals in de inleiding is benoemd.

We draaien nog wat andere nummers van Björk. Muziek waar je eens lekker je tanden in kan zetten. In ieder geval krijg ik niet de kans lui achterover in de luisterstoel te zitten. Het zijn die kleine klanknuances in haar uitdagende stem die je uitdagen, verwarren, van je stuk brengen, je op je plaats zetten. De waanzinnig goede detailweergave van de set laat alle onderdelen horen die de muziek van Bjork zo mooi kleuren en die je meenemen in de buitenaardse contreien waar Björk zich soms lijkt te bevinden.

De ene na de andere plaat en CD zetten we op. Het is telkens weer die rust en die holografische transparantie die ervoor zorgt dat ik pijlsnel deel uitmaakt van de muziek, welk nummer we ook draaien. Tot slot zet Roger de plaat Caverna Magica op van Adreas Vollenweider. Niet voor niets, het is de laatste plaat die ik bij hem beluisterde tijdens mijn vorige bezoek aan Roger een paar jaar geleden. Destijds was ik al onder de indruk van de weergave van het fraaie openingsnummer. De set van vanmiddag laat me nog veel intenser genieten dan toen. Het onderaardse landschap wordt hier zoveel mooier uitgetekend als in de oude situatie een paar jaar geleden. Caverna Magica heet de plaat en nu pas voel je die magic ook echt …