De heren laten horen hoe deze verrassende vrije interpretaties live klinken in een persing die opnieuw uitblinkt in ruimtelijkheid en plaatsing. Een mooie keuze! Heerlijk om naar te luisteren op deze set die gaandeweg steeds meer van haar geheimen blootlegt. Die kwaliteit komt vooral van die hele mooie X05; deze speler kan SACD’s afspelen, maar geeft ook een ongelofelijke boost aan Red Book CD’s. Zodanig zelfs, dat het verschil in geluid tussen normale CD’s en SACD’s vrijwel niet te horen is. Paul vindt dat een uitzonderlijke kwaliteit van deze speler, die verder zeer analoog klinkt.
Zoals altijd zijn het de toetjes die het lekkerste smaken. Paul vertelt dat hij liefhebber is van het Duitse ECM label. Opgericht in 1969, heeft dit platenmerk in de loop der jaren een schat van ervaringen opgedaan met opname technieken. Voeg daarbij een uitgelezen keuze van artiesten en het resultaat is vaak een wonderschone combinatie. Niet altijd is de muziek van het label toegankelijk, maar zoals ook op deze middag kan de balans opeens omslaan naar een meer dan gemiddelde interesse.
Aanjager in dit alles is Nik Bartsch’s Ronin met de CD Holon (ECM 2049) uit 2008. Deze opname laat een staaltje microfoon techniek horen, die zo kenmerkend is voor het geluid dat de ECM engineers in gedachten moeten hebben gehad. Een zeer natuurlijke weergave van de piano, als ware hij buiten de speakers geplaatst. De Revel M20 monitoren zijn hier op hun best. Ze staan mooi op oorhoogte opgesteld en geven de piano in perfecte klankkleur weer. Het laag is voor de vrij kleine speaker droog en gaat fors door tot in de lage regionen. Achteloos swingen de drums daar op deze spannende opname doorheen. Hoewel Nik Bartsch het liefst live optreedt, is hij er in geslaagd de spanning die hij voelt bij live opnames over te brengen op deze studio opname. Een pareltje en thuisgekomen zat ik snel in de bestelmodule van Amazon.com. om het kleinood zelf aan te schaffen. Bingo! 
Na dit geweld is het mijn beurt en glijdt Pink Floyd’s Wish You Were Here (Analogue Prod. 5099952243325) uit 2011 in de robuuste CD lade van de Esoteric. Thuis kon deze met veel bombarie aangekondigde SACD mij maar niet bekoren, maar ik kon er niet achter komen waar dat aan lag. Samen waren we het er over eens dat dit één van de beste PF platen is. Echter, de 2011 remaster op SACD klinkt doods en ontdaan van muzikaliteit en emotie.
Dat beseffend was mijn volgende troef opnieuw een Analogue Productions opname en wel die van Rickie Lee Jones’ It’s Like This. Als er iemand is die emotie in haar stem en spel legt dan is het wel deze tante. Maar komt het ook tot uiting in de SACD opname (CAPP 51066 SA)? Het antwoord van deze CD met covers komt snel in de Beatles’ For No One. Begeleid door alleen piano laat Rickie alle Adèle’s, Birdy’s en aanverwante types ver achter zich met een timing en emotie zoals zij alleen maar kan. 
Paul pakt zijn opschrijfboekje en schrijft de titel op. Ik heb wel werk wat van haar, zegt hij, maar dit is een hebbedingetje. Kruisbestuiving, noem ik dat, genieten van elkaars pareltjes. “Zal ik je nog eens wat laten horen?”, vervolgt Paul en stopt de CD in een zwart kastje met de naam Hifi Tuning HT-2. Een minuut later draait de Rickie Lee Jones CD alweer en valt de toegenomen rust direct op, die blijkbaar is ontstaan door de demagnetisatie. De aanslag op de toetsen van Rickie’s piano is zelfs te horen in de eerder genoemde wonderschone Lennon/McCartney compositie. “Nog even”, roept Paul en komt opnieuw met een live opname op de proppen. Dit keer is het gitaarvirtuoos John McLaughlin met een opname uit de Royal Albert Hall in Londen (Edel 919035-2). De opname dateert uit 1989 en laat een kunststukje fusion horen, waar Paul met zichtbaar genoegen van geniet.
Hij heeft met deze set de perfecte balans gevonden in de muziek die hij mooi vindt en het geluid dat bij hem past. De combinatie van de Revel M20, de Esoteric X05, de Musical Fidelity M3 NU-VISTA plus de juiste bekabeling haalt het maximale uit de met zorg geselecteerde collectie van Paul. We kwamen bij hem om naar muziek te luisteren. De apparatuur en de techniek staan daar slechts ten dienste van de beleving van muziek. Je zou kunnen zeggen dat dat Paul’s filosofie is.
Paul gebruikt de alias ilikeJazzzmusic. Ik weet nu waarom. Terug rijdend naar huis vlak bij het Groninger wad vraag ik mij af om toch maar eens de popmuziek vaarwel te zeggen en mijn horizon te verbreden. Een middagje Paul van Deenen heeft daartoe een mooie aanzet gegeven. Deze link laat een stukje live optreden zien van Alex Skolnick, gaat dat zien! Paul heeft een set op HiFi.nl waar hij een blog bijhoudt, die kun je hier bekijken.
