Na afloop van de luistersessie praat ik nog even na met Ken over zijn rol als “klankschilder” bij Marantz. Ik vraag hem of zijn bemoeienis met de klank van Marantz apparatuur een noodzakelijk gegeven is, omdat de afstemming van Japanse componenten eigenlijk wat minder geschikt is voor onze westerse oren. Hij vertelt: "De Japanse cultuur bepaalt in hoge mate hoe er daar naar muziek wordt geluisterd. Woningen in Japan zijn klein en vrij vol, en daar ontstaat en erg direct geluidsbeeld door. Zo is men het dus gewend. Het traditionele instrumentarium heeft bovendien een beperkt frequentiebereik van slechts een oktaaf of vier, en de geluiden zijn van nature nogal schel. Instrumenten als Koto en Shamishen zijn erg fel in hun attack, en Japanse apparatuur is daarop aangepast. Dat is echter in de loop der tijd een beetje doorgeschoten, en is een nogal fris afgestemd geluidsbeeld ontstaan met supersnelle stijgtijden. Westerse muziek is veel breder van frequentiebereik, en tegelijkertijd veel warmer van klank. En dat gaat een beetje verloren met de “Japanse” afstemming."

Hij zit met veel enthousiasme te vertellen, en zijn betoog is begrijpelijk en logisch. “Deze luisterruimte stelt mij in staat om zeer nauwkeurig te bepalen op welke vlakken een aanpassing in het geluid nodig is. Hier kan ik er voor zorgen dat een ander essentieel maar vaak vergeten onderdeel van het geluid optimaal is, namelijk Balans In Snelheid. Daarmee bedoel ik dat lagere frequenties de neiging hebben om “achter te lopen” in het geluidsbeeld. Als dat het geval is krijg je nooit een natuurlijke klank. Ik slaag er in om in alle Marantz apparatuur een goede balans te realiseren. De prijsklasse van de apparatuur bepaalt vervolgens hoe ver ik daar in kan gaan. In de duurste klasse is het nivo van de balans het hoogst, omdat ik daar eigenlijk niet meer op het kostenplaatje hoef te letten. Maar ook in de goedkoopste klasse is die balans aanwezig. Dat is volgens mij de reden dat Marantz apparatuur al jaren keer op keer goede recensies krijgt.“

Ik had nog wel uren met hem kunnen doorbomen over muziek en geluidsapparatuur. Deze briljante maar bescheiden man had mij ongetwijfeld nog veel kunnen vertellen, maar de plicht roept ons beiden, dus nemen we met een warme handdruk afscheid. Terwijl ik naar huis rijdt bekruipt mij langzaam het gevoel dat ik iets bijzonders heb meegemaakt. Ik ben in het creatieve hart van Marantz doorgedrongen, en ik begrijp uiteindelijk precies wat Ken bedoelt met de jaren geleden door hem bedachte slogan “Because Music Matters”. Dat is geen holle frase die slechts een marketingdoel dient, maar een vertaling van zijn levensfilosofie...