Er was volop druk en autoriteit. Vooral het laag ronkte verrukkelijk. Maar ook de grootte van het geluidsbeeld was realistisch. Het was met de ogen dicht niet moeilijk voor te stellen dat de oude meester in levende lijve achter een piano had plaats genomen die voor de gelegenheid tussen de luidsprekers was neergezet. Toegegeven, de detailrijkdom was nog niet op peil (naar later zou blijken), maar het klonk zeer compleet.
 

Op dit album staat ook een duet dat Ray met Willie Nelson zingt (It Was A Very Good Year), en dat liet op indrukwekkende wijze twee tot op de draad versleten oude mannenstemmen horen, met orkestrale arrangementen die de heren dynamisch en fraai van klankkleur terzijde staan.


(Foto: Paul Vermeulen)
 

Oude jazz dan. Miles Davis` Kind Of Blue is een van die meesterwerken die in geen enkele collectie mogen ontbreken. Wat de nog totaal niet ingespeelde TT-15 met deze opname doet grenst wederom aan het ongelooflijke. Tonaal is het misschien een tikje aan de warme kant, en sommigen zullen wellicht een wat meer laid-back presentatie willen, maar hier wordt potdorie wel muziek gemaakt!